ผมอยากมาขอโทษผู้หญิงคนหนึ่ง(F) ที่เมื่อก่อนผมทำให้ผัหญิงคนนี้ต้องร้องไห้เพราะผมอยู่เรื่อยๆ เวลามีเรื่องอะไรโดยที่เธอไม่รู้ไม่เกี่ยวเลยผมก็จะมาลงที่เธอคนเดี่ยว โคยที่ผมไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเธอผมต้องทำให้เธอเสียน้ำตาเพราะผมหลายเรื่อง ทำให้เธอเครียดและก็มาจนถึงวันที่เธอทนไม่ไหวแล้วเธอก็ได้บอกเลิกผมไปตอนนั้นผมยังทำนิสัยแย่ๆใส่เธออีกก็คือตอนที่เธอบอกเลิกผมนั้นผมโมโหมากคือไม่คิดว่าเธอจะพูดคำนั้นออกมา ทั้งๆที่ผมรักเธอมากและเธอก็ได้บอกกับผมเสมอว่า "รักเอ๋อคนนี้มากที่สุดในโลก สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน" ตอนที่เธอบอกเลิกผมโมโหและใช้อารมณ์กับเธอและได้พูดกับเธอไปว่า "เลิกก็เลิก" ตอนนั้นผมทั้งเครียดทั้งโมโหแล้วก็ไปต่อยกระสอบทรายไปร้องไห้ไป ด้วยอารมตอนนั้นผมดันไปรบรูปที่เป็นความทรงจำและแชทออกทำให้ผมเสียดายจนถึงตอนนี้ ต่อยจนหนังนิ้วชี้หลุดออกและข้อมือซ้นผมเครียดไม่รู้จะทำอะไรต่อไปก็เลยชวนเพื่อนมาดีดกีต้าร์ร้องเพลงไป จนถึงประมาณบ่ายๆเพื่อนผมก็ชวนไปเล่นน้ำสงกราน์ที่จันทบุรีเพราะว่าเห็นผมเครียดๆ ผมก็ตอบรับคำชวนของเพื่อนไป ตอนผมนั่งรถไปก็นึกถึงเธอคนนั้นอยู่ตลอดในใจผมก็คิดว่าทำไมเราต้องไปพูดอย่างนั้นใส่น้องเค้าด้วย แล้วในหัวมันก็คิดแต่ว่าทำไมๆๆ แล้วก็นึกถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมีความสุขด้วยกัน พอไปถึงที่จันผมไมคิดเลยว่าจะไปเจอเพื่อนของน้องเค้าตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูกจริงๆที่รู้ว่าต้องเล่นน้ำบนรถคันเดียวกันเพื่อนของน้อง ผมได้แต่ไม่มองเพื่อนน้องเค้าเพราะว่ายิ่งมองยิ่งทำให้นึกถึงน้องเค้า พอเล่นไปเพื่อนผมก็เจอน้องเค้าเลยสะกิดผมผมก็เลยหันไปแล้วเพื่อนน้องเค้าอีกคนทีมากับน้องเค้าก็หันมาผมก็เลยหมอบลงบนกระบะรถเพราะว่าถ้าเจอนองเค้าผมต้องร้องไห้100เปอร์เซนต์ และก็กลับจากจันตอนนั่งรถกลับมาอยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลแต่ไม่มีใครรู้ว่าผมร้อง ตอนมาถึงบ้านผมก็รู้สึกผิดมากไม่รู้จะทำยังไงก็เลยทักน้องเค้าไปตอนประมาณตี 4 กว่าๆ แต่มันก็สายไปซะแล้วที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตื่นมากผมก็แอบร้องไห้คนเดียวไม่ให้ใครรู้ว่าผมร้องไห้ คือมันทำอะไรไม่ถูกจริงๆจะเดินต่อยังจะไปยังไงกับชีวิตยังไม่รูเลย วันต่อมาผมเลยไปง้อน้องเค้าที่บ้านไปถึงคือแบบเหมือนโลกนี้มีผมอยู่คนเดียวจริงๆต่อคุยกันผมก็ได้จับมือน้องเค้าแล้วก็ร้องไห้น้ำตาก็หยดลงไปที่มือผมที่กำลังจับมือน้องไว้แต่ไม่รู้ว่ามันโดนมือน้องรึป่าว แต่มันก็สายไปแล้วที่จะมาคุยมาง้อเพราะว่าน้องเค้าใจแข็งมากคงเป็นเพราะว่าน้องเค้าเสียใจเป็นผมมาบ่อยแล้วตอนนั้นผมถามน้องเค้าว่ายังรักผมมั้ยน้องเค้าตอบว่า"เมื่อก่อนรักพี่มาก และผูกผันกับพี่มาก"ผมและถามว่าแล้วตอนนี้ละ น้องเค้าบอกว่า "ไม่รักแล้ว" ตอนนั้นจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกมันจุกอยู่ที่คอจริงๆ ผมก็ได้บอกน้องเค้าว่า "ก็ขอให้เจอคนดีๆ คนที่ดีกว่าพี่ และพี่ขอโทษสำหรับที่ผ่านมาขอให้(F)โชคดีนะ" และผมก็ค่อยๆปล่อยมือน้องเค้าแล้วก็เดินออกมาขับรถกลับบ้าน คืออารมนั้นมัแบบบอกไม่ถูกเลยจริงๆ มันไม่รู้จะไปไหนต่อดีร้องไห้จนน้ำตาไม่ออก วันต่อมาก็ได้แต่ไปที่ๆเคยไปกันเมื่อก่อนแล้วก็นึกถึงอดีตที่เคยมีความสุขด้วยกัน คือตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้มันร้องให้จนไม่รู้จะร้องยังไงแล้ว ไม่รู่จะไปโทษใครได้เพราะที่ผ่านมาเราทำตัวเองเองที่น้องเค้าพูดคำนั้นออกว่ามันคงสุดๆแล้วจริงๆไม่งั้นคงไม่พูด
     ก็อยากบอกให้น้องรู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังรักน้องเสมอและคิดถึงน้องมากอยากให้น้องกลับมาพี่รู้ว่าแก้วที่มันแตกแล้วไม่มีทางที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แต่พี่อยากจะขอโอกาสให้พี่สักครั้ง ให้โอกาสที่เราจะสร้างแก้วใบใหม่ด้วยกันพี่สัญญามันจะไม่แตกอีกแล้ว พี่สัญญาน้องจะไม่เสียใจเพราะพี่อีก ผู้ชายคนนี้ยังรักและรอน้องเสมอ อยากให้น้องกลับมาเริ่มต้นกันใหม่นะอดีตที่ผ่านมาจะเป็นยังไงชั่งมันนะ กลับมาเริ่มต้นกันใหม่มันจะไม่เป็นอย่างอดีตอีกแล้วมันเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับพี่มากและมันจะไม่เกิดขึ้นอีก รักและรอเสมอนะ #F