สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราสมัครมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ ถ้าผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ เรื่องที่เราจะมาเล่า เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนานแล้วคะ ประมาณ 9 ปีที่แล้ว เหตุการณ์นี้มาเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์สอนใจ ว่าคบกันนานแค่ไหนมันก็แพ้ความ "อยาก" อยู่ดี 

ขออนุญาตแท้กเข้าห้องนิยายนะคะ เพราะเรื่องจริงมันยิ่งกว่าในนิยาย 

ชื่อตัวละครทั้งหมดเป็นชื่อ สมมติ

______________
 
เรามาเข้าเรื่องกันเลยนะคะ 
เมื่อ ปี 2549 เราได้เจอกับผู้ชายคนนึง เขาเป็นรุ่นน้องที่เรียนคณะเดียวกับพี่สาวเรา ชื่อ เนม
วันนั้นเราไปมหาลัยกับพี่เรา เนื่องจากพี่สาวเราไปทำรายงาน ถ้าเราไม่ไปด้วยแม่ไม่ให้ออกจากบ้าน พี่เราเลยต้องแบกเรามาด้วย เราแล้วแก๊งเพื่อนพี่เราไปกินข้าวที่ร้านหน้ามอ เป็นร้านประจำของพี่ๆ พอเราไปนั่งกิน คือมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาสั่งอาหารนั่งโต๊ะข้างๆ เราเลย แต่เรานั่งหันหลังให้กลุ่มเขา แล้วเขาก็นั้งหันหลังให้เราเหมือนกัน แต่พี่แก้วนะสิ๊ดันไปถูกใจเขา พี่แก้วเป็นเพื่อนของพี่สาวนะคะ 
พี่แก้ว. บีมไปขอเบอร์คนนั้นให้พี่หน่อยดิ ถามชื่อมาด้วยนะ
เรา. คนไหนอะพี่
พี่แก้ว. คนที่นั่งหันหลังเหมือนบีมอะ เราก็เลยเดินเข้าไป 
เรา. พี่คะ ชื่ออะไรคะ
พี่เนม. ชื่อเนมคะ (คือเราช้อคพูดคะ คือเขาเป็นตุ๊ดป่าวเนี่ย เสียดายหน้าตาก็ดี😭)
เรา. อ๋อคะ พอดีพี่หนูคนนั้นเขาขอเบอร์อะคะ 
พี่เนม. อ๋อ เอาโทรศัพท์มาสิ
คือตอนนั้นพี่แก้วไม่ได้ให้โทรศัพท์เรามาเราเลยเอาโทรศัพท์เราให้เขาไป
พี่เนม. โทรศัพท์ใครหรอ 
เรา. ของหนูคะ 
พี่เนมเขาก็กดเบอร์ แล้วเค้าโทรออกด้วยคะ แล้วมันก็ขึ้นเครื่องเขา แล้วพี่เขาก็ยื่นโทรศัพท์คืนมา เราก็เดินกลับโต๊ะเลยคะ เรามาเล่าที่เราพูดกับพี่เมื่อกี้ให้ฟัง
พีบี. เป็นกระเทยป่าวว่ะ (พี่สาวแท้ๆของเราคะ)
เรา. คิดเหมือนกันทีแรกอึ้งมาก 
พี่แก้ว. ช่างเถอะลองคุยก่อน อิอิ 
เราจบบทสทนาเรื่องพี่เนมแค่นี้คะ แล้วเราก็ตุยกันเรื่อยเปื่อยจนไปทำงานกันเสร็จ จนกลับบ้าน พอเรามาถึงบ้านได้สักพัก พี่แก้วโทรมาหาพี่บีคะมาเม้าท์เรื่องพี่เนมคะ เราไม่ได้แอบฟังนะ พี่เราคุยโทรศัพท์ชอบเปิดลำโพง แล้วมันบังเอินได้ยินจริงจริ๊ง 555555
พี่แก้ว. เมิงกุโทรไปเบอร์น้องเนมแล้ว เค้าอยู่คณะเดียวกับเรา
