สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกที่ตั้งขึ้นมาถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยก่อนเลยนะคะ
คือ เรากับแฟนคบกันมาราวๆ สองปีจะสามปีแล้ว ก็เด็กทั้งคู่นะคะ 19 เอง แต่เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ใสๆ อะค่ะ ผ่านอะไรมาเยอะ ตแนที่เค้ามาจีบเราเราก็อึ้งเหมือนกันที่เค้ารับเรื่องเน่าๆ ของเราได้ เราเลิกกันไปสองครั้งแล้วค่ะ แต่ก็กลับมาคบกันอีก เราเป็นคนชอบคิดมากเพราะเราไม่ได้ดีแบบคนอื่นเค้า เวลาแฟนเราไปสนิทกับผู้หญิงเราเลยจะไม่ชอบแล้วก็ทะ เลากันบ่อย ครั้งแรกที่คบกันเราค่อนข้างลำบากแฟนเราอยูาห้องเดียวกันกับแฟนเก่าเค้า เวลาที่เราเจอกันสายตาของเพื่อนๆ ในห้องแฟนเราก็จะมองแบบที่ผู้หญิงรู้สึกได้ว่าอีนี้กูไม่ชอบ มันอธิบายยากนะแต่ก็ไม่เท่าไหร่เพราะแคร์แค่แฟนเรา.เราวางใจในช่วงแรกๆ ที่แฟนเรากับแฟนเก่าจบกันไม่สวยเท่าไหร่เลยไม่ได้ยุ่งกันอีกแต่ก็เหมือนโดนแกล้งอะในห้องแฟนเราจับบัดดี้ได้แฟนเก่างานนี้เลยต้องกลับมาเป็นเพื่อนกันนั้นแหละแฟนเรารู้ว่าเราคิดมากเลยไปคุยในไลน์แทน ไม่นานเรากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันทุกครั้งที่เค้าไปไหนกับเพื่อนเราไม่เคยห้ามนะแต่ไม่โอเคที่แฟนเก่าเค้าไปด้วยอย่างว่าเค้าเป็นเพื่อนกันมาก่อนสนิทกันทั้งห้องเราก็แค่คนนอกคนนึง แฟนเก่าเค้าเริ่มมีการปรึกษาเรื่องความรักตอนนั้นเราแบบอยากจะระเบิดลงมากแต่เรามาทีหลังอะเค้าก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนด้วยเราเลยพยายามไม่เห็นว่าเค้าสองคนทำอะไรบ้างไม่อยากคิดมากกลัวทะเลาะอะ เพราะแฟนเราเป็นคนที่มีเหตุผลไม่ชอบการประชดและไม่ชอบคนที่เงียบแต่คิดอะไรเองคนเดียว (เนากลัวค่ะว่าถ้าเราบอกทุกอย่างที่เราไม่ชอบไม่อยากให้ทำมันจะเป็นการก้าวก่ายชีวิตเค้าเกินไป) แล้วตอนนั้นเรื่องก็เข้ามาอีก มีรุ่นพี่คนนึงมาสนิทกับแฟนเรา แรกๆ เราก็ไม่อะไรค่ะเพราะยังไงแฟนเราก็ไม่ใช่คนที่จะนอกใจได้ง่ายๆ แต่พี่เค้าเริ่มคิดเกินเลยกับแฟนเราอะ ผู้หญิงด้วยกันดูออก สเตตัสไลน์ใช้อักษรย่อชื่อเค้ากับอักษรย่อที่เป็นชื่อแฟนเรา แต่พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้วนะซึ่งอักษรย่อตัวนั้นไม่ใช่ชื่อแฟนพี่เค้าแน่ๆ แล้วเวลาเดินผ่านกันที่โรงเรียน พี่เค้ากับเพื่อนๆ จะชอบแขวะเราประมาณว่า หวงเกินหน้าเกินตาอะไรประมาณนั้น แฟนเราเป็นคนร้องเพลงเพราะค่ะ วันนั้นมีงานโรงเรียน พี่เค้าเอาดอกไม้ไปให้แฟนเราที่หน้าเวที เราเหมือนโดนตบหน้าอะ เราไม่ชอบเลยอะไรแบบนี้ แต่แฟนเรามันเป็นคนขี้เกนงใจคน แคร์คนรอบข้างมากจริงๆ เฟรนลี่ด้วยก็ว่าได้ เราเคยขอให้เลิกคุยกับพี่คนนั้น