เราอยากระบายค่ะ ไม่รู้ว่าหลายคนเจอกันมั้ย
เราเรียนอยู่มหาลัยค่ะ ที่ผ่านมาชีวิตมัธยมของเราเราเจอเพื่อนที่ดี
เข้าใจกัน ไม่ค่อยมีปัญหากัน รับฟังซึ่งกันและกัน แล้วก็ปรึกษากันได้ตลอดเวลาที่มีปัญหา
พอมาเข้ามหาลัย เราก็ไม่คาดหวังนะคะว่าจะได้เพื่อนที่ดีเท่าที่ผ่านมา
แต่อย่างน้อยก็ขอให้มีเพื่อนที่เข้ากันได้บ้าง หวังลึกๆว่าจะมีเพื่อนที่สนิทใจจริงๆบ้าง

ตอนนี้เราได้รู้แล้วค่ะ เราหวังมากไปทั้งๆที่เราคิดว่าเราไม่ได้หวังอะไรเลย
เป็นกันมั้ยคะ ที่มีแต่เพื่อนขี้อิจฉา เห็นเราทำงานดี ต่อหน้าชม ลับหลังก็อิจฉา

---

เจอแต่พวกที่เห็นแก่ตัว ตัวแหล ฆ่าได้ฆ่าอะค่ะ
ทำงานกลุ่มเมื่อไหร่ ทำไมเราต้องเป็นคนนำตลอด เป็นคนที่เหนื่อยที่สุดตลอด
เราเป็นคนที่ทำอะไรไม่ได้แล้วจะพยายามทำจนได้ค่ะ จนเป็นคนที่ทุกคนคิดว่าเราเก่งไปหมด และคงเก่งมาจากท้องพ่อท้องแม่
และทุกคนจะโยนงานทั้งหลายมาให้เราค่ะ ด้วยเห็นผลที่ว่าเค้าทำไม่เป็น เค้าไม่เคยทำ เราทำเป็น ถ้าเราทำงานน่าจะออกมาดี ไม่อยากได้คะแนนดีๆหรอ
อยากถามว่าทำบุญด้วยอะไร ถึงเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้
แต่พอเป็นงานเดี่ยว เป็นงานตัวเอง พรีเซ้นต์ว่าตั้งใจทำนักหนา พรีเซ้นต์ชนิดที่ว่า งานคนอื่นหรอ "ฆ่าได้ฆ่า"
แต่กับงานกลุ่ม ดันมองว่าเป็นงานของเพื่อน ไม่ใช่งานตัวเอง
เราเพิ่งรู้เองค่ะ สังคมคนรอบข้างที่เราต้องเจอมันเป็นยังไง

อยู่มหาลัยเวลาทำงานกลุ่มอย่าแสดงความสามารถให้มากค่ะ ระวังจะได้ทำงานทั้งหมดครอบจักรวาล
มาเตือนด้วยความหวังดี     เจอแบบนี้กันบ้างมั้ยคะ

นี่เป็นตัวอย่างเล็กๆน้อยๆที่เราเคยได้เจอมาค่ะ
เพื่อนดีๆหายากจริงๆค่ะ คนที่เจอเพื่อนที่ดี โชคดีมากนะคะ