ตอนนั้นเรียน รดอยู่ครับเเล้วจู่ๆอาการก็เหมือนจะหน้ามืดมาก ครูเลยสั่งผมไปนอนที่ห้องพยาบาล(จำได้ว่าวันนั้นผมนอนตั้งเเต่บ่าย1-6โมงคนเดียวในห้อง)
ตื่นมากลับลุกไม่ขึ้น ตัวร้อนมาก เดินไม่ได้ พอกลับบ้านเเม่เห็นอาการไม่ดีครับ เเต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลยให้ผมนอนพัก(พ่อก็บ่นครับหาว่าสำออย) อาการนี้เป็นอยู่ประมาณ3วันครับ จนวันสุดท้ายไม่ไหวจริงๆผมกินอะไรไม่ได้ ตัวร้อน ลุกไม่ได้ เเม่เห็นอาการไม่ดีเลยพามาหาหมอคลินิค
เข้าไปหาหมอหมอทำหน้าตกใจมาก เค้าวัดความดันผมเเล้วตะโกนบอกเเม่ผมว่า
"รีบพาน้องไปโรงพยาบาลด่วนครับ น้องเค้าช๊อคเเล้ว ความดันต่ำมากๆ!!!"
มาถึงโรงพยาบาลเเล้ว ผมโดนพาตัวไปห้องฉุกเฉินทันที พยาบาลวิ่งกรูเข้ามา3-4คน ตอนนั้นจำได้ว่ามองอะไรไม่เห็นเเล้ว มันมืดไปหมด ได้ยินเสียงลางๆว่า
"น้องความดันอยู่ที่39ค่ะ รีบให้ยาเพื่มความดัน"
"ดีนะคะที่มาทันเวลา ถ้ามาช้าน้องความดันเลือดต่ำกว่านี้น้องตายเเน่ๆค่ะ"พยาบาลกับหมอบ่นพ่อผมครับว่าทำไมพาผมมาช้า)
จำได้ว่าวันนั้นโดนเจาะเลือดยังไม่รู้สึกเลย มารู้อีกทีตอนอยู่ICUว่าเป็นไข้เลือดออกระยะช๊อค
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ จะเรียกว่าประสบการณ์เกือบตายได้รึเปล่าก็ไม่รู้ฮะ( _ _)
-ความดันอยู่ในระดับไหนถึงจะเรียกว่าต่ำครับ?