สวัสดีค่ะ คือเรารู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นคนที่ใจเย็นมากเกินไป
และเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง
บางคนมองว่าก็ดีแล้วหนิ แต่เราอึดอัดนะคะ
แม้แต่ตอนที่เราหงุดหงิดหรือโกรธ อาการที่เราแสดงก็คือนิ่งๆ
เราเป็นคนคิดก่อนพูดค่ะ และมีเหตุผล ทั้งๆที่อายุแค่ 20
จนบางทีก็ถามตัวเองเสมอว่าที่เป็นแบบนี้มันดีแล้วจริงหรอ
เราจะคิดเสมอว่าทุกอย่างทุกเรื่องมันมี2มุมและมีเหตุผลเสมอ
เราจะคิดเสมอว่าอีกคนจะคิดยังไง จะรู้สึกแบบไหน ยกตัวอย่างเช่น
เราโมโหและโกรธเพื่อนคนหนึ่งมาก ในใจคือแบบผิดหวัง เสียใจ หงุดหงิดเป็นไฟ
แต่มือก็พิมพ์ไปแค่ ไม่เป็นไร อย่าทำแบบนี้อีก
ในสมองเราคิดว่าถ้ากลับกันบ้าง ถ้าเราเป็นเพื่อนคนนึ้ เราคงอยากให้ตัวเราเข้าใจ
พอคิดแบบนี้เราเลยไม่เลือกที่จะโวยวายไป แต่จะค่อยๆพูด
ฟังดูเหมือนดีนะคะ แต่เอาจริงมันอึดอัดนะ เพื่อนเราบางคนยังพูดเลยว่าเราเย็นมาก เย็นจนนิ่ง
แม้กระทั่งเรื่องความรัก เราเคยเลิกกับแฟนเก่าด้วยเหตุผลว่า เขาอึดอัดมากเพราะเราไม่พูด
เขาไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ ตลอด 2ปี เราไม่ค่อยทะเลาะกับแฟนเหมือนคู่อื่นๆ
เวลาเขาทำอะไรให้เราไม่พอใจ เราจะไม่แสดงออก จะพูดว่าไม่เป็นไรๆ แต่ในใจเราคือแย่
บางครั้งเราไม่อยากงี่เง่านะ ไม่อยากใช้อารมณ์ เพราะการใช้อารมณ์มันเคยทำให้อะไรดีขึ้น
แต่สุดท้ายเขาก็เลิกกับเราไปเพราะอึดอัด
ตอนนี้เรามีแฟนใหม่ เขาเป็นคนติดเพื่อน บ้างาน และโลกส่วนตัวสูง แต่ถึงยังงั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไรนะคะ
เพราะเราเข้าใจเขา และเรายอมรับ เขาบอกกับเราว่าบางอย่างให้เราเรียกร้องบ้างก็ได้ แต่เรากลับรู้สึกว่าไม่อยากอะไร
เราก็คิดนะว่าเราเข้าใจเขาแทบจะทุกเรื่องนี่มันดีจริงๆหรอ เราเป็นคนคิดก่อนพูดเสมอ
มันดีแล้วจริงๆหรือที่เป็นแบบนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่มาก ซึ่งมันดีแล้วจริงหรอ
เราอึดอัดนะ บางทีสมองกับหัวใจก็แยกกันทำงาน เราเข้าใจและยอมรับในหลายเรื่องแต่มันก็ทำให้ความรู้สึกเราแย่
ไม่รู้ว่าอ่านแล้วจะมีคนเข้าใจสิ่งที่เราจะสื่อไหม เรากลัวอนาคตมันจะยิ่งทำร้ายเรามากกว่านี้
มันก็มีเหตุผลที่เรากลายเป็นคนแบบนี้ แต่ก่อนเราก็ใจร้อนปากร้าย แต่มันรู้ไงว่าไม่มีอะไรดีขึ้น
เราเป็นคนอ่านหนังสือ หนังสือแบบให้ข้อคิดยกตัวอย่างเช่น ของนิ้วกลม ของอะเดย์ ของคุณวินทร์
เราชอบเล่นพันทิปด้วย ชอบอ่านชอบคิดตาม ช่วงหลังๆเราลดลงนะเพราะรู้สึกเสียความเป็นตัวเอง
เราคุยกับตัวเองบ่อยนะว่าสิ่งที่เราทำมันดีจริงหรอ เพื่อนเราบอกว่าบางเรื่องใช้อารมณ์ไปบ้างก็ได้
แต่เราทำไม่ได้มันเหมือนไม่ใช่เรา
เราคิดได้นะว่าจริงๆต่อให้เราฟังคนอื่นช่วยแก้ปัญหายังไงสุดท้ายมันอยู่ที่ใจเราเลือก
แต่เราก็ทำไม่ได้ เราไม่อยากอึดอัด
