หลังจาดดูรุ้งสีเทาตอนจบนะครับ (เป็นเวลา 3 รอบ)
ถือว่าเป็นละครที่ดี เป็นละครทางเลือกใหม่ได้ดีมากครับ สำหรับคนที่เบื่อละครจากช่องเดิม ๆ
ไม่ใช่เฉพาะเรื่องนี้เรื่องเดียวนะครับ ทั้งหมด 8 เรื่องเลย ของมิติรักผ่านเลนส์
ผมดูครบทุกเรื่องครับ (เพราะบ้าละครอยู่แล้ว)  แต่ละเรื่องก็ได้เปิดมุมมองใหม่ ๆ ของซีรี่ย์ชุดนี้ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากครับ
แต่รุ้งสีเทานี้ คุณทำให้ คนที่เป็นเพศที่สามอย่างผม หรือหลาย ๆ ท่าน ได้รู้สึกว่าตัวเองก็มีค่าอยู่เหมือนกัน ไม่ได้วิปริต อย่างที่หลาย ๆ คนดูถูก
เพราะพวกเราก็มี รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนชายหรือหญิงทั่ว ๆ ไป

แต่ตอนจบในวันนี้ทำให้เราได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่างมาก
- คือเราควรทำสิ่งที่ดีให้กับคนที่เรารักในวันที่เรายังมีชีวิตอยู่ (ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ หรือคนที่เรารักก็ตาม)  อย่างเช่นที่พอร์ชและเหนือได้แสดงออกต่อกัน  เมื่อถึงเวลาที่ใครคนหนึ่งได้จากเราไปแล้ว จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ  นึกถึงแต่ความรักที่เราได้มอบให้กันตลอดมา

- พ่อและแม่คือคนที่เข้าใจลูกได้ดีที่สุด โดยเฉพาะคนที่เป็นแม่จะเข้าใจลูกและยอมรับลูกได้ดีที่สุด อย่างเช่น พ่อและแม่ของเหนือ คือคนที่รักและเข้าใจลูกได้เป็นอย่างดี รู้ว่าลูกรู้สึกและต้องการอะไรแค่อย่าฝืนใจตัวเองก็พอ

แต่สำหรับตอนจบที่เหนือตายนั้นทำให้ผมรู้สึกได้ว่า ตอนจบแบบนี้คือดีที่สุดครับ ก่อนจะดูตอนจบในวันเสาร์ คืนวันศุกร์ ผมได้นั่งดูย้อนหลังทั้ง 3 ตอน ตั้งแต่ตี 2 ถึง 6 โมงเช้า (บ้ามันอยู่นั่นแหละ ไม่หลับไม่นอน) ทำให้เรารู้สึกได้ว่า
คนเราไม่รู้หริอกว่าชีวิตเราจะตายวันตายพรุ่ง แค่ได้ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ได้อยู่กับคนที่เรารักและรักเราให้นานที่สุดก็พอแล้ว
เหมือนเช่น เหนือรู้ว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจ รู้ว่าตัวเองอาจมีชีวิตอยู่ไม่ได้นาน เลยขอพอร์ชแต่งงานเพื่อให้พอร์ชได้มีความสุข เป็นครั้งสุดท้ายมนชีวิต
และพอร์ชก็อาจจะรู้ว่าเหนือจะต้องจากไปเลยกอดลาเหนือเป็นครั้งสุดท้าย  คือรู้ว่าทั้งคู่รักกันจริงมาก ไม่มีใครมาแทนที่ใครได้  ตามความคิดเรานะ ถ้ารักกันจริง มันไม่ต้องมีอะไรมากหรอก แค่นี้ก็พอใจแล้ว ดีที่สุดแล้ว  (ตามที่ได้ตอบไปในหลายกระทู้แล้ว)

ซึ่งหลังจากที่ดู 3 ตอนแรกจบแล้ว ก็ได้มาฟังเพลงประกอบละครที่พอร์ชได้ร้องไว้ แล้วก็ได้ลองคิดดู  จึงทำให้เดาทางได้ว่าจะต้องมีใครสักคนที่จากไป
"จะขอยืนอยู่ตรงนี้ไม่ว่าเธอจะอยู่ไหน ความห่างไกลไม่ใช่ปัญหาของคนรักกัน แค่ได้มีเธอยืนอยู่ในรูปภาพเหล่านั้น ข้าง ๆ ฉัน แค่นั้นก็สุขเกินพอ"
แล้วก็เป็นจริงครับ คือเหนือที่จากพอร์ชไป  (ซึ่งทำใจไว้แล้วว่าจะต้องมีสักคนที่ตาย) แต่เวลาที่ดูนั้นรู้สึกว่าว่ามันจิตตก หดหู่ อย่างบอกไม่ถูกครับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร (ซึ่งหลาย ๆ คนก็น่าจะเป็น)
แต่หลังจากที่ดูจบ ความสงสัยก็มาครับ ว่าเป็นเพราะอะไร (ความอยากรู้มาก เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่) จึงได้ส่งข้อความไปถามแอดมินเพจ ได้ผลมาเป็นอย่างที่ตามภาพครับ



แต่ในใจผมคิดว่าเหนือน่าจะรู้ด้วยว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจ และพอร์ชก็น่าจะรู้ว่าเหนือเป็นโรคหัวใจ  เหนือจึงขอพอร์ชแต่งงาน เพื่อให้พอร์ชได้มีตวามสุขมากที่สุดก่อนที่ตัวเองจะจากไป (ตามที่ทั้งคู่ได้ฝันและสัญญาว่าจะแต่งงานกัน) แต่นี่ซิ ดันมาตายวันที่แต่งงานพอดี (จึงทำให้หลายคนรับไม่ได้) เพราะตัวผมเองก็ไม่คิดว่าทั้งคู่จะต้องมาพรากจากกันในวันที่ตัวเองแต่งงาน

แต่อันนี้ขอสงท้ายถึงความบ้าส่วนตัวนะตรับ ซึ่งบอกได้เลยว่าบ้ามาก ๆ  (ถ้าไม่บ้าเข้าขั้นทำไม่ได้นะครับ)




กระทู้เก่าที่เคยพูดถึงครับ
http://ppantip.com/topic/35118738
http://ppantip.com/topic/35126438

ปล. คิดว่าหลังจากนี้คงต้องบ้าต่อไปสักพักแล้วถึงหยุดได้ คงนั่งดูวนอีกหลายรอบครับ
สรุปว่าเรื่องนี้คือละครไทยที่ดีที่สุกเรื่องหนึ่งครับ ดีทุกองค์ประกอบจริง ๆ ครับ ให้คะแนนเต็มร้อยครับ
ทางค่ายน่าจะปล่อยเพลง pause  ตัวเต็มออกมาได้แล้วนะครับ (เพลงปิดเรื่องตอนจบ)