สังคมดัดจริต อย่าไปคิดมาก ยังมีชีวิตสัตว์อื่นมากมายที่ต้องตายสังเวยคนโลกสวยพวกนี้
เพียงแต่พวกเขามองไม่เห็น จึงไม่เป็นประเด็น หรือยอมปิดตาข้างหนึ่งเพื่อเลือกมองสิ่งที่
ถูกจริตตนเองเท่านั้น

การปศุสัตว์เป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ เลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อฆ่าโดยเฉพาะไม่ว่าจะเป็น หมู ไก่
วัว สัตว์พวกนี้ไม่มีแม้แต่อนาคต มันเกิดมาเพื่อถูกฆ่ามาเป็นอาหารเท่านั้น ทำไมสัตว์เหล่า-
นี้จึงไม่ควรสงสาร เพียงเพราะว่ามันไม่น่ารัก มันไม่ฉลาด มันเกิดมาเพื่อตายเป็นอาหารอยู่
แล้ว?

ลูกเจี๊ยบตัวผู้ไม่มีประโยชน์ในอุตสาหกรรมการเลี้ยงไก่ เขาโยนทิ้งเครื่องบดทั้งเป็นวันละ
หลายแสนตัวก็เพื่อสังเวยน่องไก่ สะโพกไก่ อกไก่ ที่ท่าน ๆ โลกสวยทานกันอยู่นี่ ทำไมมัน
จึงสมควรตายในขณะที่หมาจรจัดสมควรอยู่

มนุษย์นั่นอีกแหละตัดสิน

ก็ดัดจริตนั่นแล สัตว์ก็คือสัตว์เหมือนกัน ถ้าพูดกันในแง่ของศีลธรรม การเลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อฆ่า
เลี้ยงมันด้วยยา อาหารราคาถูก สถานที่อยู่คับแคบ แบบนี้ไม่เรียกว่าต่ำช้ากว่าหรือ

ผมเพิ่งไปเยี่ยมชมโรงงานแปรรูปไก่แห่งหนึ่ง ด้วยภาระด้านหน้าที่การงาน เพิ่งคุยกับ ผจก.
ฝ่ายผลิตโรงงานไปหมาด ๆ ว่าที่นี่แม้จะเป็นบริษัทขนาดเล็ก แต่ก็มีฟาร์มของตนเอง แปร-
รูปเอง และส่งออกเองอีกด้วย โดยคร่าวคือที่นี่เชือดไก่วันละ 200,000 ตัว ใครที่ไม่เคยเห็น
กระบวนการแปรรูปไก่เคยเห็นแต่ไก่ทอด น่องไก่ ไก่ชิ้น หรือไก่ย่างที่แปรรูปมาแล้ว บอกได้
เลยว่าเป็นพวกโลกสวย รักหมารักแมว ทำร้ายไม่ได้ แต่กินไก่ทุกวันไม่เคยสงสารไก่ เพราะ
กว่าจะมาเป็นไก่ที่ท่านทานอย่างเอร็ดอร่อยนี้ มันต้องผ่านกระบวนการที่น่าสลดหดหู่น่าสัง-
เวชใจมากมายหลายขั้นตอน (ไม่ขอพูดถึง)

ทำไมหมาถึงกินไม่ได้ ทำไมไก่ถึงกินได้ มันเป็นค่านิยมที่ก็มนุษย์เองนั่นแหละกำหนดขึ้นมา
ไปชี้ชะตาสัตว์ชนิดนั้นชนิดนี้ว่ากินไม่ได้ อันนี้กินได้

สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรกัน

ป.ล. ลองนึกถึงข้าราชการรุ่นดึกวัยป้า คนกินเจ ถือศีลเคร่งครัด ไปวัดวาอาราม พูดธรรมะ-
ธรรมโม ทำบุญใหญ่ไม่เคยพลาด นุ่งขาวห่มขาวทุกวันหยุด แต่ขอโทษท่านใส่รองเท้าหนัง
สะพายกระเป๋าหนังลูกม้าจากต่างประเทศราคาเป็นแสน ล่าสุดเพิ่งถ่ายรูปอวดชุดโซฟาหนัง
ลูกวัวแท้อย่างดีจากอเมริกา

ผมเห็นแล้วสะอิดสะเอียน