ชอบตอนนี้ มาก


เป็นฉากที่ ดารากานต์ โดนยิงเข้าโรงพยาบาล อาการโคม่า แล้วอาจ้าง ก็มาคุยกับ ดิน ที่หน้าโรงพยาบาล...เป็นบทสนทนาที่ทำให้ผมร้องไห้มากๆเลยย
เกียรติบดินทร์ : นายรักแม่ไหม จ้าง ?
เกียรติบดินทร์ : ฉันอ่ะนะ ฉันรักแม่ รักมากซะด้วย แต่ฉันก็ไม่เคยพูดดีๆ กับเขาเลยสักคำ...ตั้งแต่เล็กจนโต
ฟ้ากระจ่าง : แม่เป็นคนที่น่าสงสาร หาคนเข้าใจสักคนก็ไม่มี แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุด แม่พยายามแล้ว ที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับทุกคน ถึงแม่จะทำดีแค่ไหน
                 ผม...ก็ไม่เคยมองเห็น ไม่เคยหายน้อยใจ ที่คิดว่าแม่เอาผมไปทิ้ง เพราะไม่รัก...
เกียรติบดินทร์ : ก็จริงนะ ฉันก็เหมือนกัน ฉันโกรธแม่ไปหมด ไม่ว่าแม่จะทำอะไรให้ ก็ไม่เคยถูกใจฉันสักอย่าง...
ฟ้ากระจ่าง : ผมน่าจะคุยกับแม่ให้มากกว่านี้ รู้ไหมตอนเล็กๆ ผมฝันอยากจะมีแม่กับเขาบ้างมาตลอด...แต่พอมีแม่ขึ้นมาจริงๆ ได้มีโอกาส
                 อยู่ใกล้ชิดเขา..ผมก็ทำตัวห่างเหิน ไม่เห็นค่า ทำไมผมถึงโง่แบบนี้นะ  
เกียรติบดินทร์ : ถ้าแม่ฟื้นขึ้นมา ผมสัญญานะครับว่าผมจะทำตัวเป็นคนใหม่ ผมจะเป็นเด็กดีของแม่ ผมจะไม่ดื้อกับแม่อีกแล้ว...ผมจะรักแม่
                     ผมจะกอดแม่ทุกวันและผมก็จะพูดเพราะๆกับแม่...
ฟ้ากระจ่าง : ถ้าแม่ฟื้นขึ้นมา ผมจะบอกแม่ว่าผมรักแม่มากแค่ไหน...