สวัสดีค่ะ  ขอเล่าเรื่องก่อนนะคะ
คือวันนี้เราเข้าไปอ่านหนังสือกับแฟนที่หอสมุดของมอ (เราอายุ 18 ปีค่ะ) ตอนนั้นเวลาประมาณ 5 ทุ่ม เราถามแฟนว่าจะกลับยังไง
เขาเลยบอกให้เราไปส่ง เราเลยบอกว่า ไม่เอา มันไกล โทรบอกให้พ่อเธอมารับสิ
เขาเลยบอกว่าถ้าโทรบอกพ่อก็ได้กลับตอนนี้เลย  เราเลยบอกว่างั้นก็กลับเลยสิ
เขาบอกว่า ไม่เอา อยากอยู่นานๆ ไปส่งหน่อยนะ เราก็ปฏิเสธไปหลายครั้ง
แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดิม คือจะให้ไปส่ง สุดท้ายเราไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยตอบ อืมๆ ไป
ระหว่างที่เราอ่านหนังสืออยู่  เขาก็ออกไปเล่นเกมรอเรา และกลับมาหาเราในเวลาประมาณ ตีสามกว่าๆ
(ตลอดเวลาตั้งแต่ห้าทุ่มถึงตีสามเราอยู่ในหอสมุดตลอด) และสุดท้ายเราก็ได้กลับไปส่งเขาที่บ้าน
ตลอดทางเราคิดในใจว่า ทำไมถึงให้เรามาส่ง ทั้งๆที่ทางมันมืดมาก เปลี่ยวมาก และน่ากลัวมาก
ซึ่งระยะทางจากในมอไปบ้านเขาก็ตั้งหลายกิโล และระยะทางจากบ้านเขามาบ้านเราก็ตั้งหลายกิโล
รวมๆแล้วเกือบสิบกิโล  เขากล้าให้เราขับมอเตอร์ไซต์ทั้งๆที่วันนี้เราใส่กางเกงขาสั้น ไม่มีหมวกกันน็อค ได้ยังไง
ทำไมถึงอยากให้เรามาส่งนักหนา  ไม่คิดจะเป็นห่วงเราบ้างหรอ จังหวัดก็ใหญ่ ข่าวอาชญากรรมก็เยอะ
ทำไม ทำไม ยังจะพยายามให้เราขับมาส่งให้ได้  พูดแล้วก็ขนลุก ขับไปเสียวไป  

#อยากถามผู้ชายทุกคนค่ะว่า  คุณจะกล้าให้แฟนขับรถมอเตอร์ไซค์ไปส่งไหม ถ้าวันนั้นแฟนคุณใส่กางเกงขาสั้น ไม่มีหมวกกันน็อค
ยามวิกาล ทางเปลี่ยว
อยากรู้ว่าเขาเห็นแก่ตัวไหม  เราแค่รู้สึกน้อยใจ ว่าทำไมไม่เป็นห่วงเราบ้างเลย