แฟนเก่าค่ะ เลิกกันไปเกือบ 7 ปีแล้ว แต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ พอได้ไปเที่ยวด้วยกัน เรากลับมารู้สึกกับเขามากกว่าเพื่อน
เรื่องก็คือ เรากับแฟนเก่าคบกันมาเกือบ 4 ปี เลิกกันเพราะเราเป็นคนบอกเลิก ด้วยความที่ตอนนั้นเราอาจจะยังเด็ก คบกันแบบเด็กๆ เราเป็นคนเอาแต่ใจนะ ค่อนข้างมากเลยล่ะ และติดแฟนมาก ต้องเจอกันทุกวัน เลิกเรียนเขาต้องมารับเราไปกินข้าวที่บ้าน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ แต่เขาเป็นคนซื่อๆ ไม่ค่อยเอาอกเอาใจ แต่ดูแลเราเป็นอย่างดี ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ ชอบวางแผนชีวิต เก็บเงินเก่ง ใช้เงินเป็น และเป็นคนขยันเรียนและขยันทำงาน และที่สำคัญไม่เจ้าชู้และรักเรามาก ตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงเลย
ตอนที่เลิกกันเราบอกกับเขาว่าเราใกล้กันมากเกินไป ขอห่างกันซัก 2-3 อาทิตย์ แต่จริงๆแล้วคือเราเบื่อ อยากมีชีวิตโสดๆเหมือนเพื่อน ชอบใครก็ได้ แอบชอบใครก็ได้ (เหตุผลหน้ากระโดดถีบจริงๆ) นั่นแหละค่ะ แล้วเราก็ขอเลิกกับเขาในที่สุด เราบอกเลิกเขาอยู่หลายครั้งมาก ทั้งด่าทั้งทำร้ายเขา ทำยังไงเขาก็ไม่ยอมเลิก เขายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม ไปรับไปเรียนพร้อมกัน กลับด้วยกัน ระหว่างนั้นเราทำร้ายจิตใจเขาทุกอย่าง โดยการพยายามบอกกับทุกคนว่าเราคบกันในฐานะเพื่อน ย้ำกับเขาเสมอว่าไม่ต้องมาทำดีกับเรา ไม่ต้องมาทำอะไรเหมือนตอนที่เราคบกัน และที่ร้ายแรงที่สุด คือบอกกับเขาว่าเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ แต่ทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจจากเราเลย เขากลับยิ่งดูแลเอาใจใส่เรามากขึ้นไปอีก จนฝึกงานเขาก็ยังตามไปฝึกงานที่เดียวกับเรา ตอนนั้นเราต้องไปอยู่หอค่ะ แต่อยู่กันสามคน มีเพื่อนสนิทที่เป็นเกย์อีกคนนึงอยู่ด้วยกัน ก็อยู่กันไปตามปกติค่ะ จนช่วงหลังๆของการฝึกงานเพื่อนที่เป็นเกย์ไม่ค่อยกลับห้อง(มันติดผู้ชายค่ะ) บ่อยครั้งที่เราอยู่ด้วยกันสองคน เขาพยายามขอคืนดีทุกวิถีทาง เวลานอนเราจะเอาหมอนข้างมากั้นไว้ตรงกลาง แต่พอตื่นเช้ามา เราจะเจอเขานอนกอดเราอยู่เสมอ จนมีอยู่ครั้งนึง เราทะเลาะกันแรงมาก (จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร) จนเขาถึงขั้นลงไม้ลงมือ แต่ไม่ได้ลงกับเรานะคะ ไปลงกับตะกร้าผ้า เขาเตะตะกร้าผ้าจนเป็นแผลใหญ่เลือดไหลไม่หยุด แต่ด้วยความใจแข็งของเรา เราไม่สนใจค่ะ ปล่อยให้เขาทำแผลเองคนเดียว จริงๆตอนนั้นก็แอบใจอ่อนนะคะ สงสารเขา สงสารมากจนแอบไปร้องไห้ แต่เพราะอะไรไม่รู้ถึงทำให้เราไม่ยอมใจอ่อนกับเขา และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่เขาพยายามขอคืนดีกับเรา ตอนนั้นรู้สึกเป็นอิสระมากแต่อีกใจนึงก็รู้สึกใจหายนะคะ มันรู้สึกเหมือนเขาไม่รักเราแล้วจริงๆ พอไม่มีคนมาคอยดูแลเอาใจใส่เหมือนเดิมแล้วมันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
