การตกเป็นเหยื่อของอารมณ์.. เป็นอย่างไรและทำให้เกิดความทุกข์อย่างไร ?

ผมเคยอ่านข้อความธรรมะนี่แหละครับ... ไม่แน่ใจว่า มาจากพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล รึเปล่า...
เท่าที่จำได้... ก็มีประเด็นเกี่ยวกับการสวม/ไม่สวมไปเป็นอารมณ์...

ผมสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ ที่เรียกว่า "ความรู้สึก" (น่าจะใช้คำนี้นะ)
คือ เช่นอารมณ์ทางเพศ, อารมณ์โกรธ, อารมณ์คึกคะนอง เป็นต้น...
(ตรงนี้... ถ้าถอยออกมามองความรู้สึกที่เกิดขึ้น สามารถเรียกเป็น "อารมณ์" (สิ่งหน่วงเหนี่ยวจิต) ได้ไหมครับ...?)

หรืออาการความไม่เที่ยงของ... ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เช่น... ตื่นเช้ามา รู้สึกอยากออกไปข้างนอก... วางแผนว่าเดี๋ยวช่วงบ่าย ๆ จะไปสักหน่อย..
ก็เป็นลักษณะอาการของความสดชื่นแจ่มใสกระมังครับ... มันเลยอยากออกไปบู๊ข้างนอก
ต่อมา... กินข้าว, เปิดคอมจิบกาแฟอ่านพันทิป... ก็ทำให้ นิ่ง ๆ มากขึ้น... ก็ชักขี้เกียจออกไปละ... อะไรแบบนี้...

มันทำให้ผมไม่หลงไปกับการเรียกร้องที่เกิดขึ้นในใจมากขึ้น... นอกเสียจากว่า... มันชัดเจนและยังคงแน่วแน่อยู่อย่างนั้น...(ถ้าลักษณะนี้ก็ต้องสนองครับ)



ผมอยากทราบความเห็นสมาชิกผู้สนใจไฝ่ธรรมว่าคิดเห็นอย่างไร มีมุมมองอย่างไร
เผื่อจะได้แง่คิด/ความรู้ที่ชัดเจนขึ้น... ท่านสามารถแสดงทัศนคติได้อย่างเต็มที่ ตรงไปตรงมาได้เลยครับ... ผมรับฟัง/อ่านคิดวิเคราะห์ทุกความเห็น

ขอบพระคุณมากครับ...

ปล. อย่างตอนนี้...ผมรู้สึกว่า... ห้องศาสนาโดยเฉพาะพุทธศาสนานี่อบอุ่นดีครับ... ผมรู้สึกแบบนั้น... คล้าย ๆ มีผู้ใหญ่ที่สามารถคุย/ปรึกษาได้ โดยเฉพาะในเรื่องที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "จิต/ใจ"
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ศาสนา ศาสนาพุทธ ปฏิบัติธรรม
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่