หากว่าคนไหนที่เคยมีความรักคงทราบดีว่าการที่เราจะรักใครสักคนนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย ขอเล่าเรื่องความรักของเด็กบ้านนอก2คน นะครับ คือผมและแฟนของผม
เริ่มกันเลย สมัยนั้นผมจบ ม.6 มาใหม่ๆ และกำลังหาที่เรียนต่อและแน่นอนว่า ผมต้องเรียนต่อ เลยตัดสินใจสมัครสอบเข้ามหาลัยแห่ง1 ปรากฏว่าสอบติด เลยได้เรียนที่ม.แห่งนั้น มาจนถึงตอนนี้ จนเทอมแรกผ่านไปผมก็เป็นบ้านนอกคน1เช่นเคย ตอนนั้นกำลังปรับตัวเองให้เข้ากับสังคมในเมืองเป็นช่วงที่ชีวิตลำบากมาก ไม่รู้อะไรเลยสักอย่างเห็นห้างหน้าม. 7-11 ยังไม่กล้าเข้าเลย 555 (คือเราอายไง) และช่วงนั้นเฟสบุ๊คยังไม่ได้ฮิตกันขนาดนี้ โลกออนไลน์ยังไม่ครอบคลุม หลังจากนั้นผมเริ่มติดอินเตอร์เน็ต...เข้าเรื่องๆ แล้วผมก็ได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสบุ๊ค...ชึ่งเธอเองก็ได้มาเรียนที่มหาลัยแห่งนี้พอดีเลย แถมยังรุ่นเดียวกันอีก นั้นละคือจุดเริ่มต้น 13 กรกฏาคม 2556 คือวันที่เราได้รู้จักกัน จากนั้นเราก็ได้คุยกันในเฟสบุ๊คทำความรู้จักกันมาสักพัก แล้ววันๆนั้นก็มาถึง วันที่เราต้องเจอกันสักที วันนั้นผมจำขึ้นใจ555 เราก็ได้นัดเจอกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ผมเองมากะเพื่อนคนหนึ่ง อ่ะๆลืมๆเพื่อผมเป็นทอมนะตัวเล็กๆด้วยน่ารักๆ ส่วนเทอก็มากับเพื่อนเช่นกัน หญิง1 กระเทย1 ตอนแรกผมก็ตกใจนึกว่าเทอมากะแฟน ตอนนั้นตอนที่เรานัดเจอกันผมเห็นเทอก่อน คือความโชคดีของผม และแล้วเทอก็โทรมาถามว่ายุไหนแล้ว เทอไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลยส่วนผมอ่ะหรอ55โคตรใจสั่นเลย ตอนนั้นผมเห็นเทอกำลังเดินตรงมา ผมบอกเพื่อนของผมว่าป่ะกลับเถอะ555 มันก็หัวเราะผม จากนั้นผมก็ตัดสินใจเดินออกมาตั้งหลักยุนานพอสมควรกว่าจะสินใจได้ ครั้งแรกที่เราเจอกันผมโคตรอายตัวเองเลยผมเป็นคนตัวเล็กตัวดำ แต่แตกต่างกับเทอรมากขาวสูง เทอบอกให้ผมเดินไปหาตอนนั้นเรายืนห่างกันประมาณ5เมตรได้ แต่ผมอ่ะอายไม่กล้าเดินไปมีแต่จะหนีเพราะอาย แต่สุดท้ายเทอก็เป็นคนตัดสินใจเดินเข้ามา เราคุยกัน2-3คำ จากนั้นเทอก็ไปเดินซ็อบกับเพื่อนต่อ ผมกับเพื่อนก็กลับ สรุปวันนั้นผมโคตรอายเลย จะว่ากากก็ได้นะ
555 จากนั้นเราก็ได้คุยกันมาเรื่อยๆ และตกลงตั้งสถานะคบกันในเฟส จนเวลาผ่านไป2ปี10เดือน ที่เราคบกันมา เรา2คนรักกันมากไปไหนมาไหนเราจะไปด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าตัวติดกันเลย เทอร์เป็นคนที่นิสัยดีมากไม่เคยด่าต่อว่าผมเลยสักครั้ง เราสองคนทะเลาะกันเป็นประจำ แต่ก็ดีกันทุกครั้งแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ร้ายแรงขนาดไหน ก็ตาม เทอร์จะเป็นคนง้อผมตลอด แม้เรื่องที่เราทะเลาะกันผมจะเป็นคนผิดผมจะเป็นคนหาเรื่องก็ตาม เทอร์ก็จะตามง้อทุกครั้ง แล้วมันก็ทำให้เรา2คนรักกันมากขึ้น ทะเลาะกันจนนับครั้งไม่ได้เลยก็ว่าได้เรื่องเล็กๆน้อยผมก็จะหาเรื่องเทอร์ตลอด