พี่บี. ทำไมไม่เคยเห็นวะ
พี่แก้ว. สงสัยไม่ได้สังเกต แต่กุคัยกับน้องเค้าแล้วไม่โอเลยว่ะ น้องเค้าถามหาน้องเมิงด้วย
พี่บี. ถามว่าไร 
พี่แก้ว. ก็ถามประมาณว่าน้องอายุเท่าไหร่แล้ว เป็นน้องแท้ๆ รึป่าว 
พี่บี. อ๋อ มันชอบป่าวว่ะ 
พี่แก้ว. เออสงสัยจะชอบ เมิงแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกุจะไปกินข้าวกับที่บ้าน 
เรานี่รีบเดินหนีจากตรงนั้นเลยคะ เราก็หวั่นไหวนะ แบบไม่เคยมีคนมาชอบเลย 55555 เรานี่อ้วน เตี้ย แล้วยังดำอีก ไม่มีไรเลย ต่างจากพี่เนม ขาว สูง ล่ำ ต่างกันราวฟ้ากับเหว สักพักมีโทรศัพท์มาคะ 
เรา. ฮัลโหล 
?. ฮัลโหลครับ นี่เบอร์ใครครับ 
เรา. อ่าวแล้วโทรหาใครคะ
?. เห็นเบอร์นี้โทรมาอะครับ
เรา. ไม่ได้โทรนี่คะไม่คุ้นเลย 
?. งั้นขอโทษครับแค่นี้นะครับ 
แล้วเราก็ดูเบอร์คะ เราโทรหาเค้าแลเวครั้งนึงจริงๆด้วย แต่ตอนนั้นเราไม่ได้นึกเอ๊ะใจอะไรเลย ไม่ได้สนใจ พอประมาณสัก 3-4 ทุ่มเบอร์เดิมโทรมาอีก
?. ฮัลโหล 
เรา. คะ 
?.พี่รู้แล้วว่าน้องคือใคร 
เรา. ทำหน้างงมากคะ เงียบไม่ได้ตอบอะไร
?. ใช่น้องที่มาขอเบอร์พี่ที่ร้านข้าวป่ะ 
เราถึงบางอ้อเลยคะ ตัดสายทิ้งเลย ตกใจมาก ปนกับเขิน พี่เขาโทรมาอีกคะ 
พี่เนม. วางทำไม
เรา. กดผิดคะ 
พี่เนม. ชื่อไรเราอ่ะ
เรา. บีมคะ 
พี่เนม. น่ารัก 
เรา. ห้ะ ชื่อบีมนี่นะเยอะแยะน่ารักตรงไหน
พี่เนม. หมายถึงน้องอะน่ารัก 
เรา. เงียบคะ กำลังช็อค 55555
พี่เนม. เงียบทำไมเป็นไรป่าว
เรา. เงียบ ไม่เป็นม้างงงงงพูดขนาดนี้ คิดในใจนะคะ
พี่เนม. บีม 
เรา. ห้ะ 
พี่เนม. พูดไม่เพราะเลย
เรา. อ่อ พอดีจะนอนแล้วแม่ด่าแล้ว แค่นี้นะ 
เราก็ตัดสายไปเลย คืนนั้นนอนไม่หลับเลยคิดแต่เรื่องพี่เขาทั้งคืน แล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตอนเช้า มีคนโทรเข้ามาประมาณ 4-5 สายเราดูเบอร์ อ่าวเบอร์พี่เนมนี่หน่า เราก็ไม่ได้อะไรคะ เราก็ไปอาบน้ำมาเล่นคอมปกติ ในวันหยุดแบบนี้ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีกคะเป็นเบอร์พี่เนม 
พี่เนม. เมื่อเช้าทำไมไม่รับสายอะ 
เรา. พึ่งตื่น
พี่เนม. ตื่นสายจัง
เรา. มีไรป่าว 
พี่เนม. จะชวนออกไปข้างนอกไปได้ป่ะ
เรา. อ่าวไม่ชวนพี่แก้วอะ
พี่เนม. เขาโทรมาครั้งเดียวแล้วไม่โทรมาอีกเลย
เรา. ทำไมพี่ไม่โทรไปละ (ในใจก็แอบดีใจ อิอิ)
พี่เนม. ไม่อะขี้เกียจ ออกได้ป่ะเนี่ย
เรา. ไปไหนอะ
พี่เนม. ห้าง 
เรา. เดี๋ยวขอแม่ก่อน 
