ดำเนินจนถึงตอนจบแล้ว กับเรื่องบุษบาเร่ฝัน จริงๆเรื่องนี้เราได้ดูตั้งแต่เริ่มต้นเรื่องเลยนะ เปิดตัวออกมาได้ดี พอดูๆไปก็ยังไม่ได้ติดเรื่องนี้อะไรมากมาย แต่พอดูไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่า เราเริ่มผูกพันกับตัวละครในเรื่องแล้วอ่ะ 55 ว่าแล้วก็คิดถึง วันนี้ไม่มีฉายแล้วสิ

ขอแสดงความคิดเห็นหน่อยแล้วกันนะ

เราคิดว่า มาร์กี้ ที่ถนัดเล่นบทแนวแก่นๆแบบนี้อยู่แล้ว มาเจอกับ ค่ายชลลัมพีนี้ คงจะต้องป่วนและมันส์มากแน่ๆ คงเสริมกันได้ดี 55 ซึ่งส่วนตัวเราชอบค่ายชลลัมพีที่ค่อนข้างออกแบบให้ละครแต่ละเรื่องของเขาปั่นป่วน ฮาๆ จะได้สนุกๆ แต่กับเรื่องนี้ แอบเห็นความคิดเห็นเพื่อนๆเหมือนกันว่า จะโหวกเหวกกันไปถึงไหน 55 ซึ่งก็แล้วแต่คนชอบอ่า นานาจิตตัง แต่เราก็รู้สึกสนุกใช้ได้นะ แต่อาจไม่ฮาเท่าเรื่องก่อนๆของชลลัมพี อาจเป็นเพราะด้วยประเด็นหลักๆของเรื่องที่ไม่ได้เอื้อให้งัดความสนุกเฮฮาอะไรออกมาได้มากขนาดนั้น ก็ว่ากันไป แต่จะสามารถงัดความสนุกออกมาได้จากบทที่ไม่ได้เกี่ยวกับแก่นของละคร ซึ่งเราชอบมากอยู่ฉากนึงที่แวนด้าไปถ่ายโฆษณาอ่ะ แอร์...เงียบกริบหลับสนิทตลอดคืนนนนนน แล้วตาค้างง่ะ ตอนนั้นเราไม่ได้ตั้งหลักหรือคาดหวังว่าเฮ้ยฉันจะต้องขำนะ อยู่ดีๆพอมีฉากนี้มา เราขำก๊ากเลย555 ส่วนบทพูดอื่นๆบางบทที่ใส่มาเราก็ไม่ถึงกับฮานะ แต่รู้สึกว่ากวน แนวดี ชอบๆ

ว่ากันด้วยเรื่องพระเอกบ้าง เปิดเรื่องมาชาคริตเด่นมากกกกก แต่บทไม้ของเรานั้นกลืนหาย หายไปเลย TT ชาคริตนี่มีแต่ผู้หญิงรุมล้อมอยากจะได้อ่ะ แล้วก็ดูมีเสน่ห์พอสมกับที่ควรจะแย่ง ในขณะที่ไม้เรานั้น บทจิ้น ไม่มีเลย มีแค่ว่ายังอยู่บ้านนางเอกเป็นพี่ชายที่ดีคอยดูแลบ้าง แล้วก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น สงสารไม้เลยว่าทำไมบทไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเขา จนกระทั่ง มาถึงตอนที่กอหญ้าที่อยู่ในร่างซุ่ยป่วยอ่ะ แล้วเฮียป้องต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะช่วยและรักษาซุ่ยให้ได้อ่ะ ถึงตอนนั้นบทเริ่มบิ้วแล้ว ว่าเฮียรักซุ่ยมาก ดีกับซุ่ยมาก และเป็นคนดีจริงๆนะ ออร่าพระเอกมันออกมาเลย แต่กับคุณรังสิตนั้นที่ดูนานๆไปเราก็จะเริ่มเห็นสิ่งที่เขาทำตัวเองไว้ ทำให้เราปลื้มคุณรังสิตในเรื่องน้อยลง แต่ก็ยังเป็นบทที่เด่นอยู่ดีเราก็ยังรู้สึกโอเคกับบทที่เป็นไปนี้ และโอเคกับการให้ความสำคัญสองพระเอกให้เท่าเทียมกันมากขึ้นนะ 55

บทเฮียป้องนี่พอเราดูๆไปถึงตอนจบนี่ความเป็นพระเอกมันมาเต็มขั้นสุด โหอะไร ชอบนางเอกมาเป็นสิบๆปี นางเอกก็รอคำว่ารักมาเป็นสิบๆปี แล้วเราก็รู้สึกผูกพันกับเรื่องราวของคู่นี้ว่าเขาเคยไปรักกันยังไง เฮียป้องจะรู้ได้ไงว่าคนไหนเป็นซุ่ยโดยดูจากพฤติกรรมของซุ่ยทั้งสองคนแล้วต้องใช้ความรู้สึกตัดสินว่าคนไหนใช่ แล้วในที่สุดเฮียป้องจะรู้ไหมมันลุ้นไปหมด ยอมรับเลยว่าเรื่องตอนท้ายๆบิ้วมาดีมาก บวกกับเพลงประกอบละครที่ผู้ชายร้องอ่ะ คือมันใช่ ตอนขึ้นเครื่องบินก็รู้สึกว่าเอิ่ม ไปไม่ทัน แหวกแนวดีฮะ 55 แล้วก็เศร้าตาม อินตามจริงๆ ตอนจบเฮียมีปล่อยเสน่ห์ใส่ซุ่ยด้วยหล่ะซึ่งงานนี้เป็นงานถนัดของไม้เลยนะเราว่าเขาเล่นบทแบบนี้ได้ดี รู้สึกเขินแทนซุ่ย55