และผมจะชอบเอาเรื่องที่เราทะเลาะกันมาโพสในเฟสบุ๊คส่วนตัวและว่าเทอร์เสียๆหายโดยตลอด บางครั้งก็ด่าถึงพ่อถึงแม่ บางครั้งก็ทำร้ายร่างกายเทอร์ทุบตีเทอร์ T_T ทำเทอร์ร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้ง แต่เทอร์ก็ไม่เคยว่าอะไรผมเลย ผมก็คิดนะบางที่ว่าทำไม่เค้าไม่ตอบโต้ไม่ว่าอะไรเลย เทอร์มีแต่รักผมมากขึ้นทุกวัน "เทอร์มีแต่พยายามอธิบายว่าทำไมไม่คุยกันดีๆ ไม่สงสารเค้าหรอ ตีเราๆก็เจ็บเป็นนะ " ทุกครั้งเทอร์ก็จะร้องไห้แล้วผมก็หนีปัญหาโดยการที่จะพยายามหาเรื่องมาให้ตัวเองถูกเสมอ แต่เทอร์ก็เก็บมันไว้ไม่พูดอะไร เพราะเทอร์รู้ และพูดอยู่เสมอว่า "คนหนึ่งร้อน อีกคนต้องเย็น"แล้วผมก็เป้นคนอารมณ์ร้อนมาโดย ตลอด...และทุกครั้ง ผมจะบอกให้เทอร์ไปพ้นๆจากชีวิต ไม่พอใจก็เลิกกัน เป็นคำพูดที่ผมพูดเป็นประจำ แต่เทอร์ก็ยังรักผมได้ลง...T_T
.
.
.
จนอยู่มาวันหนึ่ง เรื่องที่เราทะเลาะกันเป้นแค่เรื่องเล็กๆเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเป็นคนหาเรื่องงอลเทอร์เองแหละ เราทะเลาะกันเหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ผมชักได้ใจ เลยเอาใหญ่งอลเต็มที่ ทำร้ายความรู้สึดเทอร์เต็มที่ โทรมาผมไม่รับ ทักแชตมาเยอะพอสมควร ผมเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ทำเป็นใจแข็ง
แถมยังโพสสเตตัสด่า ต่อว่าเทอร์เหยียดหยามเทอร์ ทุกสิ่งอย่าง ไม่มีอะไรจะชั่วเท่าผมแล้ว ด่าสารพัด ในเฟสบุ๊ค โพสด่ายังกะเทอร์เป็นคนผิด จนครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นหน้าเทอร์ เทอร์ไปง้อผม ผมไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นไล่เทอร์นี้ แถมด่าว่าคบกับชีวิตก็มีแต่จะล้มเหลว ไม่เจริญ ฯลฯ แล้วผมก็บอกเลิกเทอร์
และจนวันที่ 8 เมษายน 2559 คำพูดที่เทอร์พูดกับผมคำสุดท้านแม้ว่าผมจะทำร้ายร่างกายทำร้ายความรู้สึกเทอร์มาขนาดไหนก็ตาม เทอร์พูดว่า "กลับมาเถอะนะเค้าไม่ไหวแล้ว(ในแชต)" นั้นคือคำพูดสุดท้ายที่เทอร์คุยกับผมจากนั้นเทอร์ก็หายไป แล้วมันก็เกิดเรื่อง......16265......อะไรขึ้นก็ไม่รู้...แล้วมันคงถึงเวลาที่ผมต้องรู้สึกเจ็บเหมือนที่เคยโดนมาทุกครั้ง วันนี้ผมได้รับรู้และได้สำนึกผิด ในวันที่สายไป วันที่ผมไม่เหลือใคร วันที่ผมทำลายความรู้ของเทอร์จนไม่เหลือชิ้นดี ผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมมันไม่ใช่คนว่ะ....วันที่10-15 เมษายน 59 ผมต้องนอนร้องไห้ทุกคืนและคิดทบทวนเรื่องราวเก่าที่ผ่านมาว่าเทอร์เคยด่าอะไรผมเทอร์เคยทำอะไรให้ผมไม่พอใจ ผมก็คิดไม่ออกเพราะเธอไม่เคยด่าผมเลย มีแต่ผมที่เลวที่ชั่ว ....ผมต้องไปบวชไหม ผมต้องทำยังไงถึงจะได้เทอร์คนเดิมกลับคืนมา.......เฮ้ยนี้และความรัก จะเห็นค่าคนที่เขาดีกับเราก็ในวันที่มันสายไป ฝากใครที่ยังมี นะครับจงรักษาคนที่เขารักเราให้มากๆนะครับ ก่อนที่คุณจะไม่มีโอกาส
.....................
