ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเป็นลูกหลานคนจีนอพยพหรือคนจีนโพ้นทะเลรุ่นที่สาม
      ตอนนี้เรามาเรียนที่ไต้หวัน แล้วมาเจอเพื่อนร่วมคณะที่ไปเป็นอาสาสมัครที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงรายในช่วงปิดเทอม
จากนั้นก็ไปอีกหลายครั้งรวมทั้ง329ปีนี้ ซึ่งเรื่องมันมีอยู่ว่า ในคาบเรียนคาบหนึ่งครูได้ให้เพื่อนคนนี้เหล่าเรื่องแชร์ประสบการณ์ที่มาเป็นอาสาสมัครในไทย
คือเราฟังแล้ว เรารู้สึกไม่โอเคมากกับสิ่งที่เค้าพูดมา  
เค้าก็เล่าเรื่องประวัติเกี่ยวกับกองพล93  ว่าในภาคเหนือลูกหลานคนจีนอพยพเท่า บลาๆๆ~~ (ประเด็นไม่ได้อยู่ที่นี้)
ต่อมาก็เล่าเรื่องที่ไปเป็นอาสาสมัครที่โรงเรียน เค้าก็เล่าว่าผ.อ.และคนที่นี้ต้อนรับเค้าดีมาก
แล้วต่อด้วยคำพูดว่า "แน่นอนเรามาที่เค้า เค้าก็จะได้รับเงิน เค้าดูแลเราดีก็ไม่แปลก"
คนจีนอพยพที่นี้มีแต่งงานกับคนไทยบ้าง คนชาวเขาเผ่าต่างๆ และไม่ได้เป็นที่ยอมรับในประเทศไทย ซึ่งมีคนส่วนมากที่ไม่ได้รับบัตรประชาชน
ลูกหลานคนจีนอพยพที่นี้จะสับสนสัญชาติตัวเอง เพราะคนแก่จะบอกว่าเป็นคนจีน ทั้งๆที่เกิดและโตในไทย
แล้วก็เล่าเรื่องในโรงเรียนที่เค้าไปเป็นอาสาสมัคร ว่าโรงเรียนมีรถกระบะคันเก่าๆรับส่งเค้าและเด็กนักเรียน และได้เสียกลางคันในระหว่างที่รับส่งเค้า
แล้วพวกเค้าต้องลงมาเข็นรถ เค้ารู้สึกสงสารมากจึงได้คิดหาวิธีระดมเงินซื้อรถคันใหม่ให้โรงเรียนโดยการทำกาแฟขายและขอรับบริจาคจากญาติพี่น้อง
และครูบาอาจารย์ ซึ่งตอนนี้ระดมเงินได้แล้ว129,000กว่าบาท
เค้าบอกว่าเค้ามาเป็นอาสาสมัครที่โรงเรียนนี้เค้าไม่สอนหนังสือ เพราะเคยมีปากเสียงกับครูที่นี้(พูดประมาณว่าคนป่าเถื่อนก็ใช่วิธีป่าเถื่อนแก้ไขปัญหา)

ต่อมาคือเรื่อง329
เค้ารู้สึกทึ่งมากในวันเปิดงาน329 คนที่นี้ร้องเพลงชาติไต้หวัน ซึ่งไม่ได้ร้องเพลงชาติไทย
ประมาณว่าคนจีนอพยพในภาคเหนือยังคิดว่าตัวเองเป็นคนจีนไต้หวัน

***เล่าแค่นี้ก่อนนะคือแปลมาเป็นภาษาไทยแล้วดูไม่ค่อยรู้สึกว่ามีการดูถูกพวกเราซะเท่าไหร่ แต่ยังไงก็เถอะ
อยากถามเพื่อนๆว่ารู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เค้าพูด(ถ้าอยากรู้อะไรเราเพิ่มรายละเอียดให้ได้^^)