หวัดดี ใครเคยเป็นก็แวะมาอ่านได้นะ เผื่อความรู้สึกคล้ายกันบ้าง
ตอนนั้นเป็นช่วงเฮี้ยวๆของเรามากกกก อยากมีแฟนไง แล้ววันนึงก็เข้าชมรมหนึ่งที่ครูใจดี ข้ามไปไม่มีไร
เข้ามาใหม่ๆครูก็ขออาสาคนปธ.ชมรม แน่นอนเราไม่เป็นหรอก555 เราก็อยากมีหน้าที่นะ เลยเหรัญญิกพอ
ผ่านไปๆ เราก็รู้จักกับปธ.ชมรมนางเฟรนลี่มากกสนิทง๊ายง่าย เจอกันที่ไหนก็แซวกันขำๆ
จนวันนึงนางเข้ามาห้องที่เราเรียนอยู่ คุยๆไปมาเราก็ขอกอด ละก็เรียกที่รักๆหนุกๆไป นางก็ให้เรากอด ตอนนั้นไม่คิดไร สักพักพอนางออกไป เราก็เริ่มมาคิด มันหวั่นๆว่ะ
แล้วเราก็ทักไปหานางในเฟส เพราะไรไม่รู้ลืม แต่คุยหนุกดี มีความสุขอะ เราตื่นเต้นเวลานางตอบตลอด คุยไปคุยมาไม่กี่วันเราก็รู้สึกขึ้นเรื่อยๆติดตามชีวิตนางเข้าไป5555เหมือนโรคจิต
ละเราก็ข้ามขั้นตอนจ่ะ ไม่ได้บอกว่าชอบ แต่เราบอกว่า คบกันมั้ย อ้ากกกกกกกกกกกก นางก็ตอบแบบจิงหรอละก็เขิน แต่ไม่ได้บอกตกลงจิงจัง
นั้นแหละจ้าาาา พอเป็นแฟนกันแล้วรู้สึก มันเปลี่ยน ทำไรไม่ถูก นางเป็นแฟนคนแรกของเรา เราก็ไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันต้องทำไง? ให้มันต่างจากความเป็นเพื่อน นี่เรามีแฟนแล้วหรอ? โง้ยยยคิดถึงอารมณ์แบบนี้ ไม่มีมานานน5555
พอมาถึงรร.เจอกันก็หลบบ้าง ไม่พร้อมอะ ไม่ได้หากัน เจอก็ยิ้มให้บ้าง แต่เขิน ไม่กล้าไปแซวเล่นเหมือนแต่ก่อน เพราะต่างคนก็อยากอยู่กับเพื่อนอะ กลัวไปหาแฟนแล้วนอยด์กันน อีกอย่างเด็กวิทณิตเรียนหนักด้วยเลยไม่ค่อยว่างเจอว่างคุย
แล้วเราก็เลยบอกเพื่อนว่ากูคบกับคนนี้ก็แทบไม่มีใครเชื่อ ไปเจอกันตอนไหน เพราะนางต่างจากเรามากกกกกก เรียนเก่ง เป็นเด็กกิ๊ฟเต้ด เราเด็กห้องท้ายๆธรรมดา นางสวย คนชอบเยอะ เฟรนลี่ไปอีกโหวววให้ตาย โชคดีจังที่ได้คบนะ
เดี๋ยวมาต่อกลัวหมดอารมณ์นึกไม่ออกอะ5555จะพยายามนึกก