สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายไปนานเลย พอดีช่วงนี้ยุ่งมากๆ >.<  ตอนนี้ chapter ล่าสุดของ Last game คือ chapter 54 ค่ะ (เพิ่งวางแผงที่ญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 23 เม.ย. ที่ผ่านมา) วันนี้เราเลยขอ spoil 2 ตอนรวดเลยนะคะ

link ของตอนที่ 51 http://m.ppantip.com/topic/34662800
link ของตอนที่ 52 http://m.ppantip.com/topic/34768950

ตอนที่ 53 ขอสรุปสั้นๆ เพราะไม่มีประเด็นอะไรมาก ขอเน้นที่ตอน 54 แทนนะคะ เพราะมันฟินนนนมากค่าาาา ^^
.
.
[Last Game ตอนที่ 53]
หลังจากคริสมาสต์อีฟ ก็เข้าสู่ช่วงปีใหม่ ยานางิยุ่งกับการเตรียมตัวไปเรียนต่อที่อเมริกา

ที่มหาวิทยาลัย
เลขาของพ่อเอาเอกสารมาให้ยานางิ แต่เผลอสะดุดเลยโผเข้าหายานางิ (ภาพที่เห็นเหมือนกำลังกอดกัน) คุโจซึ่งเดินผ่านมาพอดี เห็นภาพนั้นเข้า คุโจเข้าใจผิด คิดว่านั่นคือคนที่ยานางิชอบ คุโจเสียใจมาก

ที่บ้านยานางิ
แม่ยานางิดีใจมากเมื่อรู้ว่ายานางิสอบผ่านเรียบร้อย ยานางิรีบโทรศัพท์หาคุโจ
แต่...
คุโจไม่ยอมรับสาย ตัดสายทิ้ง แล้วปิดโทรศัพท์

พ่อของยานางิเมื่อทราบว่ายานางิได้รับการ accept จากมหาวิทยาลัย จึงชวนยานางิให้ไปอเมริกาด้วยกัน เพราะได้เตรียมตั๋วเครื่องบินไว้เรียบร้อยแล้ว เดินทางพรุ่งนี้เลย!!!

เช้าวันถัดมา ที่ชมรมดาราศาสตร์
โซมะวิ่งเข้ามาในชมรมอย่างรีบร้อน และบอกคุโจว่า เมื่อกี้เพิ่งคุยโทรศัพท์กับยานางิ
"ยานางิกำลังเดินทางไปสนามบินนาริตะ ดูเหมือนว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกา!!"

คุโจตกใจมาก รีบหยิบมือถือมาเปิดดู พบ missed call จากยานางิมากมาย และ message จากยานางิที่ว่า "ฉันมีเรื่องนึงอยากจะคุยด้วย"
คุโจคิดในใจ "ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็มีเรื่องอยากจะบอกกับยานางิ"
คุโจรีบวิ่งออกจากชมรมทันที!!!
(จบตอนที่ 53)
.
.
[Last Game ตอนที่ 54]
ลองมาย้อนคิดดู...
ในความทรงจำของชั้นแทบทั้งหมด... มียานางิอยู่ด้วยกันมาตลอด...

นี่... ยานางิ... ชั้นมีเรื่องนึงอยากจะบอกเธอนะ

ชั้นเป็นคนความรู้สึกช้า...
ชั้นมันขี้ขลาด...
พอเธอจะหายไป...
ชั้นถึงเพิ่งรู้ตัว... ว่าเธอคือคนสำคัญ...

