เราอายุ30ปี แต่ทำงานแถวบ้าน(ชนบท)ได้เงินเดือน 9,000 บาท เนื่องด้วยแม่เราไม่อยากให้ไปทำงานในกรุงเทพ เขาบอกว่าเขาไม่มีเพื่อนอยู่และเป็นห่วงเรา เคยทะเลาะกันเรื่องนี้ด้วย แต่สุดท้ายเราก็ต้องอยู่บ้าน ที่บ้านฐานะพอมีกิน มีที่ดินเกือบ100ไร่ และมีรถ4ประตู1คันที่พ่อแม่ทำให้หมดแล้ว แต่เราทำงานไร่งานสวนไม่เป็นเลย เรามีความรู้สึกว่าเราเกาะพ่อแม่กิน ทั้งที่เพื่อนคนอื่นได้เงินเดือนหลายหมื่น ซื้อบ้าน ซื้อรถด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง มีหน้าที่การงานที่ดีดูน่าภูมิใจมาก แต่เราเท่ากับไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย พอเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียน เพื่อนก็ถามว่าได้เงินเดือนเท่าไหร่ เราตอบไปได้ 9,000 เพื่อนบอกน้อยจัง พอกินเหรอ เรารู้สึกแย่ ดูน่าสมเพชตัวเองยังไงไม่รู้ แต่แม่ไม่ได้หวงเรานะ ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ มีแฟนก็ได้ ไม่ให้เงินเขาเลยก็ได้ ขอแค่เราอยู่บ้านกับเขา เราจบป.ตรีมาจากกรุงเทพนะ เรียนที่กรุงเทพ ทั้งๆที่เคยอยู่กรุงเทพมาก่อนแต่เขาก็ยังไม่ให้เราไป คือจบมาแล้วมาอยู่บ้านเลย  เราไม่ได้อยากไปกรุงเทพมากนักหรืออยากทำงานในเมือง เราแค่รู้สึกว่า มันได้เงินเดือนมากกว่าอยู่ที่บ้าน บางที่ก็มีโบนัส แต่ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ ทำใจได้อย่างเดียว