ตามหัวข้อเลยค่ะ
เราแต่งงานอยู่กินกับสามีมา 3ปี. มีลูกด้วยกัน1คน
เรากับแม่สามีก็ตามละครไทยเลยค่ะ. ไม่ถูกกัน เค้าก็ไม่ชอบเรา เราก็ไม่เคยคิดจะรักหรือเคารพเค้าเลย. เพราะเค้าเฮี้ยนมาก
เรื่องมันบานปลายมาตั้งแต่เรามาอยุ่ใหม่ๆ แต่เราก็พยายามไม่อยู่บ้านค่ะ เราไปทำงานกับสามีตลอด ลูกออกมาได้6เดือนเราก็ไปทำงานกับสามีอยู่กรุงเทพเลยค่ะ. เพราะเราทนความเฮี้ยนเค้าไม่ไหว. จะกลับบ้าน ก็ช่วงปีใหม่กับสงกรานต์เท่านั้น.
เราทำงานหาตังได้แต่ละเดือนสองคนเราส่งกลับมาให้เค้าหมดเลยค่ะเพราะคิดว่าค่าเลี้ยงลูกค่าใช้จ่ายอื่นๆ แต่ละเดือนขั้นต่ำก็ 15000 แล้วแต่ว่าเดือนไหนมากเดือนไหนน้อย.
เรื่องมันเริ่มตอนนี้ละค่ะ เริ่มที่จะทนไม่ไหวที่ว่า
สงกรานปีนี้เรากลับมาบ้านเหมือนปกติค่ะ เรากลับมาตั้งแต่เดือนมีนา. เพราะเรากับสามีตั้งใจออกจากงานเพราะมันไม่โอเคกับเจ้านายและอะไรหลายๆอย่าง. ก้เท่ากับว่ามาใช้ชีวิตอยุ่กับเค้า. มาแรกๆ เค้าก้ไม่ได้อะไรนะค่ะ. พอนานๆไปสักครึ่งเดือนได้. เค้าก้เริ่มบ่นเริ่มเสียดสีละค่ะประมานว่ามานอนกินเงินเก่าอยุบ้าน. เงินก้หมด. แล้วก้บ่นว่าหนี้อย่างนั้นอย่างนี้ไม่มีตังใช้นุ้นนี่. แบบว่าตังหมดก็ไล่หนี เงินมีก็พูดดีด้วยละค่ะ
แล้วสามีเรามีนิสัยที่แบบว่าเชื่อแม่เค้าอยุแล้ว. ยกตัวอย่างแบบ เราบอกไห้เค้าไปซักผ้าแต่แม่เค้าบอกให้ไปทำอย่างอื่นเค้าก้จะเชื่อแม่เค้าทุกอย่าง. เราก็ยังคิดเลยค่ะ ว่าถ้าแม่เค้าบอกให้เค้าเลิกกับเรา. เค้าจะเลิกมั้ย ? เราก็ไม่มั่นใจในตัวเค้าเหมือนกัน
แล้วปัญหาก็เริ่มเกิดค่ะ. เราท้อง. ท้องลูกคนที่สอง. ซึ่งเราไม่รุว่าเกิดมาตั้งแต่ตอนไหนคือราคุมตลอด. กินยาคุม. แล้วทีนี้เราเคยคุยกับสามีแล้วละค่ะว่าถ้ามีอีกคน. เราเอาเค้าไว้ไม่ได้ ก้เป็นว่าเคยคุยกันแล้วตกลงกันแล้วอ่ะค่ะ.
แล้วทีนี้เราก้ตรวจ. เพราะประจำเดือนขาดมาประมานเดือนรึสองเดือนไม่รุ้. มันก้ขึ้น2ขีดค่ะ. เราไปซาวด์ดูหมอเค้าก้บอกว่า น่าจะได้7สัปดาห์แล้ว.
เราก็บอกสามีค่ะ. เราจะมีเวลาคุยกันแค่ก่อนนอนเท่านั้นเพราะว่าเค้าไม่ค่อยอยุบ้านทำนุ้นนี่ตลอด. พอตื่นเช้ามาเค้าก้ไปบอกแม่เค้า.
แม่เค้าก้บอกให้ซื้อยาสตรีมากินค่ะ ให้เอาออก
ยาสตรีซึ่งมันกินแล้วมันไม่ออก เราก้เลยไม่กิน เราก้เลยบอกว่าอยากเอาออกที่ที่เค้าระบทำจะได้ออกเลย. ทีนีเค้าก้เงียบไปค่ะประมานว่าไม่อยากได้หลานแต่ไม่อยากเสียตังให้กับเราค่ะ
แล้วทีนี้. เราก้ติดต่อไปทางคลีนิคแถวสุขุมวิทอ่ะค่ะ. เพราะว่าเราจะกลับกรุงเทพอยุแล้ว. เค้าก็บอกราคามาค่ะ. เราก้บอกสามีว่าหาตังให้หน่อยเท่านี้ๆนะ. เค้าก้บอกว่าเดี่ยวขอแม่ให้.
