เดินทางด้วยความอยาก ด้วยกิเลสที่เกิดจากการอ่านรีวิวของคนอื่น ภาพมันสวยนะ เราอยากไปเห็นด้วยตา ตั้งเป้าเที่ยวปีละ 2 ครั้งหลักๆ ส่วยย่อยๆ ไม่นับ แต่ละทริปคนไปด้วยไม่เคยซ้ำหน้า ทริปนี้มีนักเดินทาง 2 คนรวมทั้งเราด้วย นัดกันตี 4 ล้อหมุน นางตื่นตีสี่ครึ่งเพราะคนไปด้วยโทรปลุก นาฬิกาปลุกไม่สามารถทำอะไรนางได้เลย เส้นทางไปหาแสมสารอะเหรอ ด้วยความที่เป็นผู้หญิงที่ไม่เฉลียวเรื่องการสังเกตุหรือจดจำเส้นทางเลยก็เลยพึ่งพี่ Google Map อย่างเดียวเลย พี่เค้าบอกให้ไปเส้น วัฒนานคร - พนมสารคาม - สัตหีบ  อือเหมือนไม่ยากงั้น.....ลุย
ยังไม่ถึงไหนเลย ผ่านตลาดเช้าที่โคคลานสองนางก็แวะซะแล้ว เรื่องกินเรื่องเล็ก ไม่ได้กินซิเรื่องใหญ่
ข้าวเหนียวหมูปิ้งง่ายๆ ตามสไตล์คนรวยหนี้เที่ยว 555

ได้ของกินแล้ว สบายใจไปต่อได้

ถึงจุดมุ่งหมายตามที่พี่กูเกิลบอก จากป้ายตรงไปจะเป็นป้าย กรมก่อสร้างและพัฒนา หลังคาเขียวๆด้านข้างป้ายน่าจะเป็นจุดขายตั๋วไปเกาะขาม เนื่องจากเกาะขามเปิดแค่เสาร์ อาทิตย์ ทริปนี้เราเลยไม่ได้ข้ามไป และถ้าตรงไปก็จะเป็นทางไปหาดน้ำใส

ส่วนซ้ายมือ คือเป้าหมายของเรา เงยหน้าขึ้นจะเห็นคำว่าพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาเกาะและทะเลไทย เลี้ยวเลยอย่ารอช้าเนื่องจากว่านี่เวลา 10.30 น.แล้ว จากรีวิวเค้าบอกไว้ว่า เที่ยวเรือไปแสมสารเป็นไปตามนี้ แต่ไม่ใช่ว่าไปแล้วจะได้ตั๋วเพราะตั๋วอาจจะเต็มตั้งแต่เช้าแล้วก็ได้

รอบเรือขาไป
รอบที่ 1  09.00 น.
รอบที่ 2 10.00 น.
รอบที่ 3 11.00 น.
รอบที่ 4 12.00 น.
รอบที่ 5 13.00 น.

รอบเรือขากลับ
รอบที่ 1  10.30
รอบที่ 2  13.30
รอบที่ 3  15.00
รอบที่ 4  16.30
ขับรถตรงไปเรื่อยๆจนถึงจุดขายตั๋ว อยู่ตรงกันข้ามกับร้านค้าสวัสดิการ ด้านหน้ารถเราจะเป็นเนินเขา และจะมีทางเลี้ยวซ้ายนั่นคือที่จอดรถ สามารถจอดได้สองข้างทาง วันที่ไปไม่ใช่วันหยุด แต่ก็มีรถจอดไว้เต็มแล้ว

จากภาพซ้ายมือจะเป็นที่จำหน่ายตั๋ว ขวามือจะเป็นร้านค้าสวัสดิการของที่ระลึก

เรามุ่งไปที่เค้าเตอร์ก่อนเลย เค้าบอกว่าตั๋วเต็มแล้วให้นั่งรอเผื่อมีคนได้ตั๋วไปแล้วไม่มาตามเวลา

รอก็รอซิ แอร์เย็นๆ สบายจะตาย ไม่รีบอยู่แล้ว ฟังพี่เจ้าหน้าที่เรียกคิวแล้วต้องเตือนคนที่จะมาถ้ามีตั๋วในมือแล้วควรมานั่งรอก่อนเวลานะคะเพราะพี่เค้าตรงเวลามาก ได้ยินเรียกคิวทีละ 3 คิว เรียกทีไม่ถึงนาทีถ้าเราไม่แสดงตัว เค้าจะถือว่าสละสิทธิ์เลย ตั๋วจะเป็นของคนที่ยังไม่ได้คิวทันที

