..เช้ามืดวันนี้ได้นำรถแท็กซี่เขียวเหลืองคู่ใจ ไปส่งผู้โดยสารที่BTSอนุสาวรีย์ชัยฯ..
ห้างดังทางปิ่นเกล้า-บางพลัด..สน.บางยี่ขัน..ตึกปิยะการุณย์ รพ.ศิริราช..
แล้วมุ่งหน้าวงเวียนใหญ่ เลี้ยวขวาสู่ถนนเพชรเกษม ไปทางบางหว้า..บางแค
..มีชายคนหนึ่งโบกๆๆๆแล้วบอกว่า..จะไปอ้อมใหญ่..โรงงานอุตสาหกรรมทอผ้าแห่งหนึ่ง..
หลังจากคุยกันและรู้ว่าผมเพิ่งมาจาก รพ.ศิริราช..ชายโดยสารก็พูดว่า...
“ลูกสาวของผมก็ทำงานอยู่ตึกปิยะการุณย์ รพ.ศิริราช..นั้นแหละ..คืนนั้นเขาอยู่เวรและได้ปั๊มหัวใจท่าน“บรรหาร”ด้วย
..แต่น่าเสียดายที่ท่านมาถึง รพ.ช้าไปนิดเดียว..ไม่งั้นก็ยังไม่เสียชีวิตหรอก”
...ชายโดยสารเล่าต่อ...จริงๆเขามีรถยนต์HRVนั้นแหละ..แต่วันนี้ลูกสาวเอาไปงานรับใบประกาศที่เรียนจบพยาบาล
..ส่วนเพื่อนๆของเขานั้นเลือกรับกระบี่และติดดาว..ทำงานอยู่แถวๆ รพ.ประทุมวัน..เงินเดือนเริ่มต้น 15000บาท...
..ส่วนลูกสาวอยู่ รพ.ศิริราช เงินเดือนก็ 4หมื่นกว่าๆ และขึ้นเวรคืนละ1800บาท..
สาเหตุที่ไม่เลือกไปติดดาวอีกอย่างหนึ่งคือ...เป็นคนนามสกุลไม่ดัง...ช่วงนายร้อยก็เลื่อนขั้นง่ายหน่อย
แต่พอช่วงนายพันนั้นไม่มีทางจะได้ง่ายๆ และถ้าหากจะขอย้ายไปที่อื่นก็ยิ่งยาก..
.นอกจากจะมีอะไรๆๆๆที่พิเศษๆแลกเปลี่ยน(แล้วชายโดยสารก็เล่าๆๆๆให้ผมฟังว่ามีอะไรบ้าง..แต่ก็ขอสงวนสิทธิ์ไม่ขยายความนะครับ)
..ในคืนที่ปั๊มหัวใจท่าน บรรหารนั้น..มีอยู่ช่วงหนึ่งที่หัวใจของท่านมีอาการตอบสนอง....ฯลฯ

(เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ ว่าบรรยากาศในห้องนั้น เป็นอย่างไรบ้าง...แต่ละคนในนั้นมีอาการอย่างไร.
..พอดีมีคนมาโบกรถแท็กซี่ครับ...เดี๋ยวส่งผู้โดยสารแล้วจะมาเล่าต่อครับ..
อ้อ/..พยาบาลสาวคนนี้ ยังเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับ นักเรียนนายร้อย กลุ่มที่เสียชีวิตในคราวกระโดดร่ม.
.และมีคนหนึ่งที่รอด...ทำไมถึงรอด???..เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังครับ....ปูเสื่อและรีเฟลชกระทู้ รออ่านนะครับ...)