มีเหตุจำเป็นต้องห่างค่ะ แฟนจะต่างไปทำงานที่ภาคใต้ เราอยู่อีสาน
เราเรียนอยู่ (อายุ 21แล้ว) ปกติเจอหน้ากันทุกอาทิตย์
ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานหน่อย ช่วงเสาร์อาทิตย์ หรือวันหยุดต่างๆ
แฟนอายุเท่ากันค่ะ แต่เค้ามีทุนทางบ้านไม่ดี จึงออกจากมหาลัย มาทำงาน
คือต้องหาเงินดูแลพ่อแม่อ่ะคะ พ่อเริ่มทำงานไม่ไหวแล้ว
เค้าก็ปลอบใจเราว่า ที่ไปนั้นทำเพื่ออนาคตของเรา
เค้าไม่อยากจน อยากมีบ้านให้พ่อแม่อยู่ (ตอนนี้เช่าบ้านอยู่)
ไม่อยากให้เราคบกับคนที่ไม่มีอนาคตพอที่จะให้เราฝากชีวิตไว้
เราเข้าใจเขานะ แต่พอเค้าจะไปแล้วมันรู้สึกเคว้งเลย แอบเสียน้ำตาไปหลายรอบเหมือนกัน
เหมือนสิ่งที่เราเคยทำประจำวันมันหายไป 555 รู้สึกแบบนั้นจริงๆ นะ
ไม่รู้อีกกี่เดือนจะเจอกันอีก เพราะพ่อแม่คงไม่ปล่อยให้เราไปหาเขาแน่ๆ ส่วนเค้าคงยากที่จะกลับมา
ใครมีวิธีจัดการกับความเหงาในช่วงแรกๆ ที่ต้องปรับตัวมั้ยคะ

ปล. เรื่องมีคนอื่น เราค่อนข้างมั่นใจให้ตัวเค้านะ ตอนนี้เค้าก็แทบจะถือศีล 5 อยู่แล้ว ยกเว้นฆ่าสัตว์ เพราะตบยุงบ่อยๆ
ปล2. แฟนเล่นดนตรีค่ะ ไปเมืองท่องเที่ยว ฉะนั้นกลับมาช่วงเทศกาลหมดหวังเลย