ผมเคยรักผู้หญิงคนนึงมากๆ แต่เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้เนื่องจากหน้าที่การงาน หากต้องอยู่ไกลกันมันคงมีปัญหาหากมีครอบครัว เราคุยหาทางแก้ไขในเรื่องนี้แล้ว สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกัน โดยที่ต่างฝ่ายต่างจำใจต้องจากไปทั้งๆที่ยังรักกัน เราคบกันมา 3ปีครึ่ง และเทอเป็นรักแรกของผม เราผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันมากมาย ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ตั้งแต่เลิกกัน ผมทั้งเหงาและโดดเดี่ยว จนวันหนึ่งผมก็ตัดสินใจว่าจะคบใครสักคน มันคงดีกว่าอยู่เหงาๆแบบนี้ สำหรับคนใหม่ที่ผมคบอยู่นี้ เขาก็เป็นคนดีละน่ารักคนนึง ผมคบเขาเพราะความเหงาและอยากมีใครสักคน และหน้าที่การงานของเรา จนถึงตอนนี้ ผมก็ลืมแฟนคนแรกของผมไม่ได้ ผมอยากกลับไปหาเทอเหลือเกิน แต่ผมก็ทิ้งแฟนคนปัจจุบันของผมไม่ได้ เพราะเขาก็ดีกับผม และเขาก็ไม่ได้ทำผิดอะไร ตอนนี้ผมเหมือนจะมีความสุข แต่ก็ไม่ใช่ เพราะผมแค่ทำทุกอย่างเพื่อให้คนๆนึงมารักผม อยู่กับผม ผมคิดว่าการได้อยู่กับคนที่รักเรา มันก็คงดีกว่า การที่ต้องทรมานกับความรักที่ไม่สมหวัง แต่ไม่ว่ายังไง ผมก็ลืมแฟนคนแรกไม่ได้สักที ตัวอยู่กับอีกคน แต่ใจอยู่กับอีกคน มันช่างทรมานเหลือเกิน