เห็นกระแสกำลังร้อน ก็เลยไปดูย้อนหลังมา จะได้คุยกับเขารู้เรื่อง
แม้การเลิกทาส จะทำให้เย็นสิ้นสถาพการเป็น ทาสสินไถ่ แต่หนี้บุญคุณของคุณหญิงแย้ม ทำให้เย็นยังคงเป็นนางทาสอยู่จนชั่วชีวิต
เย็น เด็กสาวลูกชาวนา ถูกขายลงเป็นทาส เพื่อหาเงินมาช่วยเหลือครอบครัว
อีกฝั่งหนึ่ง คุณหญิงแย้ม เริ่มวิตกกังวลถึงความมั่นคงของชีวิตในวันหน้า
*****************
เพียงสี่ตอนที่ดูไป คือดูได้ แต่ก็ยังรู้สึก ขาดๆ เกินๆ
เดิมละครเรื่องนี้ เป็นละครขึ้นหิ้ง ของช่อง 7 (เช่นเดียวกับ อาญารัก เป็นละครขึ้นหิ้งของช่อง 3 ) ย่อมหลีกเลี่ยงการถูกเปรียบเทียบไม่ได้อยู่แล้ว
นางเย็น เวอร์ชั่น มลฤดี ถือเป็นที่สุด คือเป็นนางทาสที่ขี้เหร่ก็ขี้เหร่ สวยก็สวย แถมเข้าถึงรันทดของนางควายเย็นจนเป็นตำนาน เวอร์ชั่นกบสุวนันท์ ทำดีก็ได้เพียงเสมอตัว
แยม ไม่ได้เป็นนางเย็นที่เลวร้าย แต่ยังไม่ใช่นางทาสที่คนดูต้องการ การตีความตัวละครอาจเรียกว่าถึงขั้นพินาศ อะไรคือนางเย็นรู้หนังสือ เล่นหูเล่นตากับท่านเจ้าคุณ ดูแค่สี่ตอนยังคิดในใจว่าเมื่อไหร่ แม่สาลี่จะเตะนังนี่ออกจากบ้าน
คุณหญิงแย้ม เนาวรัตน์นั้นดูเป็นผู้ใหญ่ กลับเป็น ป๊อก ที่เล่นได้ดีกว่า เป็นคุณหญิงแย้มที่คนดูทั้งสงสารทั้งเกลียด ทุกอากัปกิริยาของคุณหญิงสะกดคนดูทุกช็อต งานหินเลยมาตกที่ วุ้นเส้น ความคิดเห็นส่วนตัว วุ้นเส้นเล่นเป็นคุณหญิงได้ เกือบดี ถ้าไม่มีบทยิ้มเล็กยิ้มน้อยเมื่อเห็นอาการของท่านเจ้าคุณกับเย็น แล้วบทแม่นมกับบ่าวคนสนิทใส่มายิ่งทำให้ดูรก เวอร์ชั่นนี้ ชี้ให้เห็นความจำเป็นของคุณหญิงไปในทางสืบทอดดูแลทรัพย์สมบัติ มิใช่ความรักอย่างเก่า จะทำให้หญิงที่เจ้าคุณรักคือเย็น
แม่สาลี่ เวอร์ชั่นยุ้ยยังติดใจอยู่เลย แต่เวอร์ชั่นนี้มีปูมหลังและเหตุผลในการชิงดีชิงเด่นให้แม่สาลี่ชัดเจนขึ้น หยาด เล่นเป็นแม่สาลี่ได้ผิดคาด คือ คิดว่าจะเล่นได้ดีกว่านี้ แต่เวลาถึงออกบท พิโรธวาทัง หยาดใช้พลังงานเยอะไป มันดูล้น มันไม่มีการไล่ระดับ และบทพูดกับตัวเอง ก็ยังใช้กันอยู่
แม่บุญมี 2016 คือที่สุดของที่สุดของความพังพินาศและเข้ารกเข้าพง หากแต่ว่า แยมรับกระสุนไปก่อนแล้ว โยเกิร์ต เลยรอดตัว (มั๊ง) การปรับบทแม่บุญมีทำเส้นเรื่องบิดเบี้ยว เป็นอาหารจานเดิมแต่ใส่เครื่องปรุงผิดสูตร เป็นอั้งยี่ คบชู้ ดูแล้วรู้สึกอึดอัด ถ้านี่คือเรื่องนางทาส ของ หม่อมผิว มันไม่ใช่ที่ฉันเคยดูนะกิ๊ฟ
บทเจรจา พยายามย้อนยุคจนเยิ่นเย้อ ภาษาเยี่ยงนี้ มันแปร่งหูพิกล (ไม่ได้เป็นเรื่องนี้เรื่องเดียว เป็นมาหลายเรื่อง)
งานภาพ มุมกล้อง สวยงามตามท้องเรื่อง
ปล.ท่านเจ้าคุณให้เสมอตัว บารมีไม่ถึงเจ้าคุณลิขิตซักคน แต่ป๋อเล่นดีกว่าวีนิดหน่อย