แต่แฟนก็บอกว่าให้เชื่อใจเป็นแค่พี่น้องกันเพราะเรื่องนี้ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยมาก จากนั้นก็มีเรื่องน้องผู้หญิงอีกคนนึงรู้จักกับแฟนเรามานานกว่าเรา สนิทกันมาก อันนี้เรายอมรับว่าแรกๆ เราคิดมากไปเอง จนมันเริ่มเกินไปอีกแล้วการให้แฟนเราไปติวหนังสือที่บ้านให้ทั้งที่เรียนกันคนละสาขาเรายอมให้เพราะเชื่อใจแฟนจริงๆ น้องคนนี้กลับบ้านทางเดียวกับแฟนเราแล้วการคิดมากของเราก็ทำใฟ้เกิเรื่องจนได้ แล้วก็เลิกกันไป.ตอนที่เลิกกันแรกๆ เรายอมเป็นเพื่อนกับเค้านะเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิมอยากดูแลเหมือนเดิมแต่เหมือนเค้าจะรู้เลยบอกว่าถ้ายังเป็นเพื่อนกันไม่ได้จริงๆ ก็อย่าพึ่งคุยกันเราเสียใจมากแต่ก็ยอมที่จะตัดใจเค้ากับน้องคนนั้นเหมือนจะพัฒนาความสัมพันธ์กันจริงๆ ค่ะ ตอนนั้นไม่ได้อยากเป็นนางเอกอะไรเลยแต่อยากให้เค้าไปเจอความสุขจริงๆ เพราะตอนที่คบกับเราเราเอาแต่คิดมากจนอะไรๆ มันแย่ไปหมดกลายเป็นว่าน้องเค้ามาปรึกษาเรื่องแฟนเราไม่อยากช่วยเลยค่ะแต่เรารักแฟนเรามากอะถ้าน้องคนนี้ทำใฟ้แฟนเรามีความสุขได้เราก็ยอมหลีกทางให้แล้วพีคกว่านั้นคือแฟนเราห็มาปรึกษาเรารื่องน้องคนนี้ตอนนั้นกลายเป็นคนกลางแบบไม่ได้อยากเป็นมันเจ็บค่เจ็บมากแต่สองคนนั้นไม่ได้คบกันแฟนเราลอกว่าน้องเป็นคนดีก็จริงทำให้เค้ามีความสุขได้ก็จริงแต่น้องเค้าค่อยข้างงี่เง่าแล้วก็ไม่เข้าใจเค้า (แฟนเราเป็นคนที่เล่นโซเชียลตลอดเวลาแต่ว่าไม่ค่อยตอบเพราะที่บ้านเค้าจะมีปัญหากับเค้าบ่อยอารมณ์ประมาณลูกคนเล็กที่เป็นความหวังสุดท้ายไม่อยากให้ติดโซเชียลใช้ทำงานบ้านทุกอย่างและห้ามเถียงที่บ้านไม่งั้นมีเรื่อง เราเคยเจอครอบครัวเค้าแล้ว จะว่าบ่อยก็ได้เลยพอรู้แล้วยอมรับตรงนี้ไม่อยากให้เค้าเครียดทั้งเรื่องครอบครัวแล้วก็เรื่องเรา แต่เราก็คิดมากจนเลิกกันแย่ๆ) เราเลยกลั้นใจอธิบายให้น้องเค้าเข้าใจเรื่องของแฟนเรากับที่บ้านเหมือนน้องเค้าก็อยากได้ความชัดเจนเรื่องนี้เลยไปคุยกันกับแฟนเราไม่รู้ว่าคุยแบบไหนกลายเป็นสองคนนี้ทะเลาะกัน แล้วแฟนเราก็ไปสนิทกับรุ่นพี่อีกคนค่ะออกแนวจีบกันเลยแหละเรายอมแพ้แล้วตอนนั้นเค้าคงไม่กลับมาจริงๆ แต่สุดท้ายพี่คนนั้นก็มีแฟนแล้วค่ะแต่ไม่ยอมบอกแฟนเราก่อน.แฟนราเกลียดอะไรแบบนี้มากเลยเลิกยุ่งกับพี่เค้าไปแล้ววันนึงเราเหมือนมาถึงจุดที่จะพยายามครั้งสุดท้ายเราขอให้เค้ากลับมาตอนนั้นมีคนเข้ามาจีบเราอยู่นะเหมือนแฟนเรารู้แหละเค้าเลยบอกว่านี้คือคนที่บอกว่าจะรอใช่มั้ยทะเลาะกันเรื่องนี้แหละค่ะบล็อคเฟสเรายาวเลย เรางง มากกับเรื่องที่เกิดขึ้นอะ เราเลยลองคบกับพี่ที่มาจีบเราดูตอนนั้นเลิกกับแฟนเราประมาณ 5-6 เดือนได้เราคบกับพี่คนนี้เดือนจะสองเดือนค่ะเริ่มรู้สันดารพี่เค้าอะ *อันนี้ไม่เล่าแล้วกันมันค่อนข้างจะไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะถามแต่บอกได้ว่าเราเจอมรสุมหนักมากพี่เค้าเลวจริงๆ แล้วแฟนเราเค้าก็ทักมาในไลน์ค่ะเราไม่รู้ว่าเราเป็นไรเราไม่ตอบพี่เค้าไม่รับสายพี่เค้าแต่เราคุยกับแฟนเราทั้งวันทั้งคืนเราเลวนะยอมรับเลยเราเลิกกับพี่เค้าค่ะแล้วกลับมาคบกับแฟนเรา *เลิกมาแล้วรู้เรื่องเลวๆ ของพี่เค้าจากพวกแฟนเก่าอีกเรารู้สึกโชคดีที่หลุดออกมา แต่ก็นั้นแหละกรรมของการนอกใจ แรกๆ เรากับแฟนเรารักกันดีมากคนที่ไม่เจอกันเลยไม่รับรู้เรื่องของอีกฝ่ายตลอด 2 เดือนมันคงอธิบายไม่ถูกว่าคิดถึงขนาดไหน แล้วเดือนที่สามของการกลับมาคบแฟนเราก็สนิทกับรุ่นน้องกลุ่มนึงผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 1 คนแล้วก็เพื่อนน้องผู้หญิงคนนั้นชอบแฟนเราตอนนั้นเราฝึกงาน ส่วนแฟนเราเรียนยิ่งทำให้เราคิดมากขึ้นไปอีกเค้าไปเที่ยวกับรุ่นน้องบ่อยค่ะแล้วเวลาไปเที่ยวนี้คือไม่ติดต่อเราเลยคุยกันน้อยมาก มีน้องผู้หญิงอีกคนนึงเข้ามาค่ะไม่รู้ว่ารู้จักกับแฟนเรายังไงแต่น้องคนนี้น่ารักมากนิสัยดีแล้วก็เฟรนลี่ด้วย รอบสองนี้เราเลิกกันเร็วค่ะแต่เป็นการเลิกที่ทรมานสุดเราเคยบอกว่าเราจะไปถ้าเค้าไม่รักเราแล้วเค้าก็พูดเลยค่ะว่า.ใช่ เค้าไม่รักเราแล้วอย่าให้มองหน้ากันไม่ติดไปมากกว่านี้ แล้วเราก็จบกันค่ะ แฟยเก่าที่อยู่ห้องเดียวกันกับแฟนเราทักมาถามว่าทะเลาะกันหนอบลาๆ แล้วก็ให้กำลังใจเรา ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะรู้สึกอะไรก่อนดีค่ะเลยตอบแบบส่งๆ ไปแล้วน้องคนที่เกือบจะได้คบแต่ไม่ได้คบกับแฟนเราก็ส่งรูปที่แฟนเราเปิดกล้องกับน้องที่น่ารักๆ หลังจากเลิกกับเราสองวันมาให้เราดูเหมือนโดนเหยียบซ้ำอะค่ะ แต่สุดท้ายเราก็ปล่อยพอแล้วค่ะเราร้องไห้จนเพื่อนด่าครบทุกคำที่จะหามาได้แล้วแค่เจออะไรที่เคยใช้ด้วยกันเคยทำด้วยกันเราก็ร้องแล้วค่ะ โชคชะตาเล่นตลกอีกแล้วเรากลับไปเจ็บอีกโดยการเป็นเพื่อนกับเค้ามันเจ็บนะแต่ก็คุ้มเพื่อนเราก็วอกว่าดูมีความสุขกว่าตอนคบเราไม่หวังให้กลับมาคบอีกแล้วไม่อยากให้จบแบบเดิมแต่เราอยากให้เค้าชัดเจนกับความรู้สึกตัวเอง (อย่างถ้าจะเป็นเพื่อนกันก็อย่าพูดหรือ ทำอะไรที่มันส่อแววถ้าจะกลับมาก็กลับมาอย่ากั๊กประมาณนนั้นแต่เค้าก็เลือกจะกลับมาค่ะแล้วเราก็ตกลงแบบไม่คิดอะไรอีกเลย) ครั้งนี้คือปัจจุบันค่ะเริ่มต้นครั้งนี้เค้าขอไว้คือเรื่องเพื่อนกับน้องทั้งชายและหญิงเราไม่อยากเสียเค้าไปเพราะความคิดมากเลยยอมเอาจริงๆ เราก็เข้าใจเรื่องเพื่อนเรื่องน้องนะ แต่ก็อยากให้มีเวลาให้เราบ้างเราคุยกันตอบทีก็เกือบครึ่งชม. วันๆ คุยกันไม่ถึง สิบบรรทัด เค้าก็บอกว่านี้มันแค่โลกออนไลน์ไม่ใช้ชีวิตจริง เราเปิดใจกันมากขึ้นค่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าเคยชอบน้องคนนั้น (คนที่น่ารักเฟรนลี่) ตอนนั้นก็อึ้งค่ะมาบอกให้คิดมากทำไมแต่เค้าก็คงไม่อยากปิดบังเคยก็คือเคยค่ะเข้าใจความรู้สึกออยเรื่องเฟิสต์เลยน้องคนที่เคยเอารูปมาฟ้องเราตอนนี้เค้ามีปัญหากับความรักอย่างหนักค่ะ แฟนน้องคนนั้นเคยคบกับน้องในกลุ่มที่แฟนเราสนิท ผช.