หวัดดีฮับ ผมเป็นคนนึงที่ชอบเที่ยวคนเดียว มันเหมือนการหนีไปอีกโลกนึง โลกที่เราไม่เคยไป โลกที่ไม่มีใครรู้จักเรา ซึ่งในทุกๆครั้งผมแทบจะไม่พกอุปกรณ์บันทึกภาพ และมือถือไปเลยเพราะมันจะขัดfeelเรา ที่เราต้องการจะทิ้งความคิด ภาระ ทุกๆอย่างไว้ที่มหาวิทยาลัยเลย ช่วงแรกๆการไปเที่ยวแต่ละที่ของผมจะไม่มีการบันทึกภาพเลยมีแค่ความทรงจำรางๆ ช่วงต่อมาก็เลยลองถ่ายรูปดูแต่รูปมันไม่สวย(ด้วยข้อจำกัดของฝีมือ)ทำให้ความทรงจำของผมมันเลยไม่สวยตามภาพ แต่ตอนนี้ผมมีวิธีใหม่ คือการฟังเพลงขณะทำอะไรก็ตามตั้งแต่ก้าวเท้าขึ้นรถ ทุกๆเวลาผมจะเปิดเพลงฟัง พอจบทริป เมื่อเราหลับตาแล้วเปิดเพลงนั้นฟังภาพทุกอย่างจะกลับมา  

        ต้นพฤษภาคมที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปทำธุระที่ชลบุรี แบกทั้ง60d sj4000 มาเก็บภาพไปเป็นแนวทางศึกษา แต่เสร็จก่อนกำหนดเลยนั่งรถทัวร์มาลงที่หมอชิต ระหว่างทางเล่นfacebookไป เลื่อนๆไปเจอภาพทะเลมีความงดงามอารามตามากกก เลยคลิ๊กเข้าไปดูเขาเรียกที่นั่นว่า"เกาะพยาม" ตาวิ๊งๆเลยฮะเอามือข้างขวาค่อยๆล้วงกระเป๋ามีตังอยู่ก้อนหนึ่งเอาวะ ระนองก็ระนอง
    
          *ผมเป็นเด็กสถาปัตย์นะคับ มหาวิทยาลัยนเรศวร จังหวัดพิษณุโลก เลยขอทำเป็นว่าเริ่มต้นจาก หน้ามหาวิทยาลัยละกันคับ เผื่อมีใครอยากไปโย่วๆแถวๆระนองบ้าง

      
         เริ่มจากจัดกระเป๋าเลยยย ที่ควรพกไปก็คือ บัตรประชาชนเพราะจะมีทหารตรวจตอนลงใต้ โลออน เพราะถ้านั่งรถไปจะไม่ได้อาบน้ำ 18ชม นอกนั้นก็แล้วแต่เลย อ้อ!!ควรทำแผนเที่ยวด้วยนะ จองตั๋วรถ จองที่พัก แล้วจ่ายตังซะเลยย โทรสับไม่ต้องเอาไปก็ได้เพราะบางทีก็มีคลื่นบางทีก็ไม่มี ที่ขาดไม่ได้คือเครื่องเล่นMP3 เที่ยวครั้งนี้เลือกเพลง ปลาการ์ตูน ของพี่สิงโต นำโชค
            ว่าแล้วก็กดลิงค์นี้เลยฮับ http://music.sanook.com/music/song/MB0oMPxgaN6MXKj914ACWQ==/lyric/

****จากนั้นก็มารอขึ้นรถที่หน้ามอ ตั๋วราคา263บาท ถึงหมอชิตเป๊ะเลย พอลงรถมาก็จะมีคนถาม เฮ้ยไอ้หนุ่ม!จะไปไหน เฮ้ย!btsปะ เฮ้ย!สายใต้ปะ ใช่ๆๆผมต้องไปขนส่งสายใต้ เพราะว่าจองตั๋วนิวมิตรทัวร์ไว้ ราคา*******ฮ่วยยยตัวเบาเชียว
ผมเลยแบกกระเป๋าแครกๆๆๆไปนั่งบนรถตู้จ่ายไป35บาท

หลับไปแว๊บเดียวก็ถึงขนส่งสายใต้ใหม่ เดินๆไปก็ถึงชั้น3(ชั่นแรกเป็นชั้น G M แล้วก็ 1 2 ชั้น3ก็คือชั้น1 งงๆมั๊ย555)จะมีที่ขายตั๋ว ตั๋ววันนี้เต็มหมดทุกคัน ทุกรอบ ดีนะที่ผมจองมาแล้ว เลยเอาใบจองไปแลกตั๋วพี่พนักงานท่าทางใจดีบอกว่า รถออก3ทุ่ม 2ทุ่มกว่าๆไปรอที่ชานชาลา44 เลยนาจา ระหว่างนั่นก็กินชาชักบ้าง เข้าห้องน้ำบ้าง ฮาจิบังบ้าง


