คือทางครอบครัวเป็นคนตลกและเราถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นคนอัธยาศัยดี เข้าหาผู้ใหญ่  เราจะยกมือยกมือไหว้ตลอด. แต่เมื่อเราโตขึ้นด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงเราก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาคิดยังไง. เราก็คุยเล่นคุยล้อปกติคือเราเป็นคนเฟรนลี่และเข้ากับคนได้ทุกคนเราก็คุยกับคนอื่นโดยที่เราไม่ได้คิดอะไรจนแบบว่าทุกวันนี้เวลาเราไปไหนก็มีแต่คนทักว่าจะเป็นคนโตผู้ใหญ่หรือว่าอะไรเนี่ยตอนแรกเราก็ไม่ซีเรียสเพราะเราคิดว่ามีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดแต่พอวันนึงเรามีแฟนแต่แฟนเรารับไม่ได้ที่เราเป้นแบบนี้ คือเราอ่ะไม่ได้คิดอะไร และเราเป้นคนที่เฟรนรี่เข้ากับคนอื่นง่ายมันแย่ตรงไหน เคยมีครั้งนึว ผ.ช มาทักเรา เราไม่รู้จัก น้ะแต่เค้าอาจยะรุ้จักแม่เราเพราะเค้าทักว่า มารับแม่หรอ ในขณะที่เรามารอรับแฟนกลับบ้าน เราก็นิ้มและตอบว่า ปล่าวจะม่รับแฟนจะ. และยิ้ม แต่แฟนมาเห็นตอนเรายิ้มมั้ง พอเค้าถามเราก็วอกความจิง แค่แฟนเราพูด ธรรมดาคนเฟรนรี่ และแบบเข้าใจป้ะว่ามันประชด. เราก็พยายามไม่เฟรนรี่แล้วน้ะ ไม่ทักใครก่อน แต่มีคนเข้าม่ทักเราเองจะให้ทำไง ห้ามคนอื่นได้หรอ ?