สวัสดีครับ กระทู้นี้ อาจจะยาวสักหน่อย มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของผมครับ
    
       เรื่องเริ่มต้นในวันเกิดของผมครับผมมชื่อต้น วันนั้นเป็นวันหนึ่งในเดือนมกราคม ผมก็มีแผนที่จะไปฉลองวันเกิดกับเพื่อน 2 คน ก็ขับรถออกไปถึงร้านมีคนเยอะแยะมากมายซึ่งเรียนอยู่ในคณะเดียวกับผม มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งครับ ผมก็เดินเข้าร้านไปก็นั่ง แล้วก็สั่งเหล้ามากิน ผมจำได้ว่ามีรุ่นพี่ซึ่งเราไม่เคยได้คุยกันมาก่อนครับ ด้วยความเมา ทำให้เพื่อนสนิทของพี่คนนี้ก็มาชนแก้วกับผม แล้วก็แนะนำพี่คนให้รู้จัก "ต้น นี่พี่หยกนะ" พี่คนนึงแนะนำให้รู้จัก จากนั้นเราก็ได้รู้จักกันครับ ในฐานะพี่น้องร่วมคณะ แล้วหลังจากวันนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น มีการตั้งกลุ่มเพื่อนัดกันไปปาร์ตี้บ่อยๆ จนกลายเป็นกลุ่มที่สนิทกันมากครับ ไปเที่ยวทะเล ไปหลายๆที่ด้วยกัน แล้วเราก็ได้ใกล้ชิดพี่หยก โดยจะมีคนชงอยู่สองคนครับ แถวบ้านเรียกพ่อสื่อแม่สื่อ จะคอยช่วยเหลือเพราะรู้ว่าเราชอบ แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้แสดงออกไปมากครับเพราะรู้ว่าพี่เขาพึ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นานกลัวว่าจะยังลืมไม่ได้(คบกันมาตั้ง 11 ปีแหน่ะ -..-) มีครั้งนึงครับ ไปทะเลกันตอนตี 3 ด้วยความเมา เช้ามาพึ่งรู้ว่า มีเงินติดตัวไปกันคนละนิด กินข้าวได้คนชาม (ดีนะยังมีเงินข้าว) ผมได้นั่งข้างๆพี่คนนี้ด้วยครับ จะต้องได้นั่งทุกครั้งที่ไปไหนด้วยกัน ไม่รู้ด้วยเพราะความบังเอิญ หรืออะไร มีความสุขครับ เล็กๆน้อยๆก็เอา  ต่อจากนั้นจากกลุ่มใหญ่ๆที่เคยมีมา เริ่มหายไป เหลือเป็นกลุ่มย่อยๆ ที่ยังคงชวนกันไปปาร์ตี้ทุกวัน จนเราได้สนิทกันมากขึ้น เรียกได้ว่าแทบจะเมาด้วยกันทุกวันเลยครับ พอเมาก็ไปหาอะไรกินกัน แต่จะมีบางวันครับ ไม่ได้ไป ก็กลับมาห้อง ห้องเรากับพี่หยกอยู่ตรงข้ามกันครับ เราก็เลยต้มมาม่ารสหมูสับให้กินตลอดทุกครั้งที่เมา ด้วยความที่อยากดูแล แต่ก็ยังแสดงออกได้ไม่มาก กินเสร็จก็กลับห้องไป เรากับพี่หยก คุยไลน์กันทุกวันนะครับ วันละประโยคสองประโยค วันไหนเราไม่ทักไปพี่เขาก็ทักมานะครับ ไม่รู้ทำไมอยากคุยกับเราหรอ อันนี้ก็ไม่แน่ใจ เท่าที่จำได้เราคุยกันมากขึ้นครับช่วงสงกรานต์เราคุยกัน จนหลับไป แต่ก็ในฐานะเดิมนะครับพี่น้อง เราเริ่มสนิทกันขึ้นมากกกก แล้วมีวันนึงครับ มีงานบายเนียร์ เราก็แอบซื้อดอกไม้ให้ เขาถือแล้วถ่ายรูปเปลี่ยนเป็นรูปโปรไฟล์ครับ ความรูปสึกตอนนั้นเหมือนมีตัวเองอยู่ในรูปด้วย มันดีใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งทำให้ชอบมากขึ้นไปอีก