แล้วเรื่องราวมันยังไม่จบ เทอร์ยังให้โอกาสผมได้แก้ตัว แต่เทอร์บอกขอเวลาพักสักครู่ เทอร์บอกเทอร์เหนื่อยมาก
ทุกๆวันนี้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับ โอกาสที่เทอร์ให้มา ผมว่ามันมีค่ากว่าสิ่งอื่นได๋ หากเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมในครั้งนี้ ผมสัญญาว่าจะเปลี่ยนตัวเองและแก้ไขที่สิ่งที่เลวๆ ให้กลับมาดี ผมคิดว่าถ้าเทอร์กลับมาครอบครัวผมต้องเป็นครอบครัวที่อบอุ่นแน่นอน... เพราะผมจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว
เทอร์คือทุกสิ่ง ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเทอร์ หากเรารักใครมากแล้วคุณจะเข้าใจว่าความรักมันสามารถฆ่าคนให้ตายได้เลย
สุดท้ายนี้ผมจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาคนที่รักผมแล้วผมก็รักเขาไว้ให้ถึงที่สุดแม้ต้องแลกด้วยชีวิต....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ...
กลัว! ผมกลัวเสียเทอร์ไป ผมควรแก้ไขตัวเองยังไงหรอ?
เริ่มกันเลย สมัยนั้นผมจบ ม.6 มาใหม่ๆ และกำลังหาที่เรียนต่อและแน่นอนว่า ผมต้องเรียนต่อ เลยตัดสินใจสมัครสอบเข้ามหาลัยแห่ง1 ปรากฏว่าสอบติด เลยได้เรียนที่ม.แห่งนั้น มาจนถึงตอนนี้ จนเทอมแรกผ่านไปผมก็เป็นบ้านนอกคน1เช่นเคย ตอนนั้นกำลังปรับตัวเองให้เข้ากับสังคมในเมืองเป็นช่วงที่ชีวิตลำบากมาก ไม่รู้อะไรเลยสักอย่างเห็นห้างหน้าม. 7-11 ยังไม่กล้าเข้าเลย 555 (คือเราอายไง) และช่วงนั้นเฟสบุ๊คยังไม่ได้ฮิตกันขนาดนี้ โลกออนไลน์ยังไม่ครอบคลุม หลังจากนั้นผมเริ่มติดอินเตอร์เน็ต...เข้าเรื่องๆ แล้วผมก็ได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสบุ๊ค...ชึ่งเธอเองก็ได้มาเรียนที่มหาลัยแห่งนี้พอดีเลย แถมยังรุ่นเดียวกันอีก นั้นละคือจุดเริ่มต้น 13 กรกฏาคม 2556 คือวันที่เราได้รู้จักกัน จากนั้นเราก็ได้คุยกันในเฟสบุ๊คทำความรู้จักกันมาสักพัก แล้ววันๆนั้นก็มาถึง วันที่เราต้องเจอกันสักที วันนั้นผมจำขึ้นใจ555 เราก็ได้นัดเจอกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ผมเองมากะเพื่อนคนหนึ่ง อ่ะๆลืมๆเพื่อผมเป็นทอมนะตัวเล็กๆด้วยน่ารักๆ ส่วนเทอก็มากับเพื่อนเช่นกัน หญิง1 กระเทย1 ตอนแรกผมก็ตกใจนึกว่าเทอมากะแฟน ตอนนั้นตอนที่เรานัดเจอกันผมเห็นเทอก่อน คือความโชคดีของผม และแล้วเทอก็โทรมาถามว่ายุไหนแล้ว เทอไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลยส่วนผมอ่ะหรอ55โคตรใจสั่นเลย ตอนนั้นผมเห็นเทอกำลังเดินตรงมา ผมบอกเพื่อนของผมว่าป่ะกลับเถอะ555 มันก็หัวเราะผม จากนั้นผมก็ตัดสินใจเดินออกมาตั้งหลักยุนานพอสมควรกว่าจะสินใจได้ ครั้งแรกที่เราเจอกันผมโคตรอายตัวเองเลยผมเป็นคนตัวเล็กตัวดำ แต่แตกต่างกับเทอรมากขาวสูง เทอบอกให้ผมเดินไปหาตอนนั้นเรายืนห่างกันประมาณ5เมตรได้ แต่ผมอ่ะอายไม่กล้าเดินไปมีแต่จะหนีเพราะอาย แต่สุดท้ายเทอก็เป็นคนตัดสินใจเดินเข้ามา เราคุยกัน2-3คำ จากนั้นเทอก็ไปเดินซ็อบกับเพื่อนต่อ ผมกับเพื่อนก็กลับ สรุปวันนั้นผมโคตรอายเลย จะว่ากากก็ได้นะ
.