ระหว่างที่คุโจวิ่งไป
(ภาพในอดีตที่มีแต่ยานางิก็ผุดขึ้นมาเรื่อยๆในความคิด)

ตอนนั้นก็เหมือนกัน...
ตอนนั้นก็ด้วย...
ยานางิมักจะมาอยู่ข้างๆชั้นเสมอ...
ดังนั้น.. ครั้งนี้ ชั้นจะเป็นฝ่ายไปหายานางิเอง...
.
.
(ที่สนามบินนาริตะ)
ยานางิเดินอยู่กับพ่อ ยานางิบอกพ่อว่าขอไปซื้อสายชาร์ตมือถือแปบนึง ให้พ่อเข้าเล้าจ์ไปก่อน
.
.
คุโจที่มาถึงสนามบิน เดินหายานางิอย่างกระวนกระวาย

(คุโจคิดในใจ)
ถึงเค้าจะมีคนที่ชอบแล้ว... ก็ไม่เป็นไร
ถึงจะต้องถูกปฏิเสธ... ก็ไม่เป็นไร
ถึงจะต้องร้องไห้... ก็ไม่เป็นไร
ถึงจะต้องเจ็บ... ก็ไม่เป็นไร
ถึงจะเป็นอย่างงั้น... แต่ชั้นก็ยังอยากที่จะพูดออกไปว่า "ชอบ"
.
.
ทันใดนั้นคุโจก็เห็นยานางิยืนหันหลังอยู่ไกลๆ คุโจตะโกนเรียกยานางิและวิ่งเข้าไปหา
"ยานางิ!!!"
ยานางิหันมามองอย่างตกใจ และถามคุโจว่า
"คุโจ!? ทะ..ทำไม..."


.
.
คุโจพูดต่อหน้ายานางิทันที
"ชอบ"
.
.
ยานางิตกใจมาก (ช็อก!?)
.
.
คุโจเองก็ตกใจเช่นกันกับสิ่งที่พูดออกไป พอนึกขึ้นได้จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง
คุโจ : "เอ่อ.. ชั้นไม่รู้มาก่อนเลยว่ายานางิจะไปเรียนต่อที่อเมริกา แต่ชั้นไม่ได้โกรธอะไรนะ เพราะว่ามันเป็นชีวิตของยานางิ ยานางิควรตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง... แต่... ที่ชั้นช็อคก็คือ ยานางิไม่บอกเรื่องนี้กะชั้นเลย อ่า...แล้วก็.. แน่นอน ชั้นจะไม่ห้ามเธอว่า"อย่าไปนะ" ชั้นน่ะอยากจะให้เธอตั้งใจให้มากที่สุด พยายามเข้านะ... แต่... พอมาคิดๆดู... พวกเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว..." (คุโจทำหน้าเศร้า T^T)

ยานางิตกใจที่คุโจคิดไปไกล จึงรีบเบรคคุโจ

ยานางิ : "ดะ.. เดี๋ยวก่อนคุโจ ครั้งนี้ชั้นไปแค่ 2 อาทิตย์ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ยังต้องเตรียมตัวอีกครึ่งปี ครั้งนี้แค่ไปดูสถานที่ล่วงหน้าเฉยๆ พ่อชั้นบอกให้ไปกระทันหันไปหน่อยน่ะ"

คุโจ : "ล.. แล้วที่เคย์คุงพูด..."
ยานางิ : "อ่อ.. โซมะน่ะหรอ ชั้นกำลังจะพูดต่อ แต่มือถือดันแบตหมดพอดี"
.
.
คุโจทำหน้าเหวอ อ้าปากค้าง สรุป เข้าใจผิด
.
.
ยานางิ : "เอ่อ... ว่าแต่...ที่เธอพูดก่อนหน้านี้น่ะ ชั้นอาจจะหูฝาด... ไม่สิ บางทีอาจจะได้ยินผิด... เอ่อ... คุโจ เมื่อกี้น่ะ... เธอ..."

คุโจสบตายานางิ จากนั้นก็พูดออกมาอย่างชัดเจน
.
.

.
.
คุโจ : "ชั้นชอบ... ชั้นชอบยานางิ"
.
.
(กรี๊ดดดดดด คุโจสารภาพรักกับยานางิแล้ว!!!)
.
.
(ยานางิคิดในใจ)
10 ปี...
10 ปีที่ผ่านมา...