พอตื่นมาอีกวันเค้าก้บอกแม่เค้าค่ะว่าคลีนิคมีแล้วอย่างนุ้นอย่างนี้เค้าอยากได้ตังเท่านี้นะ. (ไม่ถึง5000ด้วยซ้ำค่ะ). ซึ่งเราก้พอรุ้ละค่ะว่าเค้ามีตังอยุ. เพราะกู้ยืมจากนุ้นนี่มาบ้างตังที่เราส่งมาประจำกับพ่อสามีส่งมาอีก. เรารู้ค่ะว่าเค้ามีเงิน
แต่เค้าตอบกลับมาว่า. 'ไม่มีตัง' แค่นั้นละค่ะ แล้วก้บอกว่าอยากทำให้ท้องเอง ก้เลี้ยงเอาสิ ไม่มีตัง (ทั้งๆที่แต่แรกนะบอกให้เราไปเอาออก)
ตั้งแต่วันนั้นเราก้ไม่เคยถามสามีเลยค่ะว่าจะเอาไงกะเด้กในท้อง. อีกใจนึงก้อยากจะเลิกนะค่ะ. เพราะว่าทนแม่เค้าไม่ได้. เงินเราส่งมาเเต่ละเดือนๆ ไม่ใช่น้อย. ทีเราเดือดร้อนมากลับไม่ช่วยเราเลย. เราก็เลยคิดว่าถ้าอยุกับเขาต่อไป
มันก้จะมีแต่แม่เค้าคอยบอกตลอดว่าจะต้องทำแบบนั้นนะแบบนี้นะ เพราะว่าถามอะไรไปเค้าไม่เคยตัดสินใจเองได้เลย ได้แต่บอกว่าถามแม่ก่อน ถามแม่ก่อน แค่นี้.
เราก้เลยอยากจะลองถามความคิดเห็นดูหน่อยค่ะว่า
1. เราควรจะทำยังไง. อยู่ต่อหรือไป หรือแก้ปันหายังไงดี
2. กับสามีเรา. ทุกคนคิดว่าเค้าคิดอะไรอยุ่เหรอค่ะ เค้าถึงเป็นแบบนี้
ปล.เรารู้ว่าทำแท้งมันบาปค่ะ ไม่ต้องต่อว่าเราหรือด่าหรอกค่ะเรารู้ตัวดี. แต่มันจำเป็น กับฐานะทางการเงินก้ไม่ค่อยพร้อมบวกกับอะไรหลายๆอย่าง. เราอยากไห้ทุกคนมองปัญหาที่ว่าเราควรทำยังไงต่อไปจะดีกว่าค่ะ. 😭
จะทำยังไงกับสามีเชื่อแม่มากกว่าเรา
เราแต่งงานอยู่กินกับสามีมา 3ปี. มีลูกด้วยกัน1คน
เรากับแม่สามีก็ตามละครไทยเลยค่ะ. ไม่ถูกกัน เค้าก็ไม่ชอบเรา เราก็ไม่เคยคิดจะรักหรือเคารพเค้าเลย. เพราะเค้าเฮี้ยนมาก
เรื่องมันบานปลายมาตั้งแต่เรามาอยุ่ใหม่ๆ แต่เราก็พยายามไม่อยู่บ้านค่ะ เราไปทำงานกับสามีตลอด ลูกออกมาได้6เดือนเราก็ไปทำงานกับสามีอยู่กรุงเทพเลยค่ะ. เพราะเราทนความเฮี้ยนเค้าไม่ไหว. จะกลับบ้าน ก็ช่วงปีใหม่กับสงกรานต์เท่านั้น.
เราทำงานหาตังได้แต่ละเดือนสองคนเราส่งกลับมาให้เค้าหมดเลยค่ะเพราะคิดว่าค่าเลี้ยงลูกค่าใช้จ่ายอื่นๆ แต่ละเดือนขั้นต่ำก็ 15000 แล้วแต่ว่าเดือนไหนมากเดือนไหนน้อย.
เรื่องมันเริ่มตอนนี้ละค่ะ เริ่มที่จะทนไม่ไหวที่ว่า
สงกรานปีนี้เรากลับมาบ้านเหมือนปกติค่ะ เรากลับมาตั้งแต่เดือนมีนา. เพราะเรากับสามีตั้งใจออกจากงานเพราะมันไม่โอเคกับเจ้านายและอะไรหลายๆอย่าง. ก้เท่ากับว่ามาใช้ชีวิตอยุ่กับเค้า. มาแรกๆ เค้าก้ไม่ได้อะไรนะค่ะ. พอนานๆไปสักครึ่งเดือนได้. เค้าก้เริ่มบ่นเริ่มเสียดสีละค่ะประมานว่ามานอนกินเงินเก่าอยุบ้าน. เงินก้หมด. แล้วก้บ่นว่าหนี้อย่างนั้นอย่างนี้ไม่มีตังใช้นุ้นนี่. แบบว่าตังหมดก็ไล่หนี เงินมีก็พูดดีด้วยละค่ะ
แล้วสามีเรามีนิสัยที่แบบว่าเชื่อแม่เค้าอยุแล้ว. ยกตัวอย่างแบบ เราบอกไห้เค้าไปซักผ้าแต่แม่เค้าบอกให้ไปทำอย่างอื่นเค้าก้จะเชื่อแม่เค้าทุกอย่าง. เราก็ยังคิดเลยค่ะ ว่าถ้าแม่เค้าบอกให้เค้าเลิกกับเรา. เค้าจะเลิกมั้ย ? เราก็ไม่มั่นใจในตัวเค้าเหมือนกัน
แล้วปัญหาก็เริ่มเกิดค่ะ. เราท้อง. ท้องลูกคนที่สอง. ซึ่งเราไม่รุว่าเกิดมาตั้งแต่ตอนไหนคือราคุมตลอด. กินยาคุม. แล้วทีนี้เราเคยคุยกับสามีแล้วละค่ะว่าถ้ามีอีกคน. เราเอาเค้าไว้ไม่ได้ ก้เป็นว่าเคยคุยกันแล้วตกลงกันแล้วอ่ะค่ะ.