สุดท้ายเราก็ได้ตั๋วมาครองสมใจอยาก ค่าข้ามเกาะรวมค่าบริการพาดำน้ำแล้วคนละ 300 ได้ตั๋วตอน 11.00 เรือออก 13.00 ไปหาอะไรกินดีกว่า
เนื่องด้วยเรามาสายแล้ว เลยไม่ไ้ดบรรยากาศตอนเข้าคิวซื้อ เลยไปอ่านข้อมูลมาว่า  ควรมาเข้าคิวก่อน 7 โมงเช้าในวันธรรมดา เกาะแสมสารจำกัดนักท่องเที่ยวเพียงวันละ 500 คนเท่านั้น ซื้อตั๋วได้ไม่เกินคนละ 10 ใบ ไม่มีขายตั๋วล่วงหน้า ไม่รับจองทางโทรศัพท์ ต้องซื้อตั๋วที่หน่วยสงครามพิเศษทางเรือ กองเรือยุทธการ เท่านั้น

เดินย้อนมาจากจุดขายตั๋วถัดจากร้านค้าสวัสดิการก็มีร้านอาหารบริการ เราจะซื้อใส่กล่องไปกินที่เกาะก็ได้ แต่ด้วยเวลาใกล้เที่ยงแล้วก็เลยจัดที่นี่ซะเลย

เวลาไปต่างถิ่น ถ้าเรากังวลเรื่องความอร่อยของอาหาร ให้กินไข่เจียวหรือไม่ก็เข้า 7-11 เลย อย่าเยอะกับเรื่องนี้ จะหมดอารมณ์เที่ยวเปล่าๆ จ่ายค่าเสียหายไป 45 บาท

ยังเหลือเวลาอีกเยอะ แวะดูร้านสวัสดิการให้กำลังใจพี่ทหารหน่อยดีกว่า

ข้างในแอร์เย็นๆ มีขนม น้ำดื่ม และของที่ระลึกขายหลากหลาย

เห็นป้ายนี้แล้วจงภูมิใจว่าเรามีเกียรติ

กาแฟเย็นๆก็มีบริการ เราก็นั่งรอเวลาซักหน่อยใกล้เวลาแล้วค่อยไปเนาะ

ทางเดินไปขึ้นเรือ รถจอดเต็มแล้วสองข้างทาง

เหลือบไปเห็นสะพานที่ใครๆเค้าก็ถ่ายรูปกัน

อากาศก็ไม่ร้อนเท่าไหร่ เราเลยไปเดินถ่ายรูปเล่นเพื่อไปหาจุดขึ้นเรือกันดีกว่า

เห็นในรีวิวเค้าทำกัน อยากลองทำบ้าง ไม่งามช่างมัน สำคัญคือเราได้อยู่ตรงนั้นจริงๆ

เดินมาสุดสะพานจะบรรจบกับสะพานไปขึ้นเรือ ซ้ายมือเดินไปรอขึ้นเรือ

ขวามือคือศาลานั่งรอเวลาขึ้นเรือ

มีห้องน้ำบริการก่อนขึ้นเรือ

ห้องน้ำแปลกดี พี่ทหารทำเหมือนมีห้องเข้าไปเป็นถ้ำ

ข้างในก็ตกแต่งได้สวยงาม

เรือที่จะมารับเรามาแล้ว มาส่งผู้โดยสาร และรับไปในตัว เรือเป็นเรือประมงนะคะ ไม่ใช่เรือทหารอย่างที่คิด

ข้อดีของแสมสารคือไปง่าย และปลอดภัย ดังนั้นสิ่งที่พบเห็นเยอะมากคือครอบครัว พ่อ แม่ ลูก ไปเที่ยวดำน้ำกัน เด็กเล็กๆเค้าก็ไปดำน้ำ ขณะที่เราตอนตัวเท่านี้ยังเป่ายางอยู่เลย 555