พอฝึกงานจบ เราก็ห่างๆกันไปจนเราเรียนจบและมีแฟนใหม่ แฟนคนนี้ค่อนข้างเจ้าชู้ค่ะ เรามักทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงอยู่บ่อยๆ ระหว่างนั้นเราได้คุยกันบ้างทางแชทเฟสบุค เขาพยายามให้กำลังใจเราตลอด แล้วเราเลิกกับแฟนคนใหม่เพราะมันกินเหล้าบ่อยและเอากิ๊กมาเยิ้ยเราถึงห้อง เราร้องไห้จนตาบวมแล้วเราก็ตัดสินใจเก็บของทุกอย่างออกมาจากตรงนั้น ตอนนั้นเรานึกถึงใครไม่ออก มีแค่เขาคนเดียวที่เรานึกถึงในตอนนั้น เราโทรหาเขาและเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง และขอให้เขามารับเราที เขาก็รีบมาทันที ระหว่างทางเราร้องไห้ตลอดและขอบคุณที่เขาไม่เคยทิ้งเราไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหน เราพูดกับเขาว่านี่อาจจะเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำไม่ดีกับเขาไว้ก็ได้ เขาไม่ตอบอะไรแค่พยักหน้าเบาๆ จนเขาส่งเราลงที่หอเพื่อน ในใจตอนนั้นเรารู้ทันทีว่าเขาคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆ
จากวันนั้น เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเรารู้ว่าเขามีแฟน รู้อย่างนั้นแล้วเราก็ใจหายอีกรอบ ในใจรู้สึกเหมือนเขาคงตัดใจจากเราได้แล้วจริงๆ แต่เราก็ได้เจอกันบ้าง เวลาเพื่อนนัดเจอกันตามร้านเหล้า แต่เขาก็ไม่มีท่าทีเหมือนว่ายังรักเราอยู่เลย จนผ่านมาหลายปี ช่วงปลายปีที่ผ่านมา เรามาเจอกันอีกครั้งตอนที่ไปเที่ยวด้วยกันที่เกาะแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเราโสด แต่เขามีแฟนแล้ว วันแรกพวกเราไปถึงก็เล่นน้ำกันอย่างมีความสุข แต่เราสังเกตุว่าครั้งนี้เขาไม่ค่อยคุยกับเราสักเท่าไหร่ วันที่2 กิจกรรมของพวกเราก็ดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน มื้อเย็นของวันที่2 พวกเรากินข้าวเย็นกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่งริมชายหาด และรู้มาว่าร้านนี้จะจัดปาร์ตี้ตอนดึกๆ พวกเราจึงอยู่ยาวจนถึงเวลาจัดปาร์ตี้ ยิ่งดึกเพื่อนๆยิ่งสนุกสนานกันใหญ่ แต่เราเองกลับรู้สึกไม่มีความสุขเลย เขาไม่คุยกับเราแม้จะมีจังหวะที่อยู่กันสองคนตอนที่เพื่อนลุกไปเต้น จนวันสุดท้ายที่เกาะ เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลยตลอดเวลาที่มาเที่ยว ระหว่างนั่งเรือกลับ เรามีเวลาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาถึงเฉยชากับเราขนาดนั้น มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำไว้กับเขา รู้สึกเสียดายความรักดีๆที่เขามีให้ตลอดเวลาที