เรื่องมีอยู่ว่าช่วงนั้นเราเรียนจบแล้วและกำลังอยู่ในช่วงซ้อมรับปริญญา บ้านเราอยู่ไกลเพื่อนสนิทเราที่ชื่อปุ้ยก็เลยชวนให้เรามานอนที่บ้าน ตอนเช้าพ่อของปุ้ยจะไปส่งปุ้ยที่มหาลัย บ้านของปุ้ยเป็นร้านตัดชุดสูทสมัยนิยมและชุดราชการ บางครั้งก็รับงานนอกมาทำด้วย ชั้นล่างจึงค่อนข้างเต็มไปด้วยม้วนผ้า จักรเย็บผ้า เครื่องตอกกระดุม มีโซนเล็ก ๆ ไว้นั่งพักกินข้าวค่ะ เย็นวันนั้นเรามาถึงบ้านปุ้ยเราก็ขึ้นห้องกับปุ้ยเลย เพราะตอนนั้นมันก็ดึกแล้วเช้าจะต้องรีบไปต่อ
          ในห้องนอนของปุ้ยก็มีเตียงป้าของปุ้ยถัดมาก็เป็นที่นอนปิ๊กนิ๊กของนางค่ะ เราก็สงสัยว่าทำไมไม่นอนกับป้าไปเลยเตียงออกจะใหญ่ นางบอกว่าที่นอนมันยุบเลยปวดหลัง เราก็ไม่ได้ติดใจอะไร คืนนั้นปุ้ยก็เอาที่ผ้านวมมาปูต่อจากที่นอนของนางแต่นางให้เรานอนบนที่นอนปิ๊กนิ๊ก แล้วนางก็นอนบนที่ผ้านวมเองนางบอกว่านางชอบนอนดิ้นตองใช้พืนที่เยอะพอสมควร เราก็พยักหน้ารับแล้วก็สวดมนต์แล้วนอน เราก็นอนหลับยาวไปจนตี 4 กว่า ๆ รู้สึกปวดฉี่เลยจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่ลุกไม่ได้เพราะรู้สึกเหมือนมีคนมานอนหนุนพุงเรา เราก็พงกหัวขึ้นมาดูใจหายว๊าบ!!!เลย อยู่ ๆ มีเด็กหนุ่มที่ไหนมานอนกอดหนุนพุงเราท่าทางหลับสบายเลย ตอนนั้นพอจะมีแสงไฟส่องเข้ามาในห้องทำให้รู้ว่าหน้าตาเป็นยังไง อายุน่าจะ 17-18 ปี ใส่เสื้อแขนยาวมีฮู๊ต เรามองหาปุ้ยก็นอนกลิ้งไปไกลเกินเอื้อมถึงอีก เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมตื่นเลยตัดสินใจถามเลยค่ะ "น้อง น้องเป็นใคร? มานอนกอดพี่ได้ยังไง?" เด็กหนุ่มคนนั้นก็ยิ้มหวานแถมเอาคางมาเกยพุงเราอีก แล้วก็บอกว่า "ผมเป็นน้องพี่ปุ้ย ผมนอนกอดพี่ปุ้ยอยู่ทุกคืนวันนี้พี่มานอนแทนที่ผมก็นอนกอดพี่แทนไง" พูดจบก็ซบพุงแล้วนอนต่อ แต่ตอนนั้นขยับตัวอะไรไม่ได้แล้ว เค้านอนซบพุงเราแบบนั้นอยู่สักพักก็หายไป พอเราหลุดขยับได้เราก็รีบคลานไปหาปุ้ยแล้วปลุกนางให้ตื่น
  ปุ้ย : ปลุกเราทำไม?
  เรา : แกมีน้องชายด้วยเหรอวะ เค้าตายไปนานยัง?
  ปุ้ย : เอ็งจะบ้าเหรอ ฉันเป็นลูกคนเดียวมีน้องที่ไหนกัน
           พอได้ฟังปุ้ยบอกขนหัวลุกเลยค่ะแล้วไอ้ที่เราเจอนี่คืออะไรกันแน่ เรากไม่กล้าลุกไปห้องน้ำเลยค่ะรอฟ้าสว่าก่อนค่ะว่ากันอีกที เช้ามาปุ้ยก็ถามเราตอนกินข้าวเช้าด้วยกันกับครอบครัวของปุ้ย เราก็เล่าและบอกลักษณธเด็กหนุ่มคนนั้นให้ปุ้ยฟัง พ่อของปุ้ยบอกเราว่าน่าจะเป็นกุมารที่เลี้ยงไว้ในบ้าน แล้วพ่อก็บอกว่าอายุก็ราว ๆ กับที่เราบอก แล้วก็พาเราไปไหว้ที่หิ้งเล็ก ๆ ในมุมหนึ่งของร้าน เราเดินไปถึงก็เห็นรูปปั้นกุมารทองทองสูงเกือบ 1 ฟุตอยู่บนหิ้ง ที่สำคัญเราเห็นเสื้อผ้าที่พับไว้อยู่ในพานทองใต้หิ้ง เป็นชุดเดียวกันกับเด็กหนุ่มเมื่อคืนนี้เลยค่ะ ขนหัวลุกซ้ำ 2 คือพอมองไปที่หิ้งเราเห็นกุมารองค์นี้ยิ้มมาให้เราอีกแล้วกลับไปเป็นหน้ารูปปั้นเหมือนเดิมค่ะ หลังจากวันนั้นถ้าจะไปนอนบ้านปุ้ยเราต้องแวะไปไหว้เค้าก่อนแล้วบอกว่าจะมานอนที่นี่นะ