คือด้วยความที่เป็นคนน่าน และก็เคยเดินตามพ่อไปหาหน่อไม้  หาเห็ดในสมัยก่อนเยอะมาก อยากจะบอกว่าสมัยก่อนเมื่อไม่นานนี่เองสมัยปี พ.ศ. 30 กว่าๆ ป่าไม้ชุ่มชื้นมากครับผมเข้าไปป่าเขียว ได้กลิ่นป่าแล้วมีความสุขมากอยากกินอะไรหาในนั้นครับ กระต่าย ไก่ป่า ซึ่งไม่เยอะแต่ก็มี ผมยังเคยวิ่งไล่กระต่ายอยู่เลยซึ่งมันไม่ห่างจากถนนเส้นหลัก น่าน-ทุ่งช้างเลย  แต่หลังจากที่เร่ิมมีนายทุนเข้ามากว้านซื้อที่ จากเดิมชาวบ้านถากถางป่าเพียงเล็กน้อยเพื่อทำไร่ข้าว แต่ป่ายังอยู่ให้เก็บเห็ด พอชาวบ้านเริ่มขายนายทุนเริ่มโค่นต้นไม้ปรับพื้นที่  ซึ่งก็รวมถึงเจ้าของบริษัทแป้งที่ทำเมืองศาสนาด้วย ความเป็นป่าหายไปทันที ต้นไม้ใหญ่หาย  เหลือแต่ต้นเล็กๆ
   ที่นี้กลับมาเข้าเรื่องจากกระแสภูเขาน่านหัวโล้น ต้องบอกว่าจริงครับ ไอ้ที่ขับรถผ่านแล้วเขียวๆ น่ะมีเฉพาะส่วนที่ติดถนนครับห่างไปโล้นจริงๆ ตอนนี้ที่เขียวมาบ้างก็เส้นท่าวังผา-น่าน เพราะป่ายางพาราเริ่มขึ้น แต่การที่จะให้เป็นป่าเหมือนเดิมนั้นยากครับ ก่อนอื่นต้องแยกป่าที่มีเอกสารสิทธิออกมาก่อนเลย พวก ภ.บ.ท.5 ทั้งหลายซึ่งยากอีก พอได้มาแล้วจะปลูกยังงัยให้มันเหมือนเดิม เพราะป่าดั้งเดิมต้นไม้เล็กอยู่ได้ ต้นไม้ที่จะออกใหม่อยู่ได้เพราะต้นไม้ใหญ่ช่วยบังแดด มีความชุ่มชื้นอยู่บ้างมันก็รอด พอฤดูฝนก็โตได้เต็มที่มันจึงอยู่มาเป็นป่า
      ที่นี้  ปัจจุบันเราจะเริ่มมาหาวิธีคืนป่าน่าน ผมบอกเลยครับว่ายากมาก ปลูกต้นไม้มาก็อยู่ได้ในฤดูฝนครับ  พอเริ่ม ม.ค.- ก.พ. เริ่มแล้วครับแล้ง ซึ่งมันแล้งจริง ร้อนจริงๆ 3-4 เดือนจากนี้ถ้าไม่ปลูกในที่ใกล้น้ำเสร็จครับ อยู่ไม่รอดถึงฤดูฝนแน่  ทางทีดีผมว่าโครงการนี้ถ้าจะทำต้องทำโดยรัฐระยะยาวไปเลยเร่ิมจากที่ลุ่มก่อน แล้วค่อยขยับขึ้นเขาขึ้นที่สูงไปตามระยะครับ  มันถึงจะมีความเป็นป่ากลับมาบ้าง