ค่อนข้างเลวค่ะคุยเยอะแล้วคุยแบบ 18+ คือเป็นคนที่แฟนเราเกลียดตั้งแต่แรกเลยค่ะเลยทำให้แฟนเรากับน้องขี้ฟ้องกลับมาคุยกันอีกแฟนเรามันคนดีอะเห็นใจน้องเค้า แล้วตอนนี้น้องคนนั้นก็เลิกกับแฟนแล้วเราคิดมากอีกแล้วค่ะ น้องเค้ามาคุยกับแฟนเราทุกวัน แฟนเก่าของแฟนเราก็ยังคุยกันแล้วอยู่ห้องเดียวกันอีก (เลื่อนชั้นตอนเปิดเทอมเราอยู่อีกห้องเฟลมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้) ช่วงปิดเทอมแฟนเราทำงานพิเศษค่ะมีเพื่อนเพิ่มแล้วก็เป็นผู้หญิงตามคาด มาปรึกษาเรื่องความรักอีกแล้วค่ะ คนแรกแฟนนางโทรมาคุยกับแฟนเราเลยบอกว่าไม่ชอบที่คุยกันแบบนี้แต่ก็เกินไปจริงๆ เราเองก็ไม่ชอบ จบคนแรกไปเราเคลียกันเรื่องนี้ว่าขอให้มันมีขอบเขตอย่ามากไปเพื่อนคนที่สองมาปรึกษาเรื่องคบซ้อนค่ะแล้วคนนี้นางเป็นคนพูดจาล่อแหลมเราก็เข้าใจในความเฮฮาประสาเพื่อนนะถึงจะยอมยากก็เหอะอยากให้ความรักมันดีคนั้งนี้ต้องโตขึ้นมีเหตุผลขึ้น แต่ก็เป็นเรื่องค่ะนางแท็กคำคมจากเพจ18+ มาหน้าเฟสแฟนเราบ่อยมาก เราเลยบอกแฟนเราว่าไม่ชอบ เหมือนจะเข้าใจกันค่ะแฟนเราก็บอกว่าเข้าใจว่าไม่ชอบแต่มันเล่นจะให้ด่ามันหรือไง เราก็คิดเลยค่ะว่าอืมไม่น่าบอกเลย แฟนเราเลยจะบอกเพื่อนเค้าให้ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าเค้ารู้สึกอะไรอยู่ผ่านตัวหนังสือมันเป็นแบบนี้แหละค่ะเราเลยบอกว่าช่างเถอะ (คือไม่อยากให้เค้ากับเพื่อนมารู้สึกแคลงใจกันเพราะเราอะ) กลายเป็นว่าเราทะเลาะกันไปอีกค่ะ ไม่คุยกันเลย 5 วัน แต่พอเจอกันทุกอย่างมันก็เหมือนปกติ เราเป็นคนคิดมากแบบนี้เลยลังเลว่าที่ผ่านมาเวลามันพังเราควรจะพอได้แล้วหรือเปล่าเราอยากดูแลเค้าแต่เราไม่พร้อมจะเข้าใจเค้า เรารู้ว่าแฟนเราไม่เหมือนคนอื่นเราก็รักเพราะไม่เหมือนคนอื่นนี้แหละค่ะแต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าราเป็นแค่เพื่อนเค้าจะสนใจเรามากกว่าตอนที่เป็นแฟนมั้ย หรือจะเกลียดกันไปเลยแล้วพอแค่นี้ดี แต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันมีความสุขดีนะ แต่เราร้องไห้คนเดียวบ่อยไปป่าว เราคิดมากจนจะบ้าอะค่ะ เวลาเราจะไม่คิดไม่สนใจมันก็ต้องมีรื่องที่ทำให้เรากลับไปที่เดิมอีก หรือว่าเราจะเป็นโรคทางจิต ทำยังไงดีคะ
ปล. ขอโทษที่เนื้อรื่องค่อนข้างสับสนเพราะใช้คำว่าน้องคนนั้นคนนี้ตลอดไม่อยากใส่ชื่อย่อค่ะมันจึ๊ก ขอบคุณที่เข้ามานะคะ
