[กตัญญู = ไม่ทำตัวเป็นภาระของพ่อแม่ ส่งเงินเลี้ยงดูจุนเจือหากทำงานไกลบ้าน ทำงานใกล้บ้านก็ดูแลใกล้ชิดได้มากขึ้น มอบสิ่งดีๆทั้งความรู้สึกและสิ่งของให้กัน ยามเจ็บป่วยช่วยค่ารักษาเยี่ยมเยียนดูแลจิตใจ พูดจาดีๆทำตัวดีๆไม่ให้พ่อแม่ขุ่นเคืองใจ]   << ฝรั่งมันไม่ทำตรงไหน (นี่พูดเฉพาะคนดีมีคุณภาพนะ คือเปรียบเทียบคนกตัญญูบ้านเรา กับบ้านเค้า)
ปล.พวก ๆอย่าไปเอามันมาคิด คนไม่กตัญญูหรือคนไม่มีคุณภาพมันมีในทุกประเทศ

โอเคเข้าเรื่อง
ระบบภาษีบ้านเขากลับไปถึงพ่อแม่จริงๆ เป็นเม็ดเป็นหน่วยใช้กินอยู่ได้ เหลือเที่ยวต่างประเทศได้ด้วย สวัสดิการโรงบาล บลาๆๆ บ้านเค้าดีกว่าเราทั้งสิ้น
ทั้งหมดสิ้นจากภาษีของประชาชน(ซึ่งก็คือพวกลูกๆที่ทำงานหาเงินจ่ายภาษี) ไปถึงมือผู้เกษียนอายุ(ซึ่งก็คือพ่อแม่) นี่ผมมองตรงนี้เป็นการสร้างระบบการกตัญญูที่ดี สร้างขึ้นมาจากความรับผิดชอบต่อสังคม ที่คนมีคุณภาพทุกคนเค้าทำ
ลูกๆมันทำงานมันจ่ายภาษีมันก็รู้หน้าที่อยู่แล้ว เงินที่มันจ่ายก็วนกลับไปหาพ่อแม่มัน มันก็กตัญญูด้านเลี้ยงดูอยู่แล้วทางหนึ่ง
ส่วนเรื่องดูแลสารทุกข์สุกดิบ คนดีมัคุณภาพเค้าก็ดูแลกัน ถ้าทำงานไกลก็กลับช่วงเทศกาล ต่างกับไทยตรงไหน
ซื้อของฝาก หรือการส่งเงินให้ใช้ คนดีมีคุณภาพเค้าก็มีทำกัน
คนไทยยังมีนะ ที่พ่อแม่ลำบากเงินแต่ไม่ส่ง แต่บ้านเค้าส่งทางภาษีที่ถึงพ่อแม่เค้าจริงๆทุกคน
(ไม่นับพวกพ่อแม่รวย ลูกพวกนี้แค่ทำตัวดีจากใจ ดูแลจิตใจท่าน ดูแลอาหารการกินท่าน ไม่สร้างเรื่องสร้างหนี้ ก็นับว่ากตัญญูแล้ว เพราะพ่อแม่เค้าไม่รู้จะเอาเงินลูกไปทำไม) (เว้นแต่พวกทำดีรอสมบัตินะ อันนี้เรื่องในจิตใจดูกันยาก)

ความเจ๋งมันอยู่ที่บ้านเค้าสอนเรื่องการรับผิดชอบหน้าที่ตัวเองกันจนเป็นระบบ พ่อแม่เค้าไม่ทำตัวเป็นภาระลูกหลาน ยกเว้นจะป่วยโรคแพงๆ เกินแผนที่วางไว้ หรือโรคที่อยู่นอกเหนือสวัสดิการรัฐ
ตัวพ่อแม่เองก็ถูกสอนมาแบบนี้ เค้าก็รับผิดชอบตัวเองแบบนี้ สอนลูกแบบนี้ ลูกก็มีความรับผิดชอบทำแบบนี้สืบต่อกัน จ่ายภาษี ทำหน้าที่สังคม จนเกิดเป็นระบบการตอบแทน
คนที่เข้าใจโลก เข้าใจหัวอกพ่อแม่ก็มี เค้าก็กตัญญูเต็มที่มากกว่าระบบหรือประเพณีกันไปตามบุคคล (ถึงจุดนี้ คนกตัญญูบ้านเค้า ต่างกับคนกตัญญูของไทยตรงไหน)

