เราคบกับผู้ชายคนนึงมาไม่นาน
ตอนแรก ๆ เรามองว่าเค้าดูจริงใจ มีความเป็นผู้ใหญ่ ร่าเริง ขี้เล่น เป็นคนหวาน ๆ
เอาการเอางาน รักครอบครัว มีน้ำใจกับทุกคน

พอคบเป็นแฟนกันสักระยะหนึ่ง เราเริ่มรู้จักเค้ามากขึ้น เค้าก็ดีอย่างที่มองไว้จริง ๆ
แต่เรากลับรู้สึกว่า ความคิดของเค้ากับเราต่างกัน สังคมก็ต่างกัน เรารู้สึกไม่ชอบสังคมของเค้า
ซึ่งก็ดูเหมือนว่าสังคมเค้าเองก็ไม่ได้ชอบเราเท่าไหร่ ที่เค้าเอาเวลาตรงนั้นมาแบ่งให้เราแทน

จากที่เค้าเคยพูดกับเราตรง ๆ ก็เริ่มมีความคิดในใจที่ไม่บอกเรา ถามไปก็ไม่เคยได้คำตอบ
จนเรารู้สึกว่าเค้าใส่ใจรายละเอียดเราน้อยลง ทั้งที่เคยเปิดใจคุยกันหลายครั้ง
แต่ก็ดูเหมือนว่าแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น มีแต่บอกให้เรามองข้ามปัญหาไปเถอะ

จนปลายเดือนก่อนเราเลือกที่จะขอเลิกกับเค้า เค้าถึงยอมพูดให้ฟังถึงเหตุผลที่ทำให้เค้ามีพฤติกรรมแบบนั้น
เราเข้าใจเค้านะ เค้าให้เหตุผลที่ดี ฟังแล้วเราก็ยอมรับได้ ค่อยข้างดีเลยแหละ
แต่..มันเหมือนว่า ใจเรามันถอยไปแล้ว แม้จะเคลียร์กันว่ายังคบกันต่อ
แต่จนถึงตอนนี้ เรารู้สึกอึดอัดใจ ไม่สบายใจ รู้สึกเฮิร์ดอยู่ตลอดเวลา
ทุกอย่างที่เค้าทำให้เราตอนนี้ เรามีถามในใจว่า "เพราะเราร้องขอหรอ ถึงทำให้แบบนี้"

ใจนึงก็อยากให้โอกาสเค้าได้พิสูจน์ตัวเองนะ เค้าถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง
แต่อีกใจ เรารู้สึกว่า เราไม่แน่ใจแล้ว..ที่คบอยู่ เพราะเราแค่ชอบในความดีของเค้า หรือเรารักเค้า
เพราะเรารับข้อเสียหรือความคิดที่ต่างกันไม่ได้ มันมีแต่อดทน ซึ่งไม่รู้ว่าจะทนได้ตลอดไปมั้ย

เราควรทำยังไงดี จะคุยจะบอกกับเค้ายังไง

ถ้าสุดท้ายต้องจบ เราอยากเป็นเพื่อนกับเค้าต่อไปนะ แต่ก็กลัวใจตัวเองพอสมควร