เราคิดมากเกินไปหรือเปล่า
คือ เรากับแฟนคบกันมาราวๆ สองปีจะสามปีแล้ว ก็เด็กทั้งคู่นะคะ 19 เอง แต่เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ใสๆ อะค่ะ ผ่านอะไรมาเยอะ ตแนที่เค้ามาจีบเราเราก็อึ้งเหมือนกันที่เค้ารับเรื่องเน่าๆ ของเราได้ เราเลิกกันไปสองครั้งแล้วค่ะ แต่ก็กลับมาคบกันอีก เราเป็นคนชอบคิดมากเพราะเราไม่ได้ดีแบบคนอื่นเค้า เวลาแฟนเราไปสนิทกับผู้หญิงเราเลยจะไม่ชอบแล้วก็ทะ เลากันบ่อย ครั้งแรกที่คบกันเราค่อนข้างลำบากแฟนเราอยูาห้องเดียวกันกับแฟนเก่าเค้า เวลาที่เราเจอกันสายตาของเพื่อนๆ ในห้องแฟนเราก็จะมองแบบที่ผู้หญิงรู้สึกได้ว่าอีนี้กูไม่ชอบ มันอธิบายยากนะแต่ก็ไม่เท่าไหร่เพราะแคร์แค่แฟนเรา.เราวางใจในช่วงแรกๆ ที่แฟนเรากับแฟนเก่าจบกันไม่สวยเท่าไหร่เลยไม่ได้ยุ่งกันอีกแต่ก็เหมือนโดนแกล้งอะในห้องแฟนเราจับบัดดี้ได้แฟนเก่างานนี้เลยต้องกลับมาเป็นเพื่อนกันนั้นแหละแฟนเรารู้ว่าเราคิดมากเลยไปคุยในไลน์แทน ไม่นานเรากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันทุกครั้งที่เค้าไปไหนกับเพื่อนเราไม่เคยห้ามนะแต่ไม่โอเคที่แฟนเก่าเค้าไปด้วยอย่างว่าเค้าเป็นเพื่อนกันมาก่อนสนิทกันทั้งห้องเราก็แค่คนนอกคนนึง แฟนเก่าเค้าเริ่มมีการปรึกษาเรื่องความรักตอนนั้นเราแบบอยากจะระเบิดลงมากแต่เรามาทีหลังอะเค้าก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนด้วยเราเลยพยายามไม่เห็นว่าเค้าสองคนทำอะไรบ้างไม่อยากคิดมากกลัวทะเลาะอะ เพราะแฟนเราเป็นคนที่มีเหตุผลไม่ชอบการประชดและไม่ชอบคนที่เงียบแต่คิดอะไรเองคนเดียว (เนากลัวค่ะว่าถ้าเราบอกทุกอย่างที่เราไม่ชอบไม่อยากให้ทำมันจะเป็นการก้าวก่ายชีวิตเค้าเกินไป) แล้วตอนนั้นเรื่องก็เข้ามาอีก มีรุ่นพี่คนนึงมาสนิทกับแฟนเรา แรกๆ เราก็ไม่อะไรค่ะเพราะยังไงแฟนเราก็ไม่ใช่คนที่จะนอกใจได้ง่ายๆ แต่พี่เค้าเริ่มคิดเกินเลยกับแฟนเราอะ ผู้หญิงด้วยกันดูออก สเตตัสไลน์ใช้อักษรย่อชื่อเค้ากับอักษรย่อที่เป็นชื่อแฟนเรา แต่พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้วนะซึ่งอักษรย่อตัวนั้นไม่ใช่ชื่อแฟนพี่เค้าแน่ๆ แล้วเวลาเดินผ่านกันที่โรงเรียน พี่เค้ากับเพื่อนๆ จะชอบแขวะเราประมาณว่า หวงเกินหน้าเกินตาอะไรประมาณนั้น แฟนเราเป็นคนร้องเพลงเพราะค่ะ วันนั้นมีงานโรงเรียน พี่เค้าเอาดอกไม้ไปให้แฟนเราที่หน้าเวที เราเหมือนโดนตบหน้าอะ เราไม่ชอบเลยอะไรแบบนี้ แต่แฟนเรามันเป็นคนขี้เกนงใจคน แคร์คนรอบข้างมากจริงๆ เฟรนลี่ด้วยก็ว่าได้ เราเคยขอให้เลิกคุยกับพี่คนนั้น แต่แฟนก็บอกว่าให้เชื่อใจเป็นแค่พี่น้องกันเพราะเรื่องนี้ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยมาก