(เกย์นะครับ จขกท.เป็นรับ)

ผมทำงาน 09.00 - 18.00 น. ครับ ส่วนแฟนผมทำงาน เริ่ม 10.00 - ไม่มีสิ้นสุด
เขาทำเกี่ยวกับ Agency ธุรกิจของที่บ้านครับ อยากหยุดวันไหนก็ไปบอกพ่อเขา แล้วก็หยุดเลย
พี่เขาอายุ 25 ปี เป็นลูกครึ่งไทย-สิงค์โปร์ พูดไทยไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องถามรอบสองบ่อยๆ
ส่วนผมเป็นคนจีนเกิดในไทยครับ แต่พูดไทยคล่องเพราะเรียนไทยแต่เด็กๆ เราเข้าหากันเพราะหน้าตาล้วนๆ
แล้วค่อยมาศึกษานิสัยกันทีหลัง แชร์นิสัยที่ต่างคนต่างก็ไม่ชอบ นอกเรื่องมาเยอะ ขอเข้าเรื่องเลยละกันครับ
....

ก่อนมีอะไรกัน เขาดีมากครับ อยากกินอะไรมารับไปกิน ไม่พอเลี้ยงเราอีก จนเราเกรงใจ
อยากไปเที่ยวไหน มารับมาส่ง พาไปไกลแค่ไหน พาไปได้
อยากไปฟิตเนส พาไปแต่เช้า แถมสอนเราเล่นด้วย อยากได้อะไรได้หมด ไปสรรหามาให้ทุกอย่าง
งานยุ่งแค่ไหนมีเวลามาหาได้ตลอด "กูว่างทั้งวันเพื่อ" แบบนี้เลย

แต่.............!!!!!!

หลังจากที่ได้เราไปแล้ว งานเริ่มยุ่ง เวลาเริ่มไม่มีอยากกินอะไร เอ้า.. หาเองสิ .. .ไปกินเองเลย
ไปฟิตเนส ไปคนเดียวแล้ว กูไม่ว่าง ธุรกิจยุ่งเหยิง อยากไปเที่ยวไปเองเลย ชวนเพื่อนไปสิ เราไม่ว่าง
ทุกเรื่องที่เคยว่าง กลับกลายเป็นไม่ทุกอย่าง เริ่มไม่โทรหา พอรับได้เดี๋ยวเราโทรเอง.. . พอเราโทรเอง
ไม่รับแล้วจย้า ไลน์ก็ไม่ตอบ แค่มาอ่านเฉยๆ

หลายๆ ครั้งพี่เขาชอบทำเหมือนพอเป็นเมียน้อย ผมไม่รู้ว่าผมคิดมากไปมั้ย
แต่ผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวพี่เขาเลย ครั้งแรกเจอกันพี่บอกว่าเขาโสด และอยากได้เราเป็นแฟนมาก
ผมขอเวลาดูนิสัยกันสักพัก พี่เขาก็โอเค ผ่านไป 2-3เดือน พี่เขาขอผมคบ ผมก็ตอบตกลง จนมาวันนี้ พี่เขาเริ่มหายไปแล้ว
ผมไม่รู้ว่าพี่เขางานยุ่งจริงๆ อย่างที่บอกหรือเปล่า แต่ผมติดต่อพี่เขาไม่ได้ ผมก็ทำงานนะ เข้าใจคนทำงานหนัก งานยุ่ง
ไม่มีเวลาพักผ่อน แต่ยังไงๆ มันก็ต้องมีเวลาว่างบ้างแหละ ในอาทิตย์นึง และบ้านเราก็ไม่ได้อยู่ไกลกันเลยด้วย

ผมแค่อยากได้กำลังใจ หาพื้นที่ระบาย และถามความคิดเห็นเพื่อนๆ ในนี้ครับ ว่าสรุปผมคิดมากไปเอง หรือมันเข้าข่ายจนผมต้องคิดจริงๆ
ขอบคุณครับ