ผมชอบคนๆนึงคับ และผมก็จีบเขาไป ผมอาจจะรุกมากไปเลยทำให้เขารู้ตัวแล้วทำให้เขาไม่ชอบ เขาเลยตัดการติดต่อกับผมทุกทาง ผมเลยโทรไปเคลียร์ สรุปคือเขาไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้ ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงหยุดสงกรานต์เราไม่ได้เจอหน้ากัน พอเปิดสงกรานต์มาผมก็ต้องเจอเขาเพราะต้องทำงานร่วมกัน ช่วงอาทิตย์แรกผมทำเป็นไม่เห็นเขาเลย ไม่คุยกะเขาเพราะยังทำใจไม่ได้ แล้วผมก็มานั่งคิดดูว่าจะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้เพราะเวลาทำงานก็จะไม่มีความสุข อาทิตย์ต่อมาผมก็พยายาม(รวบรวมความกล้านานมากกก)พูดกับเขาตอนทำงาน ซึ่งตอนแรกเขาก็ไม่ค่อยอยากคุยด้วย พอคุยไปเรื่อยๆเขาก็เริ่มทำตัวปกติกับผม แต่ทุกครั้งที่ผมจะเผชิญหน้ากับเขา ผมต้องใช้เวลาทำใจนานมาก ซึ่งภายนอกเพื่อนผมก็อึ้งที่ผมสามารถทำตัวปกติเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นได้ แต่ความจริงมันไม่ใช่ ในใจผมรู้สึกปวดร้าวสุดๆและกระวนกระวายสุดๆ(ถ้าร้องไห้ตรงนั้นได้ก็ร้องไปแล้ว) ไม่รู้ว่าคุยแบบนี้เขาจะรู้สึกยังไง เขาจะคุยด้วยรึเปล่าคิดเยอะไปหมดเลย แต่ผมก็เก็บอาการทั้งหมดไว้ภายใต้สีหน้าที่มีความสุขเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ผมทนต่อไปไม่ได้ ผมอยากจะไปบอกเขาว่าให้ทำตัวปกติเถอะเพราะผมไม่ได้คิดไรแบบนั้นแล้ว ผมก็แค่อยากทำงานกับเขาได้ตามปกติเหมือนทุกครั้ง แต่มันก็ทำใจยาก เพราะไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงรู้สึกยังไงในใจมันคิดมากไปหมดเลย ผมเลยอยากรู้ว่าคุณมีวิธีอะไรที่ผมจะสามารถทำงานกับเขาตามปกติได้ไหมคับ ทุกๆวันผมตื่นขึ้นมาจากฝันที่ว่าผมได้คุยกับเขาตามปกติเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น บางทีก็ตื่นมาพร้อมกับฝันที่เขาคุยกับทุกคนยกเว้นเราซึ่งพอเราไปคุยด้วยเขาก็ทำหน้าไม่พอใจ ฝันแบบนี้ไปเรื่อยๆซึ่งมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่มาก  ผมต้องทำยังไงคับ เรื่องหัวใจเป็นเรื่องที่ผมอ่อนแอมากที่สุด