               จนมาถึงจุดเริ่มต้นของความรักครับ วันนั้นเช่นเดิม เราไปปาร์ตี้ด้วยกันครับ แล้วก็กลับมากินมาม่าที่ห้องรสหมูสับเหมือนเดิม แต่ พี่เขาเป็นคนที่หลับง่ายมากครับ ก็เลยหลับคาถ้วยมาม่าไปไม่ได้(ดีนะหน้าไม่จุ่มลงไป) เราปลุกก็ไม่ตื่น ก็เลยคิดในใจกลัวจะปวดคอ ก็เลยอุ้มขึ้นเตียงสิครับ ห่มผ้าให้ด้วย ส่วนเรานะหรอ หยิบถุงนอนครับ มานอนที่พื้น ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ มันมีเรื่องที่ทำให้เกิดความรักครับ คือ ห้องที่พี่เขาแชร์เน็ตด้วยย้ายออกไป พี่เขาก็เลยไม่มีเน็ตที่จะดูซีรี่ย์(เขาชอบดูซีรี่ย์มากๆ) เราก็เลยไปติดเน็ต(เพราะอยากให้เขาได้ใช้ ดูแลดีใช่มั้ยครับ 5555) เราได้คุยถึงเรื่องหนังกัน เขาชอบหนังผีเราก็ชอบ ก็เลยนัดกันไปดูหนังครับ แต่ไม่ใช่หนังผี เป็นหนังรักครับ แต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ ความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิม หนังเรื่องนั้นสนุกมากครับ ชื่อ Ages of aldaline ทำให้รู้สึกดีเลยทีเดียว แล้วหลังจากกลับมาจากดูหนัง เราก็นั่งทำงาน พี่เขาก็ทักมาว่าบอกสัญญาณเน็ตไม่ดีเราก็ไปปิดเปิด เล้าเตอร์ให้ก็ยังไม่ดี เราก็เลยชวนมาดูซีรี่ย์ห้องเรามั้ย เรานั่งทำงานอยู่ ด้วยความไม่คิดอะไร พี่เขาก็มาครับมานอนดูซีรี่ย์ได้ซักพัก พี่เขาก็ง่วง บอกจะกลับแล้วก็กลับห้องไป แต่ด้วยความที่เรารู้สึกดีมากๆ เราอยากอยู่ใกล้ เราก็เลยมีการอ่อยเบาๆ" มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยสิครับ ไม่อยากอยู่คนเดียวไม่อยากนั่งทำงานคนเดียว" พี่เขาก็มาครับ เราก็คิดในใจถ้าเขาไม่ชอบเราเขาจะมาอยู่มั้ย เราก็รีบๆทำงานงานครับ แล้วเราก็ชวนพี่เขาดูหนังต่อ ก็เลยเปิดเว็บดูหนัง ดูหนังผี มันต้องปิดไฟ แล้วไอ้เว็บเนี้ยเสียมันออกจากคอมมันเบา เราก็ไม่มีลำโพง ก็เลยต้องใส่หูฟังดูคนละข้าง ใจเต้นมากครับ อยู่ใกล้จนได้กลิ่นของครีมทาผิว รู้สึกขอบคุณที่เว็บนั้นเสียงมันเบา 5555 พอเริ่มดึก เราก็เริ่มง่วงกันครับ พี่เขาหลับไปเราก็ถอดแว่น แล่วเราก็ปิดคอมด้วยความที่มันดึก แล้วมันรู้สึกมากๆ เราก็เผลอไปกอดเขา เขาก็ไม่ปัดออก หรือหนีกลับห้องแต่อย่างใด เช้ามาเรารู้สึกดีกันมาก แต่ด้วยความที่เขามีแฟนคนเดียวแล้วคบกันมานานมาก เขาก็พยายามตีตัวออกห่าง ด้วยความที่ เราเป็นคนตื้อ ตื้อจนเขายอม แล้วเราก็ขอเขาเป็นแฟน ด้วยการบอกว่า เป็นแฟนกันนะ ถ้าตกลงเมื่อไรให้มาหอมแก้ม แล้วก็มีวันที่เขามาหอมแก้มจริงๆครับ เราก็ได้เป็นแฟนกัน ไปหามาไหนด้วยกัน ตลอดระยะเวลา 1 เดือน โพสรูปคู่กัน หลายๆอย่าง เรากลับจากที่ฝึกงานทุกอาทิตย์เพื่อมาหาเขา มันเป็นความรักที่พิเศษมาก