จากนั้นก็มีเรื่องน้องผู้หญิงอีกคนนึงรู้จักกับแฟนเรามานานกว่าเรา สนิทกันมาก อันนี้เรายอมรับว่าแรกๆ เราคิดมากไปเอง จนมันเริ่มเกินไปอีกแล้วการให้แฟนเราไปติวหนังสือที่บ้านให้ทั้งที่เรียนกันคนละสาขาเรายอมให้เพราะเชื่อใจแฟนจริงๆ น้องคนนี้กลับบ้านทางเดียวกับแฟนเราแล้วการคิดมากของเราก็ทำใฟ้เกิเรื่องจนได้ แล้วก็เลิกกันไป.ตอนที่เลิกกันแรกๆ เรายอมเป็นเพื่อนกับเค้านะเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิมอยากดูแลเหมือนเดิมแต่เหมือนเค้าจะรู้เลยบอกว่าถ้ายังเป็นเพื่อนกันไม่ได้จริงๆ ก็อย่าพึ่งคุยกันเราเสียใจมากแต่ก็ยอมที่จะตัดใจเค้ากับน้องคนนั้นเหมือนจะพัฒนาความสัมพันธ์กันจริงๆ ค่ะ ตอนนั้นไม่ได้อยากเป็นนางเอกอะไรเลยแต่อยากให้เค้าไปเจอความสุขจริงๆ เพราะตอนที่คบกับเราเราเอาแต่คิดมากจนอะไรๆ มันแย่ไปหมดกลายเป็นว่าน้องเค้ามาปรึกษาเรื่องแฟนเราไม่อยากช่วยเลยค่ะแต่เรารักแฟนเรามากอะถ้าน้องคนนี้ทำใฟ้แฟนเรามีความสุขได้เราก็ยอมหลีกทางให้แล้วพีคกว่านั้นคือแฟนเราห็มาปรึกษาเรารื่องน้องคนนี้ตอนนั้นกลายเป็นคนกลางแบบไม่ได้อยากเป็นมันเจ็บค่เจ็บมากแต่สองคนนั้นไม่ได้คบกันแฟนเราลอกว่าน้องเป็นคนดีก็จริงทำให้เค้ามีความสุขได้ก็จริงแต่น้องเค้าค่อยข้างงี่เง่าแล้วก็ไม่เข้าใจเค้า (แฟนเราเป็นคนที่เล่นโซเชียลตลอดเวลาแต่ว่าไม่ค่อยตอบเพราะที่บ้านเค้าจะมีปัญหากับเค้าบ่อยอารมณ์ประมาณลูกคนเล็กที่เป็นความหวังสุดท้ายไม่อยากให้ติดโซเชียลใช้ทำงานบ้านทุกอย่างและห้ามเถียงที่บ้านไม่งั้นมีเรื่อง เราเคยเจอครอบครัวเค้าแล้ว จะว่าบ่อยก็ได้เลยพอรู้แล้วยอมรับตรงนี้ไม่อยากให้เค้าเครียดทั้งเรื่องครอบครัวแล้วก็เรื่องเรา แต่เราก็คิดมากจนเลิกกันแย่ๆ) เราเลยกลั้นใจอธิบายให้น้องเค้าเข้าใจเรื่องของแฟนเรากับที่บ้านเหมือนน้องเค้าก็อยากได้ความชัดเจนเรื่องนี้เลยไปคุยกันกับแฟนเราไม่รู้ว่าคุยแบบไหนกลายเป็นสองคนนี้ทะเลาะกัน แล้วแฟนเราก็ไปสนิทกับรุ่นพี่อีกคนค่ะออกแนวจีบกันเลยแหละเรายอมแพ้แล้วตอนนั้นเค้าคงไม่กลับมาจริงๆ แต่สุดท้ายพี่คนนั้นก็มีแฟนแล้วค่ะแต่ไม่ยอมบอกแฟนเราก่อน.แฟนราเกลียดอะไรแบบนี้มากเลยเลิกยุ่งกับพี่เค้าไปแล้ววันนึงเราเหมือนมาถึงจุดที่จะพยายามครั้งสุดท้ายเราขอให้เค้ากลับมาตอนนั้นมีคนเข้ามาจีบเราอยู่นะเหมือนแฟนเรารู้แหละเค้าเลยบอกว่านี้คือคนที่บอกว่าจะรอใช่มั้ยทะเลาะกันเรื่องนี้แหละค่ะบล็อคเฟสเรายาวเลย เรางง มากกับเรื่องที่เกิดขึ้นอะ เราเลยลองคบกับพี่ที่มาจีบเราดูตอนนั้นเลิกกับแฟนเราประมาณ 5-6 เดือนได้เราคบกับพี่คนนี้เดือนจะสองเดือนค่ะเริ่มรู้สันดารพี่เค้าอะ *อันนี้ไม่เล่าแล้วกันมันค่อนข้างจะไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะถามแต่บอกได้ว่าเราเจอมรสุมหนักมากพี่เค้าเลวจริงๆ แล้วแฟนเราเค้าก็ทักมาในไลน์ค่ะเราไม่รู้ว่าเราเป็นไรเราไม่ตอบพี่เค้าไม่รับสายพี่เค้าแต่เราคุยกับแฟนเราทั้งวันทั้งคืนเราเลวนะยอมรับเลยเราเลิกกับพี่เค้าค่ะแล้วกลับมาคบกับแฟนเรา *เลิกมาแล้วรู้เรื่องเลวๆ ของพี่เค้าจากพวกแฟนเก่าอีกเรารู้สึกโชคดีที่หลุดออกมา แต่ก็นั้นแหละกรรมของการนอกใจ แรกๆ เรากับแฟนเรารักกันดีมากคนที่ไม่เจอกันเลยไม่รับรู้เรื่องของอีกฝ่ายตลอด 2 เดือนมันคงอธิบายไม่ถูกว่าคิดถึงขนาดไหน แล้วเดือนที่สามของการกลับมาคบแฟนเราก็สนิทกับรุ่นน้องกลุ่มนึงผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 1 คนแล้วก็เพื่อนน้องผู้หญิงคนนั้นชอบแฟนเราตอนนั้นเราฝึกงาน ส่วนแฟนเราเรียนยิ่งทำให้เราคิดมากขึ้นไปอีกเค้าไปเที่ยวกับรุ่นน้องบ่อยค่ะแล้วเวลาไปเที่ยวนี้คือไม่ติดต่อเราเลยคุยกันน้อยมาก มีน้องผู้หญิงอีกคนนึงเข้ามาค่ะไม่รู้ว่ารู้จักกับแฟนเรายังไงแต่น้องคนนี้น่ารักมากนิสัยดีแล้วก็เฟรนลี่ด้วย รอบสองนี้เราเลิกกันเร็วค่ะแต่เป็นการเลิกที่ทรมานสุดเราเคยบอกว่าเราจะไปถ้าเค้าไม่รักเราแล้วเค้าก็พูดเลยค่ะว่า.ใช่ เค้าไม่รักเราแล้วอย่าให้มองหน้ากันไม่ติดไปมากกว่านี้ แล้วเราก็จบกันค่ะ แฟยเก่าที่อยู่ห้องเดียวกันกับแฟนเราทักมาถามว่าทะเลาะกันหนอบลาๆ แล้วก็ให้กำลังใจเรา ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะรู้สึกอะไรก่อนดีค่ะเลยตอบแบบส่งๆ ไปแล้วน้องคนที่เกือบจะได้คบแต่ไม่ได้คบกับแฟนเราก็ส่งรูปที่แฟนเราเปิดกล้องกับน้องที่น่ารักๆ หลังจากเลิกกับเราสองวันมาให้เราดูเหมือนโดนเหยียบซ้ำอะค่ะ แต่สุดท้ายเราก็ปล่อยพอแล้วค่ะเราร้องไห้จนเพื่อนด่าครบทุกคำที่จะหามาได้แล้วแค่เจออะไรที่เคยใช้ด้วยกันเคยทำด้วยกันเราก็ร้องแล้วค่ะ โชคชะตาเล่นตลกอีกแล้วเรากลับไปเจ็บอีกโดยการเป็นเพื่อนกับเค้ามันเจ็บนะแต่ก็คุ้มเพื่อนเราก็วอกว่าดูมีความสุขกว่าตอนคบเราไม่หวังให้กลับมาคบอีกแล้วไม่อยากให้จบแบบเดิมแต่เราอยากให้เค้าชัดเจนกับความรู้สึกตัวเอง (อย่างถ้าจะเป็นเพื่อนกันก็อย่าพูดหรือ ทำอะไรที่มันส่อแววถ้าจะกลับมาก็กลับมาอย่ากั๊กประมาณนนั้นแต่เค้าก็เลือกจะกลับมาค่ะแล้วเราก็ตกลงแบบไม่คิดอะไรอีกเลย) ครั้งนี้คือปัจจุบันค่ะเริ่มต้นครั้งนี้เค้าขอไว้คือเรื่องเพื่อนกับน้องทั้งชายและหญิงเราไม่อยากเสียเค้าไปเพราะความคิดมากเลยยอมเอาจริงๆ เราก็เข้าใจเรื่องเพื่อนเรื่องน้องนะ แต่ก็อยากให้มีเวลาให้เราบ้างเราคุยกันตอบทีก็เกือบครึ่งชม. วันๆ คุยกันไม่ถึง สิบบรรทัด เค้าก็บอกว่านี้มันแค่โลกออนไลน์ไม่ใช้ชีวิตจริง เราเปิดใจกันมากขึ้นค่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าเคยชอบน้องคนนั้น (คนที่น่ารักเฟรนลี่) ตอนนั้นก็อึ้งค่ะมาบอกให้คิดมากทำไมแต่เค้าก็คงไม่อยากปิดบังเคยก็คือเคยค่ะเข้าใจความรู้สึกออยเรื่องเฟิสต์เลยน้องคนที่เคยเอารูปมาฟ้องเราตอนนี้เค้ามีปัญหากับความรักอย่างหนักค่ะ แฟนน้องคนนั้นเคยคบกับน้องในกลุ่มที่แฟนเราสนิท ผช.