เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ พอดีช่วงสงกรานต์แฟนของเราก็จะกลับบ้านเค้า พอมาวันนึงเราทักแฟนไป แฟนไม่ตอบไม่เปิดไม่อ่านเฟส ทั้งๆที่ก็ออนตลอด เราโกรธมาก จนถึงตอนค่ำเปิดอ่าน เค้าถามเราเป็นเราเราบอกเราโกรธเค้าก็โทรมาถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่คุยกันดีๆ เค้าขอเปิดกล้องเราไม่เปิดแล้วเค้าก็พูดว่าเราอยู่กับใครที่ไหน แต่ว่าตอนนั้นเราอยู่บ้านเรานะ อยู่กับพ่อแม่ แม่เราก็ได้ยินที่เราทะเลาะกันบอกให้เราคุยกันดีๆ แต่แฟนก็ว่าเราไปมีคนอื่นไล่เราไปหาคนอื่นทั้งๆที่เรายังโกรธเค้าอยู่ กลับกลายเป็นเค้าที่โกรธเรา หลังจากวางสายไปเราไม่ได้ติดต่อกัน 2 วัน ทรมานมาก (สาเหตุ เพราะเรารักเค้ามาก) เรานอนร้องไห้ตั้งแต่คืนนั้น เราเป็นคนอ่อนแอร้องไห้ให้กับทุกเรื่องเลยก็ว่าได้ พอเรากลับมาเรียน (ลืมบอกไปค่ะ แฟนเรากับเราอยุ่กันคนละจังหวัด ไกลกัน แต่เค้าจะมาทำงานอยู่ที่จังหวัดที่เรียนเดียวกันกับเรา) เค้าก็โทรมาหา ทักมาถาม แต่เรากลับตอบแบบไม่ใส่ใจหรือใยดีอะไรกับเค้า แต่ในความเป้นจริงเราโคตรรอเค้าทักมาโทรมาเลย พอมาคืนวันนที่ 21 ก่อนที่เค้าจะกลับมาทำงาน เค้าโทรมา แต่เราแกล้งเมา เค้าคุยกับเราดีมากๆค่ะ แต่เรากลับใจร้อนวู่วามพูดตะคอกขึ้นเสียงใส่เค้า และมันก็เป็นวันเดียวกันที่เราโพสต์เฟสบุ๊กเรื่องส่วนตัว แต่กลับมีญาติเค้าคนนึงเข้ามาคอมเม้นท์โดยใช้คำหยาบ พี่สาวเค้าด้วยแต่ไม่ได้ใช้คำหยาบ จนพี่สาวเค้าทักมาหาเราในแชทเค้าบอกเราว่าทะเลาะอย่าไปโพสต์ลงแบบนั้นคนอื่นเข้ามาอ่านมันไม่ดีเลย ซึ่งเราอธิบายไปว่ามันเรื่องส่วนตัวของเราไม่เกี่ยวกับทางครอบครัวแฟนหรือญาติพี่น้องเค้าเลย

วันต่อมาวันนที่ 22 บ่ายสองครึ่ง แฟนโทรมาหาเราบอกว่ากลับมาทำงานแล้ว จะมาเอาของ เราก็พูดน้ำเสียงกระโชกโฮกฮากว่าไวรีบมาเอา เค้ามาเอาพาลูกน้องมาหนึ่งคน เค้าเอาไปเหลือไว้สองสามชิ้น เค้าบอกว่าเอาไว้นี้แหละ เรามองเค้าขนออกไปจากห้องเรา เราลุกจากที่นอนมองตามเค้าไป เราร้องไห้ จนมาถึงเวลานี้เราไม่ได้นอน เราทักไปหาเค้าบอกเค้าอธิบายเค้าทุกอย่างแต่เค้าไม่เเปิดอ่าน โทรหาเค้าเป็นร้อยๆสาย เค้าไม่รับซึ่งก่อนหน้านั้นเค้าพยายามโทรมาหาเรา เราระบายความรู้สึกลงเฟส เราเสียใจ เราเหนื่อยเรารู้สึกแค่ว่าเราขาดเค้าไม่ได้  เราเข้าไปส่องเฟสเค้า (พี่สาวเค้าหรือญาติๆของเค้าก็มีเราเป็นเพื่อนนะคะ) เค้าโพสต์แท็กให้แฟนเรา เค้าโพสต์ประมาณว่า "ผู้หญิงร้อยเล่นเกรียมก็มีเยอะ เรียกร้องความสนใจก็มีเยอะ ก็มีเยอะ ไม่มีเหตุผลก็มีเยอะ แต่จงเลือกคนที่เข้าใจเราดีกว่าถึงจะอยู่อย่างมีความสุข จิงมั้ย แม่สอนมา " (ก็อปมาวางเลย) แถมเจอคอมเม้นท์ญาติพี่น้องเค้าเข้าไปเราอ่านเราเจ็บหนักเลยค่ะ ยังมีอีกประมาณ สองถึงสามโพสต์ที่กระแหนะกระแหนเราค่ะ ว่าเราไม่ดีอย่างงั้นอย่างนี้ แต่ตรงกันข้ามกับผู้ชายที่เป็นญาติพี่น้องเค้าพวกพี่เค้าเข้าอกเข้าใจเรามาก เค้าพยายามบอกเราว่าอย่าคิดมาก เดี๋ยวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เราก็ได้แต่ร้องไห้ให้เค้าฟังว่าเรารักน้องชายเค้ายังงั้นยังงี้

จบแล้วค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนนะคะ ได้ระบายแล้วรู้สึกดี ขอความเห็นเกี่ยวกับญาติพี่น้องเค้าหน่อยค่ะ เราควรทำไงดี
เห้อ เมื่อไหร่เราจะจำซักที ถ้าแท็กห้องผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