วันนี้ว่างแต่เช้า เลยอยากจะมาตั้งกระทู้เล่าสู่กันฟังเกี่ยวกับชีวิตของเราให้เพื่อนๆได้ฟัง และให้คำแนะนำค่ะ (อาจใช้ภาษาไม่ค่อยถูกต้องนะคะ ขออภัยด้วยนะคะ)
เราเกิดบนดอยสูงในจังหวัดแม่ฮ่องสอน ตอนเด็กๆมีโอกาสได้เข้าเรียนในโรงเรียนในหมู่บ้าน เป็นโรงเรียนเล็กๆ มีตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น (ม.3) เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่ถือว่านิสัยดีเลยทีเดียว อิอิ (ชมตัวเองสักหน่อย) ทุกๆวันเราตั้งใจเรียน ตั้งใจฟังครูสอน ผลการเรียนเราอยู่ในระดับต้นๆของห้อง แต่เรามีข้อเสียอย่างหนึ่งที่เราไม่ชอบเลย คือ เป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าแสดงออกเลย เวลาออกไปพูดหน้าห้องเสียงจะสั่น เราไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร เรารู้สึกว่าความขี้อายเป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตของเรามาก เราเรียนที่โรงเรียนในหมู่บ้านจนจบ ม.3 ก็ไปเรียนต่อที่โรงเรียนในตัวอำเภอ ผลการเรียนก็ยังดีเหมือนเดิม เคยเรียนได้ที่ 1 ของห้องประมาณ 2 เทอม นอกจากนั้นก็ได้ประมาณ ที่ 3 หรือ 4 ตลอด เราพอใจในผลการเรียนแต่ละเทอม แต่สิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนและไม่พัฒนาก็เรื่องความกล้าแแสดงออกนี่แหล่ะ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน พูดหน้าห้องทีไรเสียงสั่นทุกที เด๋วมาต่อนะคะ
เขียนเล่าชีวิตเด็กดอยคนหนึ่ง
เราเกิดบนดอยสูงในจังหวัดแม่ฮ่องสอน ตอนเด็กๆมีโอกาสได้เข้าเรียนในโรงเรียนในหมู่บ้าน เป็นโรงเรียนเล็กๆ มีตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น (ม.3) เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่ถือว่านิสัยดีเลยทีเดียว อิอิ (ชมตัวเองสักหน่อย) ทุกๆวันเราตั้งใจเรียน ตั้งใจฟังครูสอน ผลการเรียนเราอยู่ในระดับต้นๆของห้อง แต่เรามีข้อเสียอย่างหนึ่งที่เราไม่ชอบเลย คือ เป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าแสดงออกเลย เวลาออกไปพูดหน้าห้องเสียงจะสั่น เราไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร เรารู้สึกว่าความขี้อายเป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตของเรามาก เราเรียนที่โรงเรียนในหมู่บ้านจนจบ ม.3 ก็ไปเรียนต่อที่โรงเรียนในตัวอำเภอ ผลการเรียนก็ยังดีเหมือนเดิม เคยเรียนได้ที่ 1 ของห้องประมาณ 2 เทอม นอกจากนั้นก็ได้ประมาณ ที่ 3 หรือ 4 ตลอด เราพอใจในผลการเรียนแต่ละเทอม แต่สิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนและไม่พัฒนาก็เรื่องความกล้าแแสดงออกนี่แหล่ะ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน พูดหน้าห้องทีไรเสียงสั่นทุกที เด๋วมาต่อนะคะ