นางทาส 2016 ไม่ถึงกับแย่ แต่ก็ชมได้ไม่เต็มปาก
แม้การเลิกทาส จะทำให้เย็นสิ้นสถาพการเป็น ทาสสินไถ่ แต่หนี้บุญคุณของคุณหญิงแย้ม ทำให้เย็นยังคงเป็นนางทาสอยู่จนชั่วชีวิต
เย็น เด็กสาวลูกชาวนา ถูกขายลงเป็นทาส เพื่อหาเงินมาช่วยเหลือครอบครัว
อีกฝั่งหนึ่ง คุณหญิงแย้ม เริ่มวิตกกังวลถึงความมั่นคงของชีวิตในวันหน้า
*****************
เพียงสี่ตอนที่ดูไป คือดูได้ แต่ก็ยังรู้สึก ขาดๆ เกินๆ
เดิมละครเรื่องนี้ เป็นละครขึ้นหิ้ง ของช่อง 7 (เช่นเดียวกับ อาญารัก เป็นละครขึ้นหิ้งของช่อง 3 ) ย่อมหลีกเลี่ยงการถูกเปรียบเทียบไม่ได้อยู่แล้ว
นางเย็น เวอร์ชั่น มลฤดี ถือเป็นที่สุด คือเป็นนางทาสที่ขี้เหร่ก็ขี้เหร่ สวยก็สวย แถมเข้าถึงรันทดของนางควายเย็นจนเป็นตำนาน เวอร์ชั่นกบสุวนันท์ ทำดีก็ได้เพียงเสมอตัว
แยม ไม่ได้เป็นนางเย็นที่เลวร้าย แต่ยังไม่ใช่นางทาสที่คนดูต้องการ การตีความตัวละครอาจเรียกว่าถึงขั้นพินาศ อะไรคือนางเย็นรู้หนังสือ เล่นหูเล่นตากับท่านเจ้าคุณ ดูแค่สี่ตอนยังคิดในใจว่าเมื่อไหร่ แม่สาลี่จะเตะนังนี่ออกจากบ้าน
คุณหญิงแย้ม เนาวรัตน์นั้นดูเป็นผู้ใหญ่ กลับเป็น ป๊อก ที่เล่นได้ดีกว่า เป็นคุณหญิงแย้มที่คนดูทั้งสงสารทั้งเกลียด ทุกอากัปกิริยาของคุณหญิงสะกดคนดูทุกช็อต งานหินเลยมาตกที่ วุ้นเส้น ความคิดเห็นส่วนตัว วุ้นเส้นเล่นเป็นคุณหญิงได้ เกือบดี ถ้าไม่มีบทยิ้มเล็กยิ้มน้อยเมื่อเห็นอาการของท่านเจ้าคุณกับเย็น แล้วบทแม่นมกับบ่าวคนสนิทใส่มายิ่งทำให้ดูรก เวอร์ชั่นนี้ ชี้ให้เห็นความจำเป็นของคุณหญิงไปในทางสืบทอดดูแลทรัพย์สมบัติ มิใช่ความรักอย่างเก่า จะทำให้หญิงที่เจ้าคุณรักคือเย็น
แม่สาลี่ เวอร์ชั่นยุ้ยยังติดใจอยู่เลย แต่เวอร์ชั่นนี้มีปูมหลังและเหตุผลในการชิงดีชิงเด่นให้แม่สาลี่ชัดเจนขึ้น หยาด เล่นเป็นแม่สาลี่ได้ผิดคาด คือ คิดว่าจะเล่นได้ดีกว่านี้ แต่เวลาถึงออกบท พิโรธวาทัง หยาดใช้พลังงานเยอะไป มันดูล้น มันไม่มีการไล่ระดับ และบทพูดกับตัวเอง ก็ยังใช้กันอยู่
แม่บุญมี 2016 คือที่สุดของที่สุดของความพังพินาศและเข้ารกเข้าพง หากแต่ว่า แยมรับกระสุนไปก่อนแล้ว โยเกิร์ต เลยรอดตัว (มั๊ง) การปรับบทแม่บุญมีทำเส้นเรื่องบิดเบี้ยว เป็นอาหารจานเดิมแต่ใส่เครื่องปรุงผิดสูตร เป็นอั้งยี่ คบชู้ ดูแล้วรู้สึกอึดอัด ถ้านี่คือเรื่องนางทาส ของ หม่อมผิว มันไม่ใช่ที่ฉันเคยดูนะกิ๊ฟ
บทเจรจา พยายามย้อนยุคจนเยิ่นเย้อ ภาษาเยี่ยงนี้ มันแปร่งหูพิกล (ไม่ได้เป็นเรื่องนี้เรื่องเดียว เป็นมาหลายเรื่อง)
งานภาพ มุมกล้อง สวยงามตามท้องเรื่อง
ปล.ท่านเจ้าคุณให้เสมอตัว บารมีไม่ถึงเจ้าคุณลิขิตซักคน แต่ป๋อเล่นดีกว่าวีนิดหน่อย