(ภาพในอดีตผุดขึ้นมา)

อยู่ๆ เธอคนนั้น...ก็มาปรากฎตัวอยู่ข้างหน้าผม
เธอ... เด็กผู้หญิงคนนั้น...
คนที่ทำลายทุกสิ่งที่ผมเคยเป็นผู้ชนะ...
ผมโกรธเธอมาก...
ผมไม่ชอบเธอ...
แต่...
ผมก็อยากให้เธอหันกลับมามองที่ผมบ้าง...
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...
ตลอดเวลา...
.
.
.
(ยานางิน้ำตาไหล!!!!! )
.
.
(กรี๊ดดดดดดดดด)
.
.

.
.
คุโจ : "เอ่อ.. ยานางิไม่ชอบชั้นถึงขั้นร้องไห้เลยหรอ"
ยานางิ : "ชั้นน่ะ! ชั้นตั้งใจจะพูดคำว่า"ชอบ" หลังจากกลับมาแล้วต่างหาก!!!"

คุโจถามยานางิกลับด้วยสีหน้าแปลกใจ
คุโจ : "เดี๋ยวนะ.. หมายความว่าคนที่ยานางิชอบก็คือ.."
ยานางิ : "ก็เธอนั่นแหละ"
คุโจ : "เอ๊ะ!? แล้วที่ยานางิเคยพูดว่า เธอคนนั้นน่ารักกว่าใครๆ ต้องเป็นเธอเท่านั้น เป็นคนอื่นไปไม่ได้.."
ยานางิ : "ก็หมายถึงเธอนั่นแหละ"
.
.

.
.
.
ยานางิ : "ในสายตาชั้นน่ะ ไม่มีใครน่ารักไปกว่าคุโจเลย   เป็นคนอื่นไปไม่ได้ ต้องเป็นเธอเท่านั้น... 10 ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ชั้นก็..."
.
.
(ภาพของทั้งสองตอนเด็กๆผุดขึ้นมา...)
(... 10 ปีที่ผ่านมา...)



.
.
.
(ยานางิเอื้อมมือไปจับมือคุโจ)
.
.
ยานางิ : "ชั้นชอบคุโจมาตลอด"
.
.
.

.
.

.
.
.
ยานางิ : "คบกับชั้นนะ คุโจ"
.
.
.
คุโจ : "......."

---เงียบ---

ยานางิ : "ทะ.. ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ"
คุโจ : "ข..ขอโทษ ชั้นนึกว่าจะถูกปฏิเสธน่ะ  คิดว่าต้องอกหักแน่ๆ เลยไม่ได้เตรียมใจมาว่าผลจะออกมาแบบนี้"
ยานางิ : " เธอนี่มัน!!!!!!!!!!" (ยานางิตะโกนใส่คุโจ 555)
.
.
คุโจเลยถามยานางิกลับ ^^
คุโจ : "ยานางิชอบชั้นหรอ"
ยานางิ (หน้าแดง เบือนหน้าหนี) : "ก..ก็ อย่างที่พูดไป"
คุโจ : "จริงหรอ? ไม่ได้โกหกใช่มั้ย?"
ยานางิ : "ก.. ก.. ก็.."
คุโจพยายามถามซ้ำอีก เรียกยานางิให้ตอบ : "นี่.. นี่.."

(ยานางิเขินจนทนไม่ไหวแล้ว พูดตอบกลับคุโจด้วยเสียงดังและหน้าแดงจัด >////<)

ยานางิ : "พอได้แล้ว!!!!! ก็บอกว่าชอบบบบบบบยังไงเล่า!!!!! ยัยบ้าาาา!!!!!"
.
.
(คุโจยิ้ม ^____^ และโผเข้ากอดยานางิ)
คุโจ : "ดีใจอ่ะ"
ยานางิ : "!!" (ตกใจจนพูดไม่ออก)
.
.