พี่เนม. เดี๋ยวยังไงโทรมาบอกพี่นะ 
เรา. โทรศัพท์ไม่มีตัง
พี่เนม. ไม่เป็นไรคะ
เราก็วางไปคะ แต่ยังไม่ได้ลุกไปไหน กำลังดีใจสักพักหลังจากที่วางสายไปคะมีเสียงข้อความเข้า จากพี่เนมคะ เราก็ว่าอะไรว่ะ พอเปิดดูพี่เขาส่งรหัสบัตรเติมเงินมาให้ เราก็เลยกดเติมคะ เป็นเงิน 300 บาท เราก็ตกใจคะ ทำไมเติมให้เยอะจัง แล้วที่สำคัญเขารู้ได้ไงว่าเราใช้ซิมอะไรเราเลยเดินออกไปขอแม่ก่อนคะ เพราะจะได้โทรทีเดียวแม่อนุญาติคะ เราเลยโทรหาเขา
พี่เนม. ว่าไง 
เรา. ไปได้นะ 
พี่เนม. โอเคบ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปรับ
เรา. ไม่ต้งหรอกเดี๋ยวนั่งรถเมล์ไป
พี่เนม. อย่าดื้อบอกมา 
เรา. ตรงแถวเมืองทอง
พี่เนม. อ่าวพี่อยู่อัมพรใกล้เแค่นี้เอง เดี๋ยวไปรับ
เรา. แล้วแต่ๆ เราก็บอกทางเขาแล้วเขาก็มารับเราตรงหน้าปากซอยบ้าน
เราสองคนไปกินข้าวด้วยกัน เราคิดในใจว่านี่มันคือเดตแรกป่าวว่ะ
พี่เนม. ไปดูหนังกัน 
เรา. แล้วแต่
แล้วพี่เนมกับเราก็ไปดูหนังกันคะ เรื่องอะไรจำไม่ได้แล้ว ตอนดูหนังกันพี่เขาจับมือเราตลอดเลยคะเราก็พยายามเอาออกนะ แบบเราไม่เคย แล้วเราก็อึดอัดด้วย แบบมาจุกจิ๊กกับเราตลอด แต่เขาไม่ยอมปล่อยคะ เราเลยช่างเขาคะ พอดูหนังจบพี่เขาก็มาส่งเราตรงที่เดิม 
พี่เนม. เข้าซอยยังไง
เรา. เดี๋ยวแม่มารับ พี่เนมพยักหน้าแล้วก็ขับรถออกไป เราก็ยืนรอแม่มารับ หลังจากที่เราไปดูหนังไปกินข้าวกับเขามา เขาก็โทรมาหาเราทุกวันคะ ตอนก่อนนอน จนปีใหม่คะ เราทะเลาะกับพี่เนม บ้านเราไม่ได้ไปไหนกัน เพราะว่ารถติดมาก พ่อเลยบอกว่านอนอยู่บ้านดีกว่า เราก็เลยออกไปเค้าดาวน์กับเพื่อนคะ ออกไปตั้งแต่ 5 โมงเย็น พี่เนมโทรมาตอนประมาณ 6 โมงเย็นตอนนั้นเราอยู่บ้านเพื่อน
พี่เนม. บีมอยู่ไหน
เรา. บ้านเพื่อน
พี่เนม. ออกไปไหนมาไหนทำไมไม่บอกพี่ 
เรา. อ่าว ต้องบอกด้วยหรอ
พี่เนม. อย่ามากวนพี่นะบีม รู้มั้ยว่าคนอื่นเขาเป็นห่วง 
เรา. เราไม่ได้เป็นอะไรกันปะพี่เนมอย่ามาเยอะได้มั้ย 
พี่เนม. ได้งั้นแล้วแต่บีมนะ 
แล้วพี่เนมก็ตัดสายไปคะ ตั้งแต่คุยกันมา เกือบเดือนเราไม่เคยมีปากเสียงกันเลย แล้วพี่เนมไม่เคยตัดสายใส่เราด้วย จนวันนี้คะ เป็นครั้งแรกเลยที่เขาว่าเราแล้วตัดสายใส่เรา ตอนนั้นเราก็เสียใจนะคะ เราพูดไปแบบนั้นเพราะเราก็น้อยใจคะ คุยกันมาพี่เขาไม่เคยขอเราเป็นแฟนเลย เราก็ได้ปลดปล่อยกับเพื่อนเลยคะ เรานอนบ้านเพื่อนคืนนั้น พี่เนมโทรมาตอนประมาณ ตี 1 
พี่เนม. บีมทำไมยังไม่กลับบ้าน