เวลาก็มาถึง ขึ้นไปนั่งบนรถสัดแปปรถก็ออก แรกๆก็เพลินดี ผ่านไปสักชั่วโมงเริ่มปวดตูด หลัง ไหล่ คอ ตามลำดับ ในขณะที่กำลังจะลามขึ้นหัว รถก็แวะพักให้กินเข้าที่ไหนสักที่ ด้วยความไม่รู้เลยเดินดุ่ยๆเข้าไปถามแม่ค้า"อ่า ที่นี่ที่ไหนคับ" "อ๋อ ปั๊ม" เออ!ปั๊มก็ปั๊ม เดินก้มหน้าไปขึ้นรถแล้วหลับไปพักใหญ่ไฟในรถก็สว่างขึ้นมา ถึงแล้วหรอ?นึกไม่ทันจบประโยคก็มีพี่ทหารมาตรวจบัตรประชาชน เสร็จแล้วก็ออกเดินทางต่อ ถึงสถานีขนส่งระนองประมาณ05.30 เฮ้!ถึงซะที เดินๆลงมาก็มีคุณลุงท่าทางใจดีมาถาม"ท่าเรือเกาะพยามมั๊ย ถ้าไปขึ้นรถเลยนิ"เอาละๆๆสำเนียงนี้ลงไม่ผิดแน่ๆ เดินไปขึ้นรถสองแถวสีฟ้าๆไม่นานลุงดอมแมนิค โทเรทโต้ ก็สตาร์ท ปรื้นๆๆๆๆๆ ระยะห่างระหว่าง บขส ไปท่าเรือก็ประมาณ 7 กิโลค่าใช้จ่ายคนละ 50 บาท

คุณลุกก็อัธยาศัยดีชวนคุยไปคุยมาก็ถึงท่าเรือ


      เรือที่จะไปเกาะมี3แบบ แบบแรกผมตั้งชื่อว่าเรือslow life เรือช้ามากกก ราคา200บาท ใช้เวลา2ชม. ถึง 2ชม.ครึ่ง แบบที่2เป็นเรือเอ็กเพรส ราคา280มีแอร์+wifi(ต้องไปขึ้นที่ท่าเรือไต๋แขกจะมีรถมารับหลังจากซื้อตั๋วเจ้าของท่าใจดีมาก)ใช้เวลา1ชม.ครึ่ง แบบที่3เป็นสปีดโบ๊ท ราคา350บาท ใช้เวลา30-40นาทีเอง
  *เวลาอาจจะผิดไปบ้างนะแต่ราคาเป๊ะ



ผมเลือกขึ้นเรือเอ็กเพรส คนเยอะมากๆเลยเรือออก9โมงตรงเป๊ะ นั่งไปสักพักก็หยิบเครื่องเล่นมาเปิดฟัง ชูวิดูอ่า จะพาเธอไปดำน้ำดูปลาการ์ตูน ฟังไปหลับไปก็เห็นเกาะรำไรๆ เอาละๆ ถึงปุ๊ปตูจะแ..กให้หมดทุกอย่างที่ขวางหน้าเลยย

บรรยากาศบนเรือ มีแอร์ มีห้องน้ำ มีwifi

ก้าวเท้าออกจากเรือปุ๊ป ก็ได้ยินเสียงคลื่นซู่ ๆ ๆ แทรกเข้ามาในเครื่องเล่นmp3 บวกกับกลิ่นทะเล เอาวะ feel โคตรได้เลย เดินมาสัก300เมตรก็เจอป้ายยินดีต้อนรับสู่เกาะพยาม เฮ้ย!เกาะพยามตูมาถึงแล้วโว้ยๆๆๆๆ

