ผมอยากมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังคับ ผมกับเพื่อนคนนี้เราไม่ได้สนิทกันมากเเต่ก็พอรู้จักกัน มีหลายครั้งที่ผมแอบรู้สึกหวั่นไหวในใจของตัวเองกับเพื่อนคนนี้ เค้าเป็นคนหน้าตาดี นิสัยก็เหมือนวัยรุ่นชายทั่วไป คืนนั้นผมต้องกลับบ้านค่ำเพราะต้องทำงานส่งครูในเช้าวันรุ่งขึ้นกลุ่มผมเลยตกลงกันไปทำงานที่บ้านเพื่อนคนนั้น อย่างที่บอกไปว่าตามประสาวัยรุ่นชายย่อมมีความคึกคะนองเป็นธรรมดาพวกเราได้ไปซื้อเครื่องดื่มมากินกัน แต่ด้วยเป็นการลองในครั้งแรกๆทุกคนต่างสลบไปคนละทิศละทาง(จำได้ว่าสภาพไม่น่าดูมากคับ555) เหลือแต่ผมกับเพื่อนคนนั้นที่ยังนั่งดื่มด้วยกันอยู่ ดื่มไปได้สักพักผมเลยขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ ด้วยว่าทั้งหมดก็เป็นผู้ชายด้วยกันผมเลยไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ สักพักเพื่อนคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้องน้ำผลบอกไปว่า"แปปหนึ่งใกล้เสร็จแล้ว"เค้าก็เดินออกไปรอที่นอกห้องน้ำ หลังจากเสร็จธุระผมก็เดินออกมาเค้าก็จับผมเค้าไปกอดแล้วพูดว่า"แกชอบเราใช่ปะ" ตอนนั้นผมแทบจะสร่างจากความมึนเมาทั้งหมดเพราะตกใจในคำพูดของเค้า แต่ผมก็ปฏิเสธไป "บ้า! กูเป็นผู้ชายนะเว้ย" เค้ามองหน้าผมพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า "เราเห็นแกแอบมองเราบ่อยๆ เวลาแกอยู่ใกล้เราแกก็ดูรนๆเหมือนตื่นเต้นอะไรสักอย่าง" ผมเงียบไปและได้แต่มองหน้าเค้า เรามองหน้ากันอยู่พักหนึ่งผมก็พูดว่า "มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบนะ เราไม่ได้อะไรกับแกมากกว่าเพื่อนหรอก" พูดเสร็จผมก็หลบหน้าเค้า แต่เค้ากลับพูดขึ้นมาคำหนึ่ง "แต่เราว่าเราชอบแกว่ะ" ผมได้ยินแบบนั้นหน้าผมแดงขึ้นมาทันทีแต่ผมไม่กล้ามองหน้าเค้าเพราะผมกลัวว่าเค้าจะรู้ว่าผมโกหกที่พูดว่าผมไม่ได้ชอบเค้า เค้าจับหน้าผมมาให้หันมามองหน้าเค้า เราสบตากันได้สัก10วินาทีเค้าก็ก้มหน้าลงมาจะจูบผม(ลืมบอกไปว่าผมเป็นคนตัวเล็กๆสูงประมาณ160แต่คนอื่นสูง168ขึ้นทุกคน) ผมเลยดันตัวเค้าออกแต่เค้าก็ตามมากอดผมแล้วบอกว่า "เราชอบแกแกก็ชอบเรามันผิดตรงไหนอ่ะ" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเค้าได้สักพักเค้าก็ก้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้งแต่ในครั้งนี้ผมไม่ได้ขัดขืนอะไรแล้วเราก็มีอะไรกัน
คืนนั้นผ่านไปเราสองคนตื่นขึ้นมาประมาณตีห้า ผมเดินขึ้นไปปลุกเพื่อนทั้งหลายที่นอนหมดสภาพมาตั้งแต่เมื่อคืนทุกคนตื่นมาแบบสลึมสลือผมเลยมันใจว่าเพื่อนผมมันคงไม่เห็นภาพที่ผมไม่อยากให้เห็น ในตอนที่เราต้องไปโรงเรียนพวกผมขึ้นรถสองแถวกันไปแต่ละคนก็ถืองานต่างๆนาๆ ผมกับเพื่อนคนนั้นเรายืนติดกันบนรถแต่เค้าหันหลังให้ผมแต่ผมก็ยังไม่คิดอะไรจนถึงโรงเรียนพวกเราก็เอางานไปวางไว้บนโต๊ะครูแล้วออกมาจากห้องเพื่อนคนนั้นเค้าก็เดินมาใกล้ผมแล้วกระซิบว่า "ขอโทษนะเมื่อคืน" ผมก็มองหน้าเค้าแล้วพยักหัวให้ ผมเริ่มรู้สึกแปลกในคำว่าขอโทษของเค้ามันหมายความว่ายังไงกัน ขอโทษที่โกหกพุดว่าชอบผมหรือขอโทษที่มีอะไรกันเร็วเกินไป หลังจากวันนั้นมาเค้าก็ไม่ค่อยมองหน้าผม ผมไม่ค่อยได้คุยกันจนกระทั้งเค้ามีแฟนเป็นผู้หญิง ในตอนที่เรารู้ว่าเค้ามีแฟนความรู้สึกผมมันแบบอธิบายไม่ถูกเลย วันนั้นทั้งวันผมกลายเป็นคนเอ๋อไปเลยแล้วอยู่ดีๆผมก็น้ำไหลเพื่อนเห็นก็มาถามว่าเป็นอะไรผมก็เงียบนิ่งไม่พูดไม่จากับใครจนผมเดินออกจากห้องแล้วไปนั่งร้องไห้คนเดียว ข่าวที่ผมร้องไห้ดัวไปทั่วชั้นเพราะผมเป็นคนค่อนข้างเฮฮาปาตี้มากกกกจนเพื่อนคนนั้นเดินมาหาผมเค้าบอกผมว่า "เราขอโทษนะ" ผมมองหน้าเค้าแล้วก็น้ำตาไหลแล้วเค้าก็เดินจากไปผมได้แต่มองจากข้างหลังน้ำตาก้ไหลแบบไม่หยุดหย่อน ผมเลยบอกกับตัวเองว่า "อะไรไม่ดีก้อย่าเอาใส่ใจเสียแล้วเสียไปให้กลับมาเป็นคนเดิมให้เร็วที่สุด" หลังจากวันนั้นผมกลับบ้านคนเดียวทุกวันประมาณ1อาทิตย์(ปกติผมจะกลับกับเพื่อนที่อยู่แก้งเดียวกัน)แล้วหลังจากนั้นผมก็กลับมาเป็นคนเดิม คนที่เฮฮาปาตี้เหมือนเดิมแต่สิ่งที่มันไม่เหมือนคือผมไม่คุยหรือแม้กกระทั้งมองหน้าเพื่อนคนนั้นเจอเค้าที่ไหนผมก็จะหลบหรือเดินหนีไป