.
.
.
ทั้งสองกอดกันอย่างมีความสุข
.
.
ยานางิ : "คุโจ"
คุโจ : "หืม?"
ยานางิ : "ขอจูบได้มั้ย?"
.
.
(กรี๊ดดดดดดดดดดดด คนแปลทนไม่ไหว >////<)
.
.
คุโจตกใจ!!! รีบผละออกจากยานางิ (คุโจหน้าแดงจัด)
.
.
คุโจ : "อ.. เอ่อ.. นั่นสินะ ก็จะคบกันแล้วนี่เนอะ"
(ยานางิเอามือกุมขมับ --")
คุโจถาม : "ยานางิ ร้องไห้หรอ"
ยานางิ : "เปล่า แค่รู้สึกว่าหนทางยังอีกยาวไกล ><"

(ยานางิยื่นหน้าเข้ามาใกล้คุโจ)
คุโจ (หลบตา) : "อ... เอ่อ..."
ยานางิ : "ไม่ชอบหรอ? ไม่ชอบก็บอกนะ"
คุโจ : "อ..เอ่อ.. ก็.. ไม่ได้ไม่ชอบ" (คุโจเขินหนักมาก อร๊ายยยย >////<)

(ยานางิยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก)
คุโจ (หน้าแดง) : "ดะ.. เดี๋ยวก่อน"
ยานางิ : "ชั้นรอไม่ไหวแล้ว"
คุโจ : "ดะ..เดี๋..."
ยานางิ : "หลับตาสิ..."
.
.
(จากนั้นทั้งสองก็จูบกัน!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!)
.
.


.
.
.
ยานางิมีความสุขมาก อุ้มคุโจขึ้น ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
.
.
"วัยหนุ่มสาวนี่มันดีจริงๆ" เสียงของพ่อยานางินั่นเอง

พ่อยานางิเดินกลับมาเรียกยานางิเพราะใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว

พ่อยานางิ : "อ๊ะ! ไม่เป็นไรนะนาโอโตะ พ่อไม่เห็นอะไรเลย ^^ พ่อเพิ่งเดินกลับมาเมื่อกี้เอง หุหุ"

คุโจ : "เดินทางปลอดภัยนะ ยานางิ"
ยานางิ : " ไว้เดี๋ยวชั้นกลับมาเมื่อไร เตรียมใจไว้เลยนะ"
คุโจ : "พูดอะไรอ่ะ? รีบๆไปได้แล้ว"

(ที่บ้านยานางิ)
แม่ของยานางิกำลังดูรูปในมือถือที่พ่อถ่ายมาให้ (555)
แม่ยานางิ : "กรี๊ดดดด นาโอะคุง ทำได้แล้ววววว!!"

つづく
(to be continued)
---- แปลโดย แพรใจ ----
---- 26 เม.ย. 2559 ----

(คุยกันๆ)
ฟินนนนนนมากกกกกก ตอนนี้เป็น climax ของเรื่องเลย ดีใจมากๆเลยอ่ะ ซึ้งมากๆ เราดีใจแทนทั้งคู่จริงๆ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ฉากที่ยานางิน้ำตาไหลเราอินมากๆ (ปาดน้ำตา) ดีใจกับยานางิจริงๆ ในที่สุดคุโจก็กล้าที่จะพูดคำคำนั้นออกมา ^____^

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ^^
หากมีจุดใดที่แปลผิดพลาด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆค่าาา ^^
แพรใจ


[แถมท้าย]
เมื่อวันที่ 24 เม.ย. ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดของยานางิค่ะ (ที่มา : twitter ของ Amano sensei)
ยานางิดีใจมากที่มีคนมาอวยพรวันเกิดใน twitter มากมาย
กินเค้กไปร้องไห้ไป คุโจซับน้ำตาให้ (น่ารักจริงๆคู่นี้ ^^)

credit pic : twitter of Amano Shinobu

柳 お誕生日おめでとう ( ´ ▽ ` )ﾉ
Happy birthday นะยานางิ มีความสุขมากๆนะ ในที่สุดก็สมหวังแล้ว เราดีใจด้วยจริงๆ รักยานางิ-คุโจมากๆเลย ^^
(อยากวิ่งเข้าไปกอดทั้งคุโจและยานางิ^^)
from แพรใจ