เราอยู่คนเดียวตั้งเเต่เด็ก (อยู่บ้านกับพ่อเเม่นี้เหละ) แล้วกลายเป็นเราชอบอยู่คนเดียวเลยอ่ะ มันมีความสุข มีเสน่ห์เเปลกๆ จากนั้นเวลาเราไปไหนถ้ามีคนที่รู้จักหรือญาติเราจะไม่ค่อยมั่นใจ อึดอัดหน่อยๆ (ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ) เเต่ถ้าไปในที่ที่ไม่มีคนรู้จักหรือต่างแดน เราจะตื่นเต้นมาก รู้สึกสนุก มันเเปลกไหม่ น่าค้นหา ไม่มีคนรู้จักเรา ได้เพื่อนไหม่ รู้จักคนไหม่ๆไรงี้ (แต่ไปไหนไกลๆคงต้องมีเพื่อนไปเหละ)

คือพูดเรื่องนี้กับเพื่อน เเต่ละคนไม่เข้าใจเรา บอกว่า "มนุษย์อยู่คนเดียวไม่ได้ มันไม่ใช่ละคร คนอื่นจะมองว่าเราแปลก ไม่มีคนคบ เราอยู่ไม่ได้หรอก"
อะไรประมาณนี้ เราเป็นคนที่คิดมาก คือคนอื่นเขามองว่าแปลก ที่ชอบไปในที่ที่ไม่มีคนรู้จัก แต่เราก็มีเพื่อนนะ เที่ยวปกติ ชอบเที่ยวด้วยซ้ำ ชอบอยู่เล่นกับเพื่อน คนจีบก็มีแต่เบื่อไม่ใช่ก็ไม่คุยเลย ครอบครัวก็ไม่ได้มีปัญหา แอ่อ อีกอย่าง เราชอบอยู่บ้านคนเดียวหรือไม่ถ้ามีคนอยู่บ้านเราอยากหนีไปอยู่เดียวอ่ะ (แปลกมั้ย)

อยากรู้ว่าอาการแบบนี้มันเป็นโรคอะไรหรือปล่าวคะ เเก้ยังไง