เรื่องบท เราชอบในการนำเสนอบทใหม่ๆแบบนี้ ว่าเราควรจะเห็นคุณค่าในตัวเอง พอใจและมีความสุขในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าไปอิจฉาคนอื่นนักเลย เห็นเขาดีๆแต่เขาก็ต้องมีข้อเสียของเขาเหมือนกัน ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ บทเริ่มสรุปเรื่องทุกอย่างว่าที่จริงชีวิตโรส แวนด้า กอหญ้านั้นมีเบื้องหลังยังไง และพวกเขาจะเลือกทำชีวิตของพวกเขาให้มีความสุขจากสิ่งที่เขามีได้อย่างไร  ได้จุดลงเอยของทุกตัวละครเลย เรื่องคมกับแวนด้าเราก็ชอบนะ อินตาม ดูคมรักแวนด้ามากจริงๆ และดูรู้เลยว่าแบบ คบกันจะต้องพาไปในทางที่ดีขึ้นแน่ๆ รักอย่างมีสติ ไม่บ้าคลั่งเหมือนเมื่อก่อน 55 แทบร้องไห้

ที่จริงเราตื่นนอนมาพร้อมกับซุ่ยตอนที่นางเข้าร่างแล้วพอดีเลยนะ ได้ยินเสียงโหวกเหวกของนางเราเลยตื่น (เผอิญมีคนเปิดทีวีทิ้งไว้อ่ะ แล้ววันศุกร์เราก็ไม่ได้ดูละครและไม่ได้นอนเพราะต้องปั่นงาน ได้มานอนเต็มๆวันเสาร์และตื่นพร้อมซุ่ยในตอนอวสานเลย 55 ) เราตื่นมาดูก็รู้สึกแบบ เฮ้ย ยินดีกับเธอด้วยนะ ดูเป็นซุ่ยที่มีความสุขกับชีวิตตนเองมากจริงๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน แล้วการที่เราสูญเสียคนที่เรารักไป แต่ก่อนเราก็ไม่ค่อยได้สนใจ พอได้สูญเสีย ทีนี้จะเห็นค่าเลยนะ คราวนี้เธอกลับมาก็เลยเล่นได้ซะแบบ มีความสุขมากกกกก จบแฮปปี้เอนดิ้ง จากนั้นเราค่อยไปดูย้อนหลังของวันก่อนที่เราขาดดูไป แล้วก็มาเขียนกระทู้นี้แล ^^ เรารู้สึกอิ่มอกอิ่มใจที่ได้เห็นทางเดินที่ดีของทุกๆคนคะ แอบเห็นพี่หลุยส์ สก๊อตด้วย มาฉากเดียวแต่มาอย่างหล่อเลยนะ

ข้อเสียเดียวในเรื่องในความคิดของเราก็คือ เนื่องจากบทมีประเด็นหลักๆประเด็นเดียวคือ ให้เราพอใจในตัวตนของเราและสิ่งที่เรามีอยู่ ดังนั้น บทจึงเริ่มให้ซุ่ยสลับไปเป็น โรส แวนด้า กอหญ้า เพื่อให้ซุ่ยได้เรียนรู้ นั่นคือสิ่งหลักๆเพียงสิ่งเดียวที่เรื่องควรจะดำเนินไป แต่ที่จริงเรื่องควรจะมีประเด็นหลักๆในการดำเนินเรื่องมากกว่านี้ สรุปคือรู้สึกว่าพล๊อตเบาไปหน่อยค่ะ แหะๆ แล้วตอนที่ซุ่ยเป็นแวนด้า แอบคิด ทำไมเป็นแวนด้านานจัง จะโดนปล้ำครั้งแรกก็สรุปได้แล้วว่าชีวิตแวนด้าต้องเจอกับอะไร ยังจะโดนหลอกไปหาเสี่ยอะไรอีกก็ไม่รู้หลายครั้งมาก55 แต่ไม่เพิ่มบทตรงนี้ก็ไม่ได้ ละครจะดูสั้นไป แต่บทละครก็ได้เพิ่มประเด็นรองๆให้เกิดการดำเนินเรื่องมาช่วยเสริมความสนุกและข้อคิดแล้ว ซึ่งเราถือว่าทำได้ดีในระดับนึงเลยค่ะ

สรุปแล้วคือ เราก็ค่อนข้างติดเรื่องนี้เลยนะ ขอบคุณข้อคิดดีๆและบทอินๆค่ะ