ก็ตามหัวกระทู้เลยครับ คือผมกับแฟนอยู่คนละที่คับไม่ได้อยู่ด้วยกัน ช่วงหลังผมจับได้ว่าแฟนคุยกับผช.ที่ทำงานเดียวกันคับ คือผมรู้นานละล่ะคับว่าต้องมีคนคุยแน่ๆเพราะพักหลังเทอเริ่มเปลี่ยนไป คนคบกันมามันต้องมีเซ้นรู้สึกอยู่แล้วไช่มั้ยคับ นั่นแหละก็ทะเลาะกันจนผมยอมเลิกกับเทอไห้ไปคบกับเขา ใจก็รักนะคับแต่ต้องปล่อย แต่ปลาอยก็จิงแต่มันเหมือนมีเส้นใยบางๆที่ทำไห้เราตัดกันไม่ขาด ระหว่างผมเงียบไปตอนเลิกกับเทอ ซึ่งเทอก้อพยายามติดต่อผมตลอดบอกกับผมว่าตัดกับผมไม่ได้ตัดไม่ขาด แต่เทอก็ยังทำตัวดำเนินการต่อไปกับเขาคนนั้นนะคับแค่คุยกับผม พ่อผมดาม่าไส่เทอ เทอก็คงคิดได้กลับมาหาผมบอกจะเคลียกับคนนั้น ผมก็เชื่อใจอีก แต่ก็เกิดขึ้นอีกคือเขาทำงานยุที่เดียวกันเจอกันแทบทุกวัน แต่ผมยุคนละจังหวัดกลับมาทำภาระกิจส่วนตัวไง เทอก็ยังคุยกับคนนั้นปกติ ไห้ไปส่งบ้านทำไรกันปกติ แล้วผมก็จับได้อีกรอบ ก็เป็นเหมือนเดิมเทอก็ยอมรับว่าพยายามเคลียแล้วแต่ใจไม่แข็งพอไม่กล้าเคลียกับคนนั้น ผมเลยปล่อยละคับเพราะยิ่งทำแบบนี้คนอื่นจะมองเทอไม่ดี ประมานว่าอยู่กับใครก็ไหลไปกับคนนั้น (คหสต) จนผมเงียบไปพักนึงละกำลังเยียวยาใจ เทอได้ติดมาหาผมบอกจะมาหาผม อ่อขอย้อนไปก่อนนะคับคือก่อนหน้านี้ที่ผมจับได้เราทะเลาะกัน ผมเคยพูดกับเทอว่าถ้าสำนึกได้ก็กลับมาอย่าไห้มันถล้ำลึกไปก่อน และผมก็ตัดพ้อกับเทอไปด้วยคำนึงว่า "ถ้าไปมีอะไรกับคนอื่นแล้ว ไม่ต้องกลับมา" เพราะสิ่งที่สร้างกันมาเทอไห้เขาแล้วจะกลับมาเพื่ออะไร ก็ตามนี้คับ จนมาถึงวันที่เทอมาหาผมเรานอนด้วยกัน ทำตัวปกติเพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้คับมีแค่เราสองคน ผมก็ด่าเทอพูดแรงๆกระแทกใจเทอสารพัด จิงๆแล้วผมไม่อยากด่านะคับ เทอก็บอกยังรักผมยุตัดไม่ขาดตอนยุด้วยกัน แต่ก็เลยถามตรงๆจะกลับมาได้ไหม กลับมาเหมือนเดิม ซึ่งคืนนั้นเราก็มีไรกันปกตินะคับ เทอก็ยังเฉยกับสิ่งที่ผมถามไป พอมารุ่งเช้าผมก็ถามแบบเดิมอีก ทีนี้ผมยื่นคำขาดคับถ้าเทอยังกลับมาไม่ได้ ผมก็คงต้องปล่อยละคับ และก่อนหน้านี้ผมถามเทอตลอดว่ามีไรกับคนนั้นรึยังเทอก็ตอบว่ายัง แต่อ้ำๆอึ่งๆ คือมองผมออกอะแบบเทอไม่ค่ยกล้าตอบแบบชีดๆเจน ผมก็ตะงิดในใจ จนถึงผมที่ยืนคำขาดละคับ เทอก็บอกผมว่า จำคำนั่นได้มั้ยที่ผมบอกว่า "ถ้ามีไรกับคนอื่นแล้ว ไม่ต้องกลับมา" ผมก็บอกจำได้ และเทอก็บอกนี่แหละคือเหตุผลที่ทำไห้เทอยังกลับมาหาผมไม่ได้แต่ยังรักเหมือนเดิม ผมได้ยินคำนี้เข่าออ่อนเลยครับ คือเหมือนมันช้าไปทั้งตัว สตั้นไปเลยเคลื่อนไหวไม่ได้มีแคาน้ำตาที่เคลื่อนไหว ซึ่งเทอก็ถามผมว่าเกลียดเทอไหม ผมก็บอกเทอว่าไม่เกลียด แค่เสียความรู้สึก เทอก็เลยบอกนี่แหละคือเหตุผลเทอคิดว่าผมเกลียดเทอแล้วไม่ต้องการเทอแล้ว ผมจะไม่เหมือนเดิมกับเทอแล้วถ้าเทอกลับมาและผมรู่ว่าไปมีไรกับคนอื่น ซึ่งเทอก็บอกผมมาคำนึงว่า "อะไรที่เคยเป็นของผม มันก็ยังเป็นของผม " ผมเลยยิงคำถามไปว่าไส่ถุงไหม เทอบอกว่าไส่ แต่เวลามีกับผมไม่ไส่นะ ผมเลยดึงเทอมากอด คือเอาตรงๆผมรักเทอมาก เทอก็บอกรักผมมากแต่มันมีเหตผลที่ทำไห้เปนแบบนี่ ผมเลยยืานคำถามไห้เทอว่า ถ้าไห้อภัยไห้กลับตัวไห้โอกาสจะลืมทุกสิางที่กิดไม่รังเกลียดเทอ จะกลับมาไหม? เทอก็บอกว่ากลับ จนเราก็กลับมาตบกันปกติ ก่อนหน้านั่นผมเคยคุยกับไอ้คนนั้นเคยขอร้องไห่มันเลิกยุ่งมันก็พูดประมานว่าไม่ยอม แต่พอวันนี้มันได้ไปแล้ว พอแฟนผมขอเลิกยุ่งมันกลับยอมง่ายมาก คือผมดีใจนะที่มันถอย แต่มันง่ายไปหรือผมีดมากไปเอง ตอนมันยังไม่ได้ถอยยากจังแต่พอได้ไปแล้วถอยง่ายจัง และปัจจุบันผมก็คบกับแฟนมาเรืาอยปกติคับพยายามไม่คิดคับ ใจก็รักใจก็ระแวงว่ามันจะมีอีก จิงๆมันระแวงมากนะคับแต่พยายามไม่คิดไร ยุคนเดียวมันคิดไป108ผมควรลดการระแวงยังไงดีคับ ควรเปิดใจเข้าใจเทอมากขึ้นหรือปรับปรุงยังไงดี ตั้งแต่กิดเรื่องเหมือนผมรักเทอมากขึ้น หวงมากขึ้น คล้ายๆวลีนึงที่ว่า "คนเราถ้าไม่เสียอะไรไป จะไม่มีวันเห็นค่าเลย " ผมควรลดการระแวงยังไงดีคับเพื่อไห้รักเรามันยืดยาว ปัจจุบันผมครบกันมาจะ2ปีแล้วครับและมีแผนอนาคตอีกมากมาย ขอบคุณตนที่อ่านจบนะ ขอความเห็นทีคับ ^ ^