เลยรีบเดินๆๆๆๆเข้าไปหันซ้ายหันขวา ไปทางขวาดีกว่า บนเกาะจะมีแต่รถมอเตอร์ไซด์นะคับ เส้นทางบนเกาะจะค่อนข้างแคบ จะมีก็แต่รถกอล์ฟ หรือรถคล้ายๆรถไถที่ใช้สำหรับรับส่งผู้โดยสารไปยังหาดต่างๆทุกคนบนเกาะใจดีมากคับทุกครั้งที่ขี่รถสวนกันชาวเกาะจะขับรถลงข้างทางตลอดเพื่อให้รถที่สวนทางหรือกำลังตามมาได้ไปก่อน พอเดินไปอีกแปปก็เห็นป้ายเล็กๆชื่อร้านลูกเต๋า มองดูแล้ววิวดีใช้ได้ เอาละ!เดินขึ้นร้านไปแบบป๋าเลย เจ้าของร้านเห็นก็รีบมารับออร์เดอร์ เปิดเมนูมา อื่อหือ!จากป๋าเป็นหมาเลย อาหารจะบวกจากแถวบ้านเราประมาณ50บาท เปิดไปเปิดมา "ข้าวหมึกผัดผงกระหรี่ โค๊กป๋องคับ"พร้อมอมยิ้มนิดๆ ระหว่างรออาหารก็คิดไปทั่ว ตูจะได้กินวิญญาณหมึกเหมือนในฟูดพาร์คของห้างบางที่ป่าวว๊า ปรากฎว่ามันไม่ใช่ มันน่ากินมาก มันอร่อยมากก มันสดมันเยอะมาก มื้อแรกเป็นที่พอใจ จ่ายไป110บาท ถือว่าโอเค อิ่มแล้วก็เดินงงๆเงิ่นๆพี่เจ้าของร้านเลยถาม มีรถยังหนุ่ม อ๋อ!ยังคับ ปรากฎว่าเหลือscoopy อยู่คันนึงเลยเช่าซะเลยย ปกติแล้วจะอยู่ที่250บาท/วัน


     ได้รถก็รีบแว๊นไปที่บังกะโล ชื่อpp land จองผ่านagodaไว้ ราคา1000นิดๆ/2คืน สำหรับผมถือว่าโอเคเลย ชิวจัด ทะเลห่างจากที่พัก100เมตร พระอาทิตย์ขึ้นหน้าที่พัก มีเปลหน้าห้อง ห้องน้ำเป็นกระจกใครขึ้นมานี่เห็นตูดเลย ที่บังกะโลมีสระน้ำจืดเล็กๆ มีฟิตเนสด้วย ที่พักไม่มีจิ้งจกนะ คนที่กลัวจิ้งจกไปได้

ลืมถ่ายข้างในมานะ

      ทิ้งกระเป๋า ทิ้งตัวลงนอนสักครึ่ง ชม.ก็นึกขึ้นได้ว่า อ๊าวตูเอากล้องมานี่หว่า ลุกพรวดขึ้นมาคร่อมมอเตอร์ไซด์แล้วก็แว้นรอบเกาะเลยย
  
       ด้วยความไม่สาแก่ใจในหมึกผัดผงกระหรี่เลยไปจอดหน้าร้านอาหารร้านหนึ่งไม่พูดชื่อละกัน สั่งหมึกผัดไข่เค็ม ต้มยำกุ้ง ข้าวเปล่า ไม่สั่งน้ำเว้ยจะได้เซฟๆ กินไปๆความป๋าก็เริ่มมาอีก น้อง!โค๊ดป๋องดิ๊ โอ้โห!มันช่างสุขใจซะจิงๆ เช็คบิลเลยคับ 692บาทค่ะ! ห๊ะ! 692บาทค่ะ! อยู่ดีๆก็มีเพลงดังในหัว -อันนาาาาาา อี๊ยาาาาา-ไปแล้วแบงค์พันตู



        ที่นี่เป็นเกาะที่ค่อนข้างใหญ่หาดหลักๆเลยก็จะมีหาดเขาควาย บริเวณนี้จะมีหินทะลุ และบ้านที่ถูกออกแบบคล้ายๆเรือกัปตันแจ็ค


อ่าวใหญ่ถือว่าเด็ดมากเลยช่วงเย็นๆพระอาทิตย์ตกสวยมาก มีปูวิ่งเป็นหมื่นๆตัว คนจะคึกคักมากก


