โคลงสี่บทนี้บทเดียวของครูพ่อ
ทำให้ผมเข้าใจเรื่องแก่นกลางโคลงสี่มาจวบจน ณ วันนี้ขอรับ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


ครูพ่อบอกเอาไว้ว่า....
โคลงสี่สุภาพบทเดียว  ควรจบครบถ้วนกระบวนความที่สื่อ
และที่สำคัญ    เจ้าต้องสื่อให้รู้ความ....

บางคำความใส่น้ำ                         มากไป
ขาดเสน่ห์คมความนัย                   ซ่อนเร้น
เขียนโคลงสี่จรดใจ                       มองแก่น กลางเฮย
คำศัพท์สูงไป่เน้น                          บ่ต้องอวดดี  ๚


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


...อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑...

แพงพวยสลวยพร้อง                      มะลิต้องตระกองกอบ
ร้อยรวงบิบ่วงมอบ                         ตละแม่มณีนวล


คบค้อมพยอมหมาย                      ตละชายฉงายง่วน
แท้แล้วผกาชวน                            คณิเจ้าพะเนาคลอ


งามเหลือระเรื่อเรื้อง                      รวิเรื่องระเรืองรอ
มายายะเยื้องหนอ                         บ่มิหันจะพลันพัง    ๚



ผมเรียนกับท่านมา
ณ บัดนี้ . . .
ยังต้องเรียนซ้ำชั้นอีกมิรู้กี่ปี    ขอรับ


ขอบคุณครูพ่อ   ที่มอบ.....บางเสี้ยวซึ่งตรึงใจ....ให้รักกานท์