ขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าตอนแรกเรามีแฟน แล้วแฟนเขาก็เป็นเพื่อนสนิทเราเอง555 เราไปบอกชอบเขาก่อน สรุปคือสุดท้ายก็ไปไม่รอด เรานี่แหละบอกเลิกเขา ด้วยอะไรหลายอย่างทางความรู้สึก
แต่สุดท้ายเราเองก็ดันเป็นฝ่ายที่ตัดใจจากเขาไม่ได้เอง สงสัยเพราะเจอหน้ากันแทบทุกวันด้วย เราก็พยายามที่จะทำตัวให้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มันก็พอได้ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามา เราก็จะยิ่งรู้สึก เราเคยจะตัดใจโดยการถามเขาตรงๆ ว่ายังชอบเราอยู่ไหม เราก็หวังให้เขาตอบมานะคะว่าแบบ 'ไม่ได้ชอบแล้ว' หรือ 'เฉยๆ' แต่เขาก็ตอบมาว่าเขารู้สึกดี รู้สึกเหมือนเดิม แต่ไม่อยากกลับไป
เราก็รู้ว่ายังไงเขาก็คงไม่กลับมาแล้ว มันเหมือนเป็นกรรมแปลกๆ เราทำเขาเสียใจด้วยการบอกเลิกเขา หลังจากนั้นหลายครั้งเขาก็ทำเราเสียใจ เขาชอบพูดให้เราไปหาคนใหม่ซะ หรือชอบพูดถึงคนอื่นให้เราฟัง ว่าเขาสนใจใคร หรือยังไง เราก็เจ็บนะคะ
....ตอนนี้เราก็เลยคิดที่จะห่างเขาไปเลย ไม่ยุ่งไปเลย แต่เราก็กลัวที่จะกลับไปยุ่งกับเขาอีก555 ใครมีวิธีตัดใจดีๆก็ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ตัดใจยังไงดีคะ
แต่สุดท้ายเราเองก็ดันเป็นฝ่ายที่ตัดใจจากเขาไม่ได้เอง สงสัยเพราะเจอหน้ากันแทบทุกวันด้วย เราก็พยายามที่จะทำตัวให้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มันก็พอได้ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามา เราก็จะยิ่งรู้สึก เราเคยจะตัดใจโดยการถามเขาตรงๆ ว่ายังชอบเราอยู่ไหม เราก็หวังให้เขาตอบมานะคะว่าแบบ 'ไม่ได้ชอบแล้ว' หรือ 'เฉยๆ' แต่เขาก็ตอบมาว่าเขารู้สึกดี รู้สึกเหมือนเดิม แต่ไม่อยากกลับไป
เราก็รู้ว่ายังไงเขาก็คงไม่กลับมาแล้ว มันเหมือนเป็นกรรมแปลกๆ เราทำเขาเสียใจด้วยการบอกเลิกเขา หลังจากนั้นหลายครั้งเขาก็ทำเราเสียใจ เขาชอบพูดให้เราไปหาคนใหม่ซะ หรือชอบพูดถึงคนอื่นให้เราฟัง ว่าเขาสนใจใคร หรือยังไง เราก็เจ็บนะคะ
....ตอนนี้เราก็เลยคิดที่จะห่างเขาไปเลย ไม่ยุ่งไปเลย แต่เราก็กลัวที่จะกลับไปยุ่งกับเขาอีก555 ใครมีวิธีตัดใจดีๆก็ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