อ่าวกวางปีปก็สวย เหมาะกับการดำน้ำดูปลาการ์ตูน

          หลังจากเที่ยวครบทุกหาดก็กลับมานอนหลับตายเลยคับตื่นอีกทีก็6โมงเช้า พอได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้น เลยไปวิ่งเล่นสักพักก็กลับมาอาบน้ำฟังเพลงแล้วก็นอนต่อ ตั้งใจจะตื่นไปกินข้าวตอน10.00น.หลับไปสักพักก็สะลึมสะลือขึ้นมาไม่ไหวๆหิวมาก เลยตั้งใจจะไปร้านแรกที่ได้กินคือร้านลูกเต๋า พอไปถึงปรากฎว่าเป็นช่วงคนน้อยพอดีเลยมีโอกาสได้นั่งคุยกับเจ้าของร้าน พี่เค้าชื่อพี่ปาน เฮียแกใจดีมากก คุยไปคุยมาได้ความว่าก่อนหน้านี้เกาะพยามเป็นเกาะเงียบๆ แต่มีรีสอร์ทมาเปิดขึ้นต้นด้วยบลู ลงท้ายด้วยสกาย. และด้วยความสวยสัสรัฐเซียโคลอมเบียพิคเจอร์ ที่แพร่ไปในโลกออนไล์ทำให้เกาะเริ่มมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามา เกาะจะเปิดให้ท่องเที่ยวเข้ามาพักอย่างเต็มที่6เดือน ส่วน6เดือนที่เหลือจะเป็นหน้าฝนก็สามารถไปเที่ยวได้แต่ร้านค้าจะเปิดน้อย รวมถึงทัวร์ดำน้ำ ด้วย เหมาะกับการไปพักใจเวลาอกหักมาก555 ชาวบ้านจะใช้ไฟที่ปั่นขึ้นมาเองโดยมีเครื่องตั้งอยู่ที่วัด หน่วยละ25บาทจึงเป็นเหตุผลให้ค่าครองชีพค่อนข้างสูง หอพักส่วนใหญ่จะเป็นพัดลมแต่จริงๆแล้วไม่ต้องใช้พัดลมก็ได้เพราะอากาศดีส่วนห้องที่มีแอร์ราคาก็จะสูง หรือไม่ก็จะจำกัดเวลาใช้ ที่เจ๋งไปกว่านั้นคือชาวเกาะทุกคนเป็นพี่น้องกันและไม่เคยมีข่าวการลักขโมยเลย เฮียยังบอกอีกว่าเหตุผลที่ร้านอื่นขายแพงกว่าเป็นเพราะว่า ต้องเสียค่าเช่าที่เดือนละหกหลักเลย แต่ร้านพี่แกเป็นบ้านของเขาเองเลยไม่ค่อยเครียดกับรายได้เท่าไร ขายข้าวขาดทุนก็ได้กำไรจากรถเช่าพออยู่ได้ นักท่องเที่ยวมีความสุขก็โอเค

วัดบนเกาะพยามคับ

      หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าร้านอื่นอีกเลยทุกครั้งที่หิวเมื่อไรก็แวะไป ลูกเต๋าเลย ด้วยความว่างหนักมากเลยหาทริปดำน้ำผ่านพี่กูเกิล ได้เบอร์ก็โทรไป "สวัสดีค่ะทริปดำน้ำค่ะ" "อ่าดำสน๊อคเกิ้ลราคาเท่าไรคับ" "อ๋อ 2400บาท/ท่านค่ะ" "คับเดี๋ยวปรึกษาญาติก่อนคับพอดีมาหลายคน"ตู๊ดๆๆ เชี่ย!!!!!ดำน้ำสน๊อคเกิล2400 ข้าวจานละ80ตูโอเค แต่ดำน้ำ2400ตูช๊อตมาก ไม่ไหวๆ "พี่ปานคับ ผมอยากดำน้ำคับพี่พอจะหาราคาถูกๆหน่อยได้มั๊ยครับ" "อ๋อมีๆ500รอบเกาะ"
โอ่โหสวรรค์เลย เพลงก็มา อันนาาา อิ๊ยาาาา! จากนั้นไม่นานก็มีเรือมาจอดหน้าร้านเลย ขึ้นเรือก็ใส่ชูชีพจอกหน้ากากดำน้ำ เปิดเพลงฟังอีกละ ชูวิดดูอ่าา จะพาเธอไปดำน้ำดูปลาการ์ตูน

นั่งไปเรื่อยๆฟังเพลงชิวๆเรือก็ไปจอดที่นึงนี่แหละคับลงได้เลย เอาวะตูจ่าย500เพื่อจะมากูนายเลยนะปลาการ์ตูน โดดตู้ม!!!!คนเรือก็พูดว่าต้องว่ายไปอีก200เมตรนะคับ ผมทิ้งสมอใกล้ปะการังไม่ได้ จ่ะ!!!ว่ายๆๆๆโห!ปลาตัวเท่าช้างเลยฮับมีปะการังด้วย แต่ปลามันอึนๆ เข้าไปใกล้จนจะชนลูกตาแล้วมันยังไม่หนีเลยเพลิดเพลิดกับการดำน้ำสักพัก ก็เงยหน้ามา คนอื่นอยู่บนเรือกันหมดละ ส่วนตูห่วงจากเรือราวๆ400เมตร จ้ำเลยจ่ะพอขึ้นเรือได้หอบเลย คิดในใจตูจ่ายอีกเท่านึงพาตูกลับที ยังไม่ทันหายหอบคนเรือก็เอาส้มกับน้ำดื่มมาให้ เสร็จแล้วก็เดินทางต่อ