เรื่องมาจากปลายปีที่แล้วค่ะ เราเป็นคนทักเค้าไปก่อนเพราะเขามาส่องเฟสเราบ่อยมาก มากจนทำให้เรารู้ว่าเขากำลังส่องเราอยู่ จากนั้นเราก็เริ่มทำความรู้จักกัน คุยกันตามประสาเพื่อนค่ะ เพราะเรากับเค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกคนนึงค่ะ แต่เราไม่เคยเห็นหน้ากันนะคะทั้งๆที่อยู่โรงเรียนใกล้ๆกัน เขาทักเรามาก่อนทุกวัน ทุกครั้งเขาจะชวนเราคุยตลอด เวลาสนทนากันแล้วมันไม่เบื่ออ่ะ พอเราคุยกันทุกวันมากๆ มันก็ทำให้เราคิดนะว่าเขาคิดอะไรกับเรารึป่าว แต่ด้วยความที่เราไม่เคยมีแฟน เราก็คุยกับเขาแบบธรรมดาไม่ได้พิเศษอะไร จนวันนึงเรารู้สึกดีกับเขาเวลาที่ได้คุยกัน บอกฝันดีเราทุกคืน สำหรับเรามันเป็นเวลาที่มีความสุขมากถึงแม้จะแค่เดือนกว่าๆ  แล้วเขาก็เริ่มหายไป ไม่ทักมาก่อน เราเริ่มรู้สึกแปลกๆกับความรู้สึกตัวเองแล้วตอนนั้นเพราะเราเป็นห่วงเค้า อยากคุยกับเค้า คิดถึงคำพูดของเค้าเหมือนที่เคยคุยกันทุกวัน คงจะเป็นเพราะเรารู้สึกดีกับเค้าไปแล้วแหละ จนมาวันเกิดเราเขาเข้ามาอวยพรในแชทเรา เราดีใจมาก ยิ้มแก้มจิแตกเลย ถึงจะเป็นคำอวยพรสั้นๆแต่เราไม่เคยลืมแม้แต่คำเดียว ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้คุยกันแล้ว แต่เราก็ดีใจนะที่ครั้งนึงเรายังได้คุยกัน ได้ทำความรู้จักได้ทักทายกัน ได้บอกฝันดีกันทุกคืน ได้ทำให้เรารู้สึกดีเวลาเหงา ถึงเรื่องเขาเราจะไม่ลงเอย แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้เพื่อนเพิ่มอีกคนนะ
ปล.ถ้าเจอกันก็เข้ามาทักทายกันได้นะ ถือว่าเราเป็นเพื่อนที่เคยสนิทกันก็ได้ ^^