เราเป็นคนนึง ที่เคยโดนทิ้งเป็นประจำ
เหมือนมีคนเข้ามาให้ความหวัง แล้วก็ทิ้งเราไปจนเราชินชา
กลายเป็นคนไม่ไว้ใจใครเลย
จากที่เราเคยหวานมุ้งมิ้ง กลายเป็นเย็นชา
เรารู้ตัวเองนะ แต่ก็ยังทำ
มีคนเข้ามา. ตกลงคบกัน แต่ถ้าเค้าไม่โทรหาเราจะไม่โทรไป ถ้าเค้าไม่ทักมาเราจะไม่ทักไป
เราไม่อยากรู้สึกรักมากกลัวผิดหวัง ไม่อยากคาดหวัง ทั้งๆที่ก็รัก
จากคนเคยอ้อน กลายเป็นคนพูดจาห้วนๆ สุดท้ายเราก็โดนทิ้งอีก
จนล่าสุดมีคนๆนึงมาชอบเรา เราเย็นชาใส่. ทำเป็นไม่สนใจ เค้าไม่ทักมาเราก็ไม่ทักไป
ให้ทำไงได้เรากลัวว่าเราจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเกินไป ไม่อยากตกลงมาเจ็บ
เค้าบอกกับเราว่าให้ลดความมั่นใจในตัวเองลง ลดการพูดแบบไม่แคร์คนอื่นลง
เราควรเริ่มต้นจากตรงไหน บางครั้งเราก็อยากพูดจาเหมือนคนจีบคนเป็นแฟนกันกัน
แต่เหมือนเราลืมมันไปหมดแล้วเหลือแต่ความเย็นชา 😭
หรือเราสร้างกำแพงขึ้นมา ไม่ควรเอาอดีตมาทำให้เราเปลี่ยน?
เย็นชา
เหมือนมีคนเข้ามาให้ความหวัง แล้วก็ทิ้งเราไปจนเราชินชา
กลายเป็นคนไม่ไว้ใจใครเลย
จากที่เราเคยหวานมุ้งมิ้ง กลายเป็นเย็นชา
เรารู้ตัวเองนะ แต่ก็ยังทำ
มีคนเข้ามา. ตกลงคบกัน แต่ถ้าเค้าไม่โทรหาเราจะไม่โทรไป ถ้าเค้าไม่ทักมาเราจะไม่ทักไป
เราไม่อยากรู้สึกรักมากกลัวผิดหวัง ไม่อยากคาดหวัง ทั้งๆที่ก็รัก
จากคนเคยอ้อน กลายเป็นคนพูดจาห้วนๆ สุดท้ายเราก็โดนทิ้งอีก
จนล่าสุดมีคนๆนึงมาชอบเรา เราเย็นชาใส่. ทำเป็นไม่สนใจ เค้าไม่ทักมาเราก็ไม่ทักไป
ให้ทำไงได้เรากลัวว่าเราจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเกินไป ไม่อยากตกลงมาเจ็บ
เค้าบอกกับเราว่าให้ลดความมั่นใจในตัวเองลง ลดการพูดแบบไม่แคร์คนอื่นลง
เราควรเริ่มต้นจากตรงไหน บางครั้งเราก็อยากพูดจาเหมือนคนจีบคนเป็นแฟนกันกัน
แต่เหมือนเราลืมมันไปหมดแล้วเหลือแต่ความเย็นชา 😭
หรือเราสร้างกำแพงขึ้นมา ไม่ควรเอาอดีตมาทำให้เราเปลี่ยน?