...เรื่องมีอยู่ว่า..เราคบกับแฟนมาได้เกือบจะ 2 ปีแล้วหละค่ะเราไม่ขอเอ่ยนามเนอะ...เรากับแฟน
คุยกันก็ดีกันบ้างทะเลาะกันบ้างเหมือนคู่อื่นๆทั่วไป..แต่ที่มันไม่ค่อยเหมือนคู่อื่นก็คือ.แฟนเราไม่ใช่คนโรแมนติก.ขี้อาย.ปากหนัก.เอาแต่ใจ.หงุดหงิดง่าย.ส่วนเราก็บางทีพูดไม่คิดแต่ก่อนเป็นคนใจร้อนงี่เง่าแต่มาคบกับเค้าเราต้องลดลงเพราะเค้าร้อนกว่าเราต้องยอมเสมอ..ไม่ใช่เพราะว่าเรากลัวแต่เราไม่อยากทะเลาะไม่อยากหาเรื่องแต่บางครั้งเราก็งี่เง่าเพราะอยากให้เค้าสนใจ.แต่เวลาทะเลาะกันเราผิดเราขอโทษเค้าแต่พอถึงตาเค้าเค้าไม่เคยง้อเราไม่คิดจะง้อและไม่โทรมาง้อหรืออะไรก็ตาม.แม้ว่าเราจะโกรธสุดท้ายเราก็ต้องโทรไปอยู่ดี.ถึงเเม้ว่าเราอาจจะไม่ค่อยสำคัญในชีวิตเค้า.เค้ามองข้ามเราเสมอ.เคยไหมอยู่ใกล้แค่เอื้อม.ถ้าเค้ายื่นมือมาเราก็ได้จับมือกันหละ.แต่ถ้าเค้าไม่ยื่นมาต่อให้เอื้อมแค่ไหนก็ไม่ได้จับถึงกันสักที..หลายครั้งเรานึกว่าเป็นกระโถนหงุดหงิดอะไรก็ใส่กับเรา.ไม่อยากคุยก็ตะคอก.บางทีบอกรักเราก็ปรับตัวไม่ทัน.อีกวันก็เบื่อหน่ายใส่.ทำงานเลิกมาเราก็โทรหาบอกถึงบ้านแล้ววันไหนไม่ได้โทรเค้าก็ไม่โทรบางทีก็เสียใจนะ..เราทำไงดีนี่เป็นการเขียนครั้งแรก..เข้ามาเพื่อขอคำปรึกษาบางทีเราก็พูดกับใครไม่ได้.เราควรทำตัวอย่างไรดี😢😢😢