เรา. รู้ได้ไง
พี่เนม. พี่มารอหน้าซอยตั้งนานแล้วนะ
เรา. แล้วพี่ไปรอทำไม 
พี่เนม. พี่อยากเค้าดาวน์กับบีมนะคะ ทำไมบีมไม่เห็นใจพี่บ้าง เขาทำเสียงเหมือร้องไห้เลยคะ
เรา. แล้วจะไปรู้ไหม ก็เห็นโทรมาโวยวายแล้วก็วาง เราก็พูดขึ้นเสียงเหมือนกัน ด้วยความที่ง่วงแล้วก็มึนนิดๆ 
พี่เนม. พี่ขอโทษนะ 
เรา. เงียบ
พี่เนม. อย่าเงียบสิคะ
เรา. เงียบ
พี่เนม. บีมคะได้ยินพี่ไหม 
เรา. เงียบ
พี่เนม. บีมอยู้ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับ 
เรา. ไม่ต้องเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับ 
พี่เนม. งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับแล้วไปดูหนังกัน 
เรา. ไม่ดีกว่าพี่เนม อย่าให้มันมากไปกว่านี้เลย พอแค่นี้เถอะนะ แล้วเราก็ตัดสายเลย ตอนนั้นเราคิดในใจง่าเรื่องของเรายังไงก็เป็นไปไม่ได้ เราออกมาดีกว่า ก่อนที่มันจะมากเกินไปกว่านี้ หลังจากวันนั้นเราก็หายไปเลยคะ ไม่รับสายพี่เนมไม่อะไรเลย ไป รร. เราก็ไปแต่เช้า กว่าปกติ กลับก็กลับทีเดียวค่ำๆ เลยคะ เราไปเล่นอยู่บ้านเพื่อน เราจะได้ไม่คิดถึงพี่เนมคิดเท่านี้คะ พอวันนี้ เรากลับบ้านมาคะ เรากำลังข้ามสะพานลอย เราเจอรถพี่เนมจอดอยู่หน้าปากซอยเราก็คิดในใจว่าใช่ป่าวว่ะ จะเห็นเราป่าวว่ะ แต่เราว่าเค้าเห็นคะ เพราะเค้าลงจากรถยืนพิงรถอยู่คะ เรากะว่าจะโทรให้แม่มารับ แต่ถ้าแม่มาเจอเราคุยกับพี่เนมนี่ตายแน่เลย เราเลยยังไม่โทร เราก็เดินไปเรื่อยๆ คะจนถึงตรงที่พี่เนมยืน
พี่เนม. บีม
เรา. ห้ะ 
พี่เนม. ทำไมไม่รับสายพี่ 
เรา. ก็พูดไปแล้วไงตอนปีใหม่ 
พี่เนม. พูดอะไรของบีมห้ะ 
เรา. จำไม่ได้เหมือนกัน
พี่เนม. แล้วพูดแบบนั้นเพราะอะไร ทำไมกลับบ้านดึกดื่นทำไมไป รร. แต่เช้า ทำไมห้ะ บีม พี่มารอบีม บีมเคยคิดถึงพี่บ้างไหม 
เรา. แล้วพี่มารอบีมทำไม ตอนนั้นเราน้ำตาคลอแล้วคะ เพราะพึ่เนมพูดเสียงดังมา มีคนออกมามองนิดหน่อย 
พี่เนม. พี่คิดถึงบีมไง 
เรา. พอเถอะพี่
พี่เนม. เราเป็นแฟนกันนะ นะ อย่าหนีพี่ไหนอีกนะ
ตอนนั้นเราดีใจคะ แบบในที่สุดพี่เขาก็ขอคบเรา คือเราดีใจมากตอนนั้น
เรา. พี่คิดดีแล้วหรอ 
พี่เนม. ใช่เป็นแฟนกันนะ 
เรา. ก็ตอบตกลงแล้วเราก็เป็นแฟนกัน 14/01/50 คือวันที่เราคบกันคะ 
**** 
ไว้เดียวมาต่อนะคะ พิมพ์ไปแล้วมันขึ้นว่าตัวอะษรเกินเดี๋ยวขึ้นอันใหม่จะได้ไม่งงเราว่าเราพิมพ์เยอะไปหน่อยคือเราอยากให้เข้าใจตั้งแต่แรกนะคะ ถ้าไม่ชอบใจตรงไหนบอกได้นะคะ