.
.
จนอยู่มาวันหนึ่ง เรื่องที่เราทะเลาะกันเป้นแค่เรื่องเล็กๆเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเป็นคนหาเรื่องงอลเทอร์เองแหละ เราทะเลาะกันเหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ผมชักได้ใจ เลยเอาใหญ่งอลเต็มที่ ทำร้ายความรู้สึดเทอร์เต็มที่ โทรมาผมไม่รับ ทักแชตมาเยอะพอสมควร ผมเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ทำเป็นใจแข็ง
แถมยังโพสสเตตัสด่า ต่อว่าเทอร์เหยียดหยามเทอร์ ทุกสิ่งอย่าง ไม่มีอะไรจะชั่วเท่าผมแล้ว ด่าสารพัด ในเฟสบุ๊ค โพสด่ายังกะเทอร์เป็นคนผิด จนครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นหน้าเทอร์ เทอร์ไปง้อผม ผมไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นไล่เทอร์นี้ แถมด่าว่าคบกับชีวิตก็มีแต่จะล้มเหลว ไม่เจริญ ฯลฯ แล้วผมก็บอกเลิกเทอร์
และจนวันที่ 8 เมษายน 2559 คำพูดที่เทอร์พูดกับผมคำสุดท้านแม้ว่าผมจะทำร้ายร่างกายทำร้ายความรู้สึกเทอร์มาขนาดไหนก็ตาม เทอร์พูดว่า "กลับมาเถอะนะเค้าไม่ไหวแล้ว(ในแชต)" นั้นคือคำพูดสุดท้ายที่เทอร์คุยกับผมจากนั้นเทอร์ก็หายไป แล้วมันก็เกิดเรื่อง......16265......อะไรขึ้นก็ไม่รู้...แล้วมันคงถึงเวลาที่ผมต้องรู้สึกเจ็บเหมือนที่เคยโดนมาทุกครั้ง วันนี้ผมได้รับรู้และได้สำนึกผิด ในวันที่สายไป วันที่ผมไม่เหลือใคร วันที่ผมทำลายความรู้ของเทอร์จนไม่เหลือชิ้นดี ผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมมันไม่ใช่คนว่ะ....วันที่10-15 เมษายน 59 ผมต้องนอนร้องไห้ทุกคืนและคิดทบทวนเรื่องราวเก่าที่ผ่านมาว่าเทอร์เคยด่าอะไรผมเทอร์เคยทำอะไรให้ผมไม่พอใจ ผมก็คิดไม่ออกเพราะเธอไม่เคยด่าผมเลย มีแต่ผมที่เลวที่ชั่ว ....ผมต้องไปบวชไหม ผมต้องทำยังไงถึงจะได้เทอร์คนเดิมกลับคืนมา.......เฮ้ยนี้และความรัก จะเห็นค่าคนที่เขาดีกับเราก็ในวันที่มันสายไป ฝากใครที่ยังมี นะครับจงรักษาคนที่เขารักเราให้มากๆนะครับ ก่อนที่คุณจะไม่มีโอกาส
.....................
แล้วเรื่องราวมันยังไม่จบ เทอร์ยังให้โอกาสผมได้แก้ตัว แต่เทอร์บอกขอเวลาพักสักครู่ เทอร์บอกเทอร์เหนื่อยมาก
ทุกๆวันนี้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับ โอกาสที่เทอร์ให้มา ผมว่ามันมีค่ากว่าสิ่งอื่นได๋ หากเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมในครั้งนี้ ผมสัญญาว่าจะเปลี่ยนตัวเองและแก้ไขที่สิ่งที่เลวๆ ให้กลับมาดี ผมคิดว่าถ้าเทอร์กลับมาครอบครัวผมต้องเป็นครอบครัวที่อบอุ่นแน่นอน... เพราะผมจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว
เทอร์คือทุกสิ่ง ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเทอร์ หากเรารักใครมากแล้วคุณจะเข้าใจว่าความรักมันสามารถฆ่าคนให้ตายได้เลย
สุดท้ายนี้ผมจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาคนที่รักผมแล้วผมก็รักเขาไว้ให้ถึงที่สุดแม้ต้องแลกด้วยชีวิต....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ... ....T_T ...