ประเทศไทยมีการสอนเรื่องกตัญญูมันก็ดีของมัน เพราะระบบรัฐที่ตอบแทนประชาชนมันเป็นระบบสวะ ระบบขยะ ทำแค่ให้มี
จะสร้างระบบให้แข็งแกร่ง ก็ทำไม่ได้ ประชาชนกว่าค่อนประเทศก็ไม่ได้มีความรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อสังคมขนาดนั้น
การปลูกฝัง หรือนโยบายต่างๆใครจะไปสน เพราะคนมันรู้กันหมดว่าภาษีไปอยู่ในกระเป๋านักการเมือง จะหาเงินให้มันใช้ทำไมเยอะแยะ เลี่ยงได้ก็เลี่ยงกันหมด
การที่คนในครอบครัวดูแลกันขันแข็งจึงถือเป็นการกระทำที่ถูกต้องในไทย แต่เอาไปเปรียบกับประเทศที่เจริญแล้วไม่ได้(ระบบภาษีเค้าตอบแทนกันได้จริงๆ)
ปัญหาทั้งหมดทั้งสิ้นในไทย มันเกิดจาก การไร้ความรับผิดชอบของคนส่วนใหญ่ในระบบ จึงเห็นแก่ตัวกันเป็นส่วนใหญ่ทั้งระบบ

สรุปจบ

บางคอมเม้นควรเข้าใจก่อนนะว่า ส่วนใหญ่ที่พ่อแม่คนไทยจะมองลูกกตัญญูคือลูกต้องกลับมาตอบแทนทุกอย่าง ต้องทำในสิ่งที่พ่อแม่อยากให้เป็นเท่านั้น ห้ามนอกกรอบความคิดของพ่อแม่ ต้องอยู่ด้วยกันจนกว่าใครจะตายก่อนกัน ห้ามไปมีชีวิตของตนเอง
คิดว่านี่น่าจะเป็นเมนไอเดียที่จขกท.อยากรู้คำตอบมากกว่านะว่าทำไมถึงต้องฝังหัวกันแบบนี้ ในขณะที่การกตัญญูของฝรั่ง เขาไม่ได้ทำกันแบบนี้
อาจจะมีแต่สัดส่วนน้อยมากเมื่อเมียบกับพ่อแม่คนไทย

ส่วนใหญ่ลูกคนไทยที่กตัญญูจริงๆอะ ไม่ได้มาจากครอบครัวที่พ่อแม่ฝัวหัวกันแบบนี้หรอก
ไอ้ที่เขาว่ามาดีแตกตอนโตก็เพราะพื้นฐานการเลี้ยงดูแบบต้องกตัญญูสุดโต่ง พ่อแม่ถูกเสมอ ทั้งนั้นแหละ

ไม่มีใครเขาว่ากตัญญูไม่ดีหรือมันลำบากมากนักหรอก เพียงแต่ว่าการกตัญญูเนี่ย มันจำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรอ มันต้องบังคับหรอ คุณเลี้ยงลูกยังไงล่ะถึงต้องใช้การบังคับให้กตัญญู ไม่เลี้ยงแบบใจเขาใจเราสิ ชีวิตนี้จ้องบังคับอย่างเดียว

เราคิดมาตลอดว่ากตัญญูเป็นสิ่งที่ดีนะ แต่ต้องเรียนเยอะๆสอบเข้าหมอทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบเพื่อจะได้เงินเดือนดีๆมาตอบแทนพ่อแม่
เถียงอะไรนิดหน่อยก็โดนด่าว่าลูกอกตัญญูโตไปคงทิ้งพ่อทิ้งแม่ มันใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลยอ่ะ
ถ้ามีลูกเราจะให้ลูกใช้ชีวิตของตัวเองให้คุ้มค่าเลย เพราะเรารู้ว่าการติดแหงกอยู่กับการตอบแทนบุญคุณมันน่าเบื่อขนาดไหน