ค่อนข้างเลวค่ะคุยเยอะแล้วคุยแบบ 18+ คือเป็นคนที่แฟนเราเกลียดตั้งแต่แรกเลยค่ะเลยทำให้แฟนเรากับน้องขี้ฟ้องกลับมาคุยกันอีกแฟนเรามันคนดีอะเห็นใจน้องเค้า แล้วตอนนี้น้องคนนั้นก็เลิกกับแฟนแล้วเราคิดมากอีกแล้วค่ะ น้องเค้ามาคุยกับแฟนเราทุกวัน แฟนเก่าของแฟนเราก็ยังคุยกันแล้วอยู่ห้องเดียวกันอีก (เลื่อนชั้นตอนเปิดเทอมเราอยู่อีกห้องเฟลมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้) ช่วงปิดเทอมแฟนเราทำงานพิเศษค่ะมีเพื่อนเพิ่มแล้วก็เป็นผู้หญิงตามคาด มาปรึกษาเรื่องความรักอีกแล้วค่ะ คนแรกแฟนนางโทรมาคุยกับแฟนเราเลยบอกว่าไม่ชอบที่คุยกันแบบนี้แต่ก็เกินไปจริงๆ เราเองก็ไม่ชอบ จบคนแรกไปเราเคลียกันเรื่องนี้ว่าขอให้มันมีขอบเขตอย่ามากไปเพื่อนคนที่สองมาปรึกษาเรื่องคบซ้อนค่ะแล้วคนนี้นางเป็นคนพูดจาล่อแหลมเราก็เข้าใจในความเฮฮาประสาเพื่อนนะถึงจะยอมยากก็เหอะอยากให้ความรักมันดีคนั้งนี้ต้องโตขึ้นมีเหตุผลขึ้น แต่ก็เป็นเรื่องค่ะนางแท็กคำคมจากเพจ18+ มาหน้าเฟสแฟนเราบ่อยมาก เราเลยบอกแฟนเราว่าไม่ชอบ เหมือนจะเข้าใจกันค่ะแฟนเราก็บอกว่าเข้าใจว่าไม่ชอบแต่มันเล่นจะให้ด่ามันหรือไง เราก็คิดเลยค่ะว่าอืมไม่น่าบอกเลย แฟนเราเลยจะบอกเพื่อนเค้าให้ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าเค้ารู้สึกอะไรอยู่ผ่านตัวหนังสือมันเป็นแบบนี้แหละค่ะเราเลยบอกว่าช่างเถอะ (คือไม่อยากให้เค้ากับเพื่อนมารู้สึกแคลงใจกันเพราะเราอะ) กลายเป็นว่าเราทะเลาะกันไปอีกค่ะ ไม่คุยกันเลย 5 วัน แต่พอเจอกันทุกอย่างมันก็เหมือนปกติ เราเป็นคนคิดมากแบบนี้เลยลังเลว่าที่ผ่านมาเวลามันพังเราควรจะพอได้แล้วหรือเปล่าเราอยากดูแลเค้าแต่เราไม่พร้อมจะเข้าใจเค้า เรารู้ว่าแฟนเราไม่เหมือนคนอื่นเราก็รักเพราะไม่เหมือนคนอื่นนี้แหละค่ะแต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าราเป็นแค่เพื่อนเค้าจะสนใจเรามากกว่าตอนที่เป็นแฟนมั้ย หรือจะเกลียดกันไปเลยแล้วพอแค่นี้ดี แต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันมีความสุขดีนะ แต่เราร้องไห้คนเดียวบ่อยไปป่าว เราคิดมากจนจะบ้าอะค่ะ เวลาเราจะไม่คิดไม่สนใจมันก็ต้องมีรื่องที่ทำให้เรากลับไปที่เดิมอีก หรือว่าเราจะเป็นโรคทางจิต ทำยังไงดีคะ
ปล. ขอโทษที่เนื้อรื่องค่อนข้างสับสนเพราะใช้คำว่าน้องคนนั้นคนนี้ตลอดไม่อยากใส่ชื่อย่อค่ะมันจึ๊ก ขอบคุณที่เข้ามานะคะ