                แต่ชีวิตมันไม่ได้สวยงามเสมอไปจริงๆ พี่หยกเขาได้ทำเรื่องไว้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะมาคบกับเรา  เขาต้องไปเรียนภาษาต่อ ที่ USA 6 เดือน ซึ่งเป็นที่ ที่แฟนเก่าเขาเคยไปเรียนมา และยังเรียนอยู่ในขนาดนั้น แฟนเก่าเขากลับมาง้อเขาตั้งแต่รู้ว่าพี่หยกคบกับเราแล้วล่ะ พอถึงวันที่จะต้องไป เราก็ไปส่งที่สนามบิน ส่งด้วยความหวังว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมกับเราแล้วเราก็จากกันที่สนามบิน สัญญากันไว้ว่าจะเข้มแข็ง จะกลับมาหา เมื่อไปถึง เรื่องเศร้าก็เกิดขึ้น แฟนเก่าเขามารับที่สนามบิน มาร้องไห้ มาขอร้องไห้กลับไป พี่หยกพยายามมาก พยายามที่จะไม่กลับไปเพราะเขามีผมอยู่ 1 เดือนผ่านไป ด้วยความผูกพันธ์ที่คบกันมา 11 ปี และร่างกายของแฟนเขาซูบผอมทำให้ทนความใจอ่อนของตัวเองไม่ได้ เขาก็โทรมาบอก"ต้นเรากลับไปคบกับแฟนเก่านะ" ผมก็ได้แต่ยอมรับ ความจริง ความห่างไกล เราได้คุยกันบ้าง แต่ต้องรอเขาติดต่อมาอย่างเดียวเพราะผมโดนบล๊อคทุกทาง ไม่ใช่เพราะเราไม่รักกันนะครับ ผมว่าอาจจะเป็นเพราะความผูกพันธ์มันมากกว่าคำว่ารัก แล้วเขาก็ค่อยๆหายไปเราไม่ได้เจอกันอีกเลย 9 เดือน แต่ด้วยความที่เราเคยมีกลุ่ม ปาร์ตี้ด้วยกัน กลุ่มนั้นก็นัดขึ้นมาว่าจะไปปาร์ตี้กันนะ แล้วพี่หยกได้กลับมาไทยแล้ว มันก็มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้น เราขับรถไปหาอะไรกิน บังเอิญสวนกับรถของเขา ผมไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรืออย่างไร แต่เรามีเรื่องที่บังเอิญเกิดบ่อยมากๆครับ หลายๆเรื่อง คืนนั้นได้ไปปาร์ตี้กันเป็นการได้กลับมาเจอกันครั้งแรกในรอบ 9 เดือน ผมพยายามเก็บความรู้สึกตัวเองให้มากที่สุด แต่ด้วยความเมาเรานั่งแทคซี่กลับกัน ได้นั่งข้างกันอีกแล้ว มือเหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดกันเราได้จับมือกันอีกครั้งความรู้สึกตอนนั้น มันชาไปทั้งตัวมันมีความสุขมากอะไรขนาดนี้ แล้วเราก็ได้เริ่มกลับมาคุยกันมากขึ้นๆ มากขึ้นๆ จนทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมพึ่งรู้ว่าเขาพึ่งเลิกกับแฟน เป็นรอบที่ 3 เขาถึงกลับมาหา จนตอนนี้ความรู้สึกของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง ทั้งผมแล้วก็เขา ความสุขที่เคยมีมันกลับมาหมด แต่แล้วแฟนเก่าคนเดิม ก็กลับมาง้อ เพราะว่าวันนั้น ไปเห็นรูปผมอยู่กลุ่มเพื่อนๆโดยมีเขาอยู่ด้วย จนความรู้สึกแบบเดิม แบบตอนที่เขาอยู่ USA  กลับมา ผมก็เลยมีคำถามครับ ว่าผมควรจะทำยังไง เขาควรจะทำยังไง คนนึงก็ยังผูกพันธ์ อีกคนนึงก็รัก ทำไมความรักของเรามันถึงเป็นไปไม่ได้ซักที ขอบคุณที่รบกวนอ่านมาตั้งแต่ต้นนะครับ