บางที่ก็เหมือนเราแค่อยากบ่นๆเฉยๆ ขอบคุณที่รับฟังจนถึงประโยคนี้
เป็นคนใจเย็นมากเกินไปจนแย่
และเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง
บางคนมองว่าก็ดีแล้วหนิ แต่เราอึดอัดนะคะ
แม้แต่ตอนที่เราหงุดหงิดหรือโกรธ อาการที่เราแสดงก็คือนิ่งๆ
เราเป็นคนคิดก่อนพูดค่ะ และมีเหตุผล ทั้งๆที่อายุแค่ 20
จนบางทีก็ถามตัวเองเสมอว่าที่เป็นแบบนี้มันดีแล้วจริงหรอ
เราจะคิดเสมอว่าทุกอย่างทุกเรื่องมันมี2มุมและมีเหตุผลเสมอ
เราจะคิดเสมอว่าอีกคนจะคิดยังไง จะรู้สึกแบบไหน ยกตัวอย่างเช่น
เราโมโหและโกรธเพื่อนคนหนึ่งมาก ในใจคือแบบผิดหวัง เสียใจ หงุดหงิดเป็นไฟ
แต่มือก็พิมพ์ไปแค่ ไม่เป็นไร อย่าทำแบบนี้อีก
ในสมองเราคิดว่าถ้ากลับกันบ้าง ถ้าเราเป็นเพื่อนคนนึ้ เราคงอยากให้ตัวเราเข้าใจ
พอคิดแบบนี้เราเลยไม่เลือกที่จะโวยวายไป แต่จะค่อยๆพูด
ฟังดูเหมือนดีนะคะ แต่เอาจริงมันอึดอัดนะ เพื่อนเราบางคนยังพูดเลยว่าเราเย็นมาก เย็นจนนิ่ง
แม้กระทั่งเรื่องความรัก เราเคยเลิกกับแฟนเก่าด้วยเหตุผลว่า เขาอึดอัดมากเพราะเราไม่พูด
เขาไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ ตลอด 2ปี เราไม่ค่อยทะเลาะกับแฟนเหมือนคู่อื่นๆ
เวลาเขาทำอะไรให้เราไม่พอใจ เราจะไม่แสดงออก จะพูดว่าไม่เป็นไรๆ แต่ในใจเราคือแย่
บางครั้งเราไม่อยากงี่เง่านะ ไม่อยากใช้อารมณ์ เพราะการใช้อารมณ์มันเคยทำให้อะไรดีขึ้น
แต่สุดท้ายเขาก็เลิกกับเราไปเพราะอึดอัด
ตอนนี้เรามีแฟนใหม่ เขาเป็นคนติดเพื่อน บ้างาน และโลกส่วนตัวสูง แต่ถึงยังงั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไรนะคะ
เพราะเราเข้าใจเขา และเรายอมรับ เขาบอกกับเราว่าบางอย่างให้เราเรียกร้องบ้างก็ได้ แต่เรากลับรู้สึกว่าไม่อยากอะไร
เราก็คิดนะว่าเราเข้าใจเขาแทบจะทุกเรื่องนี่มันดีจริงๆหรอ เราเป็นคนคิดก่อนพูดเสมอ
มันดีแล้วจริงๆหรือที่เป็นแบบนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่มาก ซึ่งมันดีแล้วจริงหรอ
เราอึดอัดนะ บางทีสมองกับหัวใจก็แยกกันทำงาน เราเข้าใจและยอมรับในหลายเรื่องแต่มันก็ทำให้ความรู้สึกเราแย่
ไม่รู้ว่าอ่านแล้วจะมีคนเข้าใจสิ่งที่เราจะสื่อไหม เรากลัวอนาคตมันจะยิ่งทำร้ายเรามากกว่านี้
มันก็มีเหตุผลที่เรากลายเป็นคนแบบนี้ แต่ก่อนเราก็ใจร้อนปากร้าย แต่มันรู้ไงว่าไม่มีอะไรดีขึ้น
เราเป็นคนอ่านหนังสือ หนังสือแบบให้ข้อคิดยกตัวอย่างเช่น ของนิ้วกลม ของอะเดย์ ของคุณวินทร์
เราชอบเล่นพันทิปด้วย ชอบอ่านชอบคิดตาม ช่วงหลังๆเราลดลงนะเพราะรู้สึกเสียความเป็นตัวเอง
เราคุยกับตัวเองบ่อยนะว่าสิ่งที่เราทำมันดีจริงหรอ เพื่อนเราบอกว่าบางเรื่องใช้อารมณ์ไปบ้างก็ได้
แต่เราทำไม่ได้มันเหมือนไม่ใช่เรา
เราคิดได้นะว่าจริงๆต่อให้เราฟังคนอื่นช่วยแก้ปัญหายังไงสุดท้ายมันอยู่ที่ใจเราเลือก
แต่เราก็ทำไม่ได้ เราไม่อยากอึดอัด
บางที่ก็เหมือนเราแค่อยากบ่นๆเฉยๆ ขอบคุณที่รับฟังจนถึงประโยคนี้