เราจบม.ปลายมา4ปีแล้วค่ะ ตอนที่จบม.ปลายเรายังไม่ได้เรียนต่อค่ะ เราออกมาทำงานเก็บเงินก่อนค่ะ ช่วงแรกหนักมาก คิดถึงแต่ความหลังสมัยม.ปลาย คิดถึงเพื่อน เรื่องราวดีๆ เรืองราวสนุกๆและอีกหลายๆอย่าง เราคิดจนเกิดฟุ้งซ่านค่ะเก็บเอาไปฝัน สะดุ้งตื่นกลางดื่นบ่อยๆ มันจึงเกิดความรู้สึกว่า ทำไมนะ ทำไมเรายังจมปลักอยู่กับอดีตนี้อยู่อีก ยังไปไหนไม่ได้สักที ยิ่งเห็นเพื่อนๆอัพสเตตัสอย่างนู้นอย่างนี้แล้วยิ่งคิดถึงเพื่อนค่ะ
ตอนนี้เรียนอยู่รามคำแหงค่ะ ความรู้สึกนี้ก็ยังไม่หาย อาจเป็นเพราะเรายังไม่มีเพื่อนด้วยมั้งคะ เพราะเราทำงานอย่างเดียวไม่เคยไปเรียนเลยค่ะ ใครเคยมีความ รู้สึกแบบเราบ้างคะ มาเล่ามาแชร์กัน พร้อมกับวิธีจัดการความรู้สึกนี้กันค่ะ