เรากำลังคบหาดูใจกับพ่อหม้ายลูกหนึ่งค่ะ น้องเป็นผู้หญิงอายุ 13 ปี
เราเข้ากับน้องได้ดีนะคะ น้องเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังไม่ก้าวร้าว และเราคิดว่าหากแต่งงานกับพ่อเด็กจริงเราจะขอเป็นลูกบุญธรรมด้วย

แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เราเคยถามพ่อเด็กว่า เราอยากมีลูกที่เป็นลูกทางสายเลือดของเรากับเขา แต่เขากลับลังเลและบอกเราว่าต้องขออนุญาตลูกก่อน
เลยทำให้เราคิดว่า เหมือนเรากับลูก(ในอนาคต) ไม่มีความสำคัญเลยหรอ.. เราเคยแกล้งหยอกเขานะคะว่าท้อง แต่เขาก็ทำหน้าเครียดและผิดหวัง จนความรู้สึกเรามันกลายเป็น ผิดหวังมากๆ เสียใจแทนถ้าหากเราท้องจริง

เขาก็รู้นะคะว่าเราเสียใจและบอกกับเราว่า ถ้าท้องจริงๆเขาก็ต้องรับอยู่แล้ว แต่เราเริ่มไม่มั่นใจอะไรในตัวเขาแล้วค่ะ และมันเกิดความรู้สึกหึงหวง เจ็บใจ และกลัวจะไม่ชอบเด็กขึ้นมาเรื่อยๆ ทั้งๆที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเราก็พยายามหยุดคิด แต่เราเกิดความสงสัยกับตัวเราเองตลอดว่า ถ้าหากวันนึงเรามีลูกขึ้นมา เขาจะรักลูกเราและให้ความสำคัญอย่างไร

ส่วนตัวเราเองรู้ค่ะว่าถ้ามีลูกด้วยกัน และมีเด็กคนนั้นเราก็จะพยายามแบ่งความรักให้เท่าๆกันเพราะตัวเราเองก็ไม่อยากให้เด็กมีปมอยากให้ความเป็นแม่กับเขา..

แบบนี้ควรทำไงดีคะ ควรเลิกหรือยังไง?
ตัวเราเองมีผู้ชายที่มีดีกว่าและโสดมาจีบ แต่เราคบกับเขาอยู่เลยไม่เปิดใจรับใครคนนั้น..