ถึงแล้วค๊าบ หลักกิโลแสมสาร ลงจากเรือก็มาฟังพี่ทหารบรรยาย

สำหรับคนที่มาเป็นครั้งแรกควรมานั่งฟัง ส่วนหนึ่งก็เป็นการทำความเข้าใจ และความปลอดภัยของเราเอง พี่ทหารบอกว่าการท่องเที่ยวจะมี 3 รูปแบบนอกจากการเล่นที่หาด ก็จะมีการนั่งเรือท้องกระจกชมปลา และการดำน้ำ  การเดินป่า หรือจะปั่นจักรยานชมธรรมชาติ แล้วแต่เราจะเลือก สำหรับการดำน้ำจะมีจุดดำน้ำ 2 จุด คือ นั่งเรือจากจุดนี้ไปดำน้ำ โดยเรือจะมีสองแบบคือเรือของพี่ทหาร บรรจุได้ 50 คน และเรือยาง บรรจุได้ครั้งละ 10 คน

หรือเราจะนั่งรถไปยังหาดลูกลมเพื่อไปดำน้ำอีกจุดหนึ่งก็ได้ แต่เท่าที่ถามพี่ๆว่า ออกไปดำจากจุดที่เราอยู่ตรงนี้สวยกว่า เราเลยตัดสินใจอยู่จุดนี้ ไม่ได้นั่งรถไป

ตัดสินใจได้แล้วก็ไปแจ้งเจ้าหน้าที่ เช่าอุปกรณ์ดำน้ำราคาตามป้ายเลย และถ้าเราไม่อยากพกของไปด้วยก็สามารถใช้บริการเก็บที่ล็อคเกอร์ได้

ได้อุปกรณ์มาแล้วเรียนรู้วิธีใส่ (ควรตั้งใจฟังพี่ทหารหน่อยเค้าจะได้ไม่ต้องตะเบ็งเสียงเพราะเป็นความปลอดภัยภายใต้การดูแลของพี่เค้า) เมื่อลองใส่แล้วก็ต้องไปลองดำดูก่อนเพื่อเช็คอุปกรณ์ว่าชำรุดหรือไม่

เรือมาแล้ว เราอยู่ในกลุ่มใหญ่ เลยได้นั่งลำนี้ เรือรบพู่นหนะ(ตั้งเอง555)ถึงที่หมายแล้วก็ดำคะ ดำใครดำมัน สุดแต่ใจใครจะไปทางไหน แต่อยากให้ฟังคำแนะนำพี่ทหารให้เคร่งครัด ไม่ควรออกนอกทุ่น(เพราะจะตามเก็บยาก555) ถ้าเหนื่อยก็ให้เอามือจับเชือกเอา รูปปลาไม่มีเราไม่มีกล้องถ่ายในน้ำ แต่ปลาก็มีไม่มาก ปะการังก็ธรรมดา ถ้าคาดหวังจะให้สวยงามเหมือนทางภาคใต้คงไม่ได้ แต่ก็สวยในระดับที่ไม่ได้ผิดหวังอะไรมากมาย

เสร็จแล้วก็นั่งเรือกลับมาจุดเดิม มาถึงก็ล้างตัวด้วยน้ำจืด แต่ไม่อนุญาตให้ใช้สบู่ แชมพู หรือสารเคมีอื่นๆเพื่อรักษาธรรมชาติบนเกาะ คนไทยบอกยากหรือบอกไม่ฟังก็ไม่รู้เพราะก็เห็นมีคนเอาไปใช้หน้าตาเฉยก็มี ห้องน้ำจะอยู่ข้างๆกันกับจุดตากเสื้อชูชีพ

เสร็จธุระเราก็นั่งรอเรือมารับกลับ จุดนี้คือศาลานั่งพัก อยู่ถัดจากจุดฝากของและขายขนมกระจุกกระจิก จำพวกน้ำ มาม่าคัพ ขนมขบเคี้ยว
ระหว่างรอเราก็ไปเดินถ่ายรูปกันดีกว่า

ได้เวลากลับแล้ว ลาทีแสมสาร โอกาสหน้าพบกันใหม่

ขอบคุณพี่ทหารที่ดูแลอย่างดี ด้วยความสุภาพตลอดเวลาที่ดูแลนักท่องเที่ยว แม้บางครั้งจะไม่เข้าใจว่าคนไทยทำไมบอกยากจัง