แล้วทีนี้เราก้ตรวจ. เพราะประจำเดือนขาดมาประมานเดือนรึสองเดือนไม่รุ้. มันก้ขึ้น2ขีดค่ะ. เราไปซาวด์ดูหมอเค้าก้บอกว่า น่าจะได้7สัปดาห์แล้ว.
เราก็บอกสามีค่ะ. เราจะมีเวลาคุยกันแค่ก่อนนอนเท่านั้นเพราะว่าเค้าไม่ค่อยอยุบ้านทำนุ้นนี่ตลอด. พอตื่นเช้ามาเค้าก้ไปบอกแม่เค้า.
แม่เค้าก้บอกให้ซื้อยาสตรีมากินค่ะ ให้เอาออก
ยาสตรีซึ่งมันกินแล้วมันไม่ออก เราก้เลยไม่กิน เราก้เลยบอกว่าอยากเอาออกที่ที่เค้าระบทำจะได้ออกเลย. ทีนีเค้าก้เงียบไปค่ะประมานว่าไม่อยากได้หลานแต่ไม่อยากเสียตังให้กับเราค่ะ
แล้วทีนี้. เราก้ติดต่อไปทางคลีนิคแถวสุขุมวิทอ่ะค่ะ. เพราะว่าเราจะกลับกรุงเทพอยุแล้ว. เค้าก็บอกราคามาค่ะ. เราก้บอกสามีว่าหาตังให้หน่อยเท่านี้ๆนะ. เค้าก้บอกว่าเดี่ยวขอแม่ให้.
พอตื่นมาอีกวันเค้าก้บอกแม่เค้าค่ะว่าคลีนิคมีแล้วอย่างนุ้นอย่างนี้เค้าอยากได้ตังเท่านี้นะ. (ไม่ถึง5000ด้วยซ้ำค่ะ). ซึ่งเราก้พอรุ้ละค่ะว่าเค้ามีตังอยุ. เพราะกู้ยืมจากนุ้นนี่มาบ้างตังที่เราส่งมาประจำกับพ่อสามีส่งมาอีก. เรารู้ค่ะว่าเค้ามีเงิน
แต่เค้าตอบกลับมาว่า. 'ไม่มีตัง' แค่นั้นละค่ะ แล้วก้บอกว่าอยากทำให้ท้องเอง ก้เลี้ยงเอาสิ ไม่มีตัง (ทั้งๆที่แต่แรกนะบอกให้เราไปเอาออก)
ตั้งแต่วันนั้นเราก้ไม่เคยถามสามีเลยค่ะว่าจะเอาไงกะเด้กในท้อง. อีกใจนึงก้อยากจะเลิกนะค่ะ. เพราะว่าทนแม่เค้าไม่ได้. เงินเราส่งมาเเต่ละเดือนๆ ไม่ใช่น้อย. ทีเราเดือดร้อนมากลับไม่ช่วยเราเลย. เราก็เลยคิดว่าถ้าอยุกับเขาต่อไป
มันก้จะมีแต่แม่เค้าคอยบอกตลอดว่าจะต้องทำแบบนั้นนะแบบนี้นะ เพราะว่าถามอะไรไปเค้าไม่เคยตัดสินใจเองได้เลย ได้แต่บอกว่าถามแม่ก่อน ถามแม่ก่อน แค่นี้.
เราก้เลยอยากจะลองถามความคิดเห็นดูหน่อยค่ะว่า
1. เราควรจะทำยังไง. อยู่ต่อหรือไป หรือแก้ปันหายังไงดี
2. กับสามีเรา. ทุกคนคิดว่าเค้าคิดอะไรอยุ่เหรอค่ะ เค้าถึงเป็นแบบนี้
ปล.เรารู้ว่าทำแท้งมันบาปค่ะ ไม่ต้องต่อว่าเราหรือด่าหรอกค่ะเรารู้ตัวดี. แต่มันจำเป็น กับฐานะทางการเงินก้ไม่ค่อยพร้อมบวกกับอะไรหลายๆอย่าง. เราอยากไห้ทุกคนมองปัญหาที่ว่าเราควรทำยังไงต่อไปจะดีกว่าค่ะ. 😭