มีคนเคยบอกว่า ชีวิตของคนๆ นึง จะมีรักแรกที่เราจะไม่เคยลืมได้เลย ไม่ว่าจะมีใครใหม่ก็แทนที่คนๆ นั้นไม่ได้ จริงไหมคะ

เรามีแฟนมา 1 คน คบกันมา 4 ปีกว่า ความรักของเราเริ่มต้นตั้งแต่เรายังเด็ก เราอยู่ม.6 เราไม่มีประสบการณ์ชีวิตมากนักในตอนนั้น
ในตอนแรกที่เรารู้จักกัน เรายังเด็กมากจริงๆ เค้าอายุมากกว่าเรา 6 ปี เค้าเป็นคนที่สอนเราได้ ปกป้องเรา เป็นคนที่ดูแลเราได้
เราเติบโตและเรียนรู้ชีวิตมากับเค้าทุกอย่าง เค้าสอนเราในทุกๆ เรื่อง เรารักเค้ามาก ไม่เคยรักใครที่ไม่ใช่คนในครอบครัวมากขนาดนี้
ตลอดเวลา เราเติบโต เรียนรู้ ทำผิดพลาดบ้าง ผ่านทุกข์ ผ่านสุข ต่างๆ ในชีวิตก็เรียนรู้และเดินมาโดยที่มีเค้าข้างๆ เสมอ
เค้าเป็นคนที่ดีมาก เป็นผู้ใหญ่มากในสายตาเรา และเค้าก็รักเรามาก เรารักกันมาก และเราขาดกันไม่ได้
สำหรับเรา เค้าคือทุกอย่างในชีวิตของเรา คือชีวิต คืออนาคต คือลมหายใจของเรา

จนเมื่อเราโตขึ้น เราก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ประสบการณ์ต่างๆ ทำให้เราไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้อะไรคนเดิม
เราเปลี่ยนไป เป็นคนที่โตขึ้น เริ่มมองว่าบางครั้งเค้าคิดอะไรที่ไม่ค่อยโต
และเค้าก็กลายมาเป็นคนติดเกมส์อย่างหนัก อะไรที่เคยเหมือนเดิมก็เปลี่ยนไป
ที่เราเคยรักกัน เราเรียกกันว่าเค้า-ตัวเอง มีชื่อเรียกที่เฉพาะของเราที่เค้าชอบเรียก
เค้าก็ไม่เรียกเราแล้ว เค้าไม่มีเวลาให้เรา ไม่ง้อเราเหมือนเคย และไม่เคยโทหาเราเลย
ปัญหาต่างๆ ก็ทำให้ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน เวลาทะเลาะกัน ก็ไม่คุยกัน 2-3 วัน เค้าถึงจะโทมา ก็จะดีกัน

จนหลังๆ เราเริ่มเหนื่อย แต่ก้ยังรักเค้า และหวังว่าเค้าจะกลับมาเป็นคนเดิมของเรา
เราก็เริ่มเปลี่ยนตัวเอง พยายามกลับมาเป็นเด็กคนเดิม ที่เค้าต้องคอยดูแลปกป้อง
พยายามโทหา พยายามปล่อยผ่านกับบางคำพูดของเค้า
แต่สุดท้ายเราก็ไม่ไหว เราขอร้องให้เค้าช่วยปรับกับเรา แต่เค้าก็ไม่เคยพยายามอะไรเลย

จนเราเริ่มทะเลาะกันและเลิกกันบ่อยครั้ง แต่เราก็ไม่เคยคิดจะเลิกกับเค้าจริงๆ
เพราะเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรามักจะทะเลาะกัน แต่พอเวลาอยู่ด้วยกัน เราแทบจะไม่ทะเลาะกันเลย เรามีความสุขกันมาก
เราเลยหวังว่า ถ้าเราเรียนจบ และได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น และได้แต่งงานกัน  เราจะไม่ต้องทะเลาะกันแบบนี้

แต่เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา เราทะเลาะกันและเลิกกัน เค้ากลับบ้านเค้าที่ต่างจังหวัด
เราไม่ได้คุยกันเลย จนเค้ากลับมาอีกครั้งเดือนมกราคม เราถึงได้กลับมาคุยกัน
เรายังคุยกันเหมือนเดิม แต่ก็ยังไม่ได้ดีกัน แต่คุยกันแทบจะทุกวัน
จนเดือนกุมภาพันธ์ เราขอเค้าคืนดี เค้ากลับพูดว่า ให้กลับไปตอนนี้ก็ไม่เหมือนเดิม เราก็เลยถามว่าเค้ามีคนใหม่หรอ
เค้าบอกว่าไม่มี เราเลยถามว่า เค้ายังรักเราอยู่ไหม เค้าบอกว่า เค้ายังรัก แต่ไม่รู้ว่ารักในฐานะอะไร

เราร้องไห้ และเสียใจมาก เค้าบอกว่า อีกไม่นานเราเรียนจบ คงได้อยู่ด้วยกัน อะไรๆ คงดีกว่า
เราก็คุยกันอยู่ทุกๆ วันตั้งแต่นั้น มาจนปลายเดือนมีนาคม
เพื่อนเค้าบอกเราว่า เค้าไปต่างจังหวัด เราก็ถามเค้าว่าอยู่ไหน เค้าบอกไม่บอก
แล้วเพื่อนเค้าก้มาบอกเราอีกทีว่า เมื่อกี้แฟนเราล้อเค้าเล่น จริงๆ คือ เค้าไม่ได้ไป
เราก็โอเค ก็นึกว่าพี่เค้าแกล้งเพื่อน

จนผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ เค้าก็ลงรูปกะผู้หญิงใหม่ในเฟสบุ๊คเค้า แต่คนละเฟสที่คุยกะเรา
เพื่อนเค้าก็มาถามเราว่าเรารู้ไหมว่าแฟนเรานอกใจ เราบอกเราไม่รู้
และไม่นาน แฟนเราก้ทักมาบอกเราว่าขอโทษ ตอนนี้เค้าเริ่มต้นใหม่กะคนอื่นไปแล้ว
เราขอให้เค้ารับเฟสเราในอีกเฟสของเค้า เค้าไม่ยอม เราพูดจนเค้ายอมรับ
ก็เกิดการทะเลาะกันกะผู้หญิงคนนั้นบนหน้าเฟสเค้า

ที่เราเสียใจที่สุดคือ เค้าไม่ปกป้องเราเลยแม้สักนิด เรียกเพื่อนเค้ามาด่าเรา
เค้าพูดกะผู้หญิงคนนั้นว่าเลิกกับเราไปได้ 2 ปีแล้ว ซึ่งมันคือเรื่องโกหก เพราะก่อนปีใหม่เค้ายังง้อเราอยู่เลย
บอกว่ารักเรา บอกว่าไม่อยากเลิก แต่เค้าเปลี่ยนไปเพราะผู้หญิงคนนั้นชอบเค้ามานานแล้ว
และโทรมาหาเค้าช่วงมกราคม กุมภา (เรามารู้ทีหลัง) ผู้หญิงคนนั้นโทมาหาเค้าในช่วงที่เราทะเลาะกับเค้าอยู่

ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว เราเลิกกับเค้ามา ได้ประมาณเกือบ 2 เดือนแล้ว
ทุกๆ วันเราต้องพยายามคิดว่ามันไม่ใช่ความฝัน มันคือความจริง
ความจริงที่เราได้สูญเสียผู้ชายที่เรารักไป เราตอนทนเห็นเค้ารักคนอื่น
ทั้งๆ ที่เราผ่านอะไรกันมามากมาย และอีกไม่นานเราจะเรียนจบ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว

แต่เค้าเลือกที่จะทิ้งเรา ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กะผู้หญิงคนนั้น
เราใช้ชีวิตทุกวันเหมือนคนไร้จุดมุ่งหมายในชีวิต เรารักเค้ามาก ฝันอยากจะมีครอบครัวด้วยกัน
เค้าอยากมีลูกมาก และเค้าก็เริ่มมีอายุแล้ว เราคิดว่ายังไงชีวิตของเราก้คงจะได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้
แต่ในที่สุด เค้าก็เลือกจะทิ้งเราไป

ตอนนี้เราพยายามที่จะลืมทุกอย่าง แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่มันยากมากๆ
เค้าเป้นรักแรกของเรา และสอนให้เรารู้จักคำว่ารัก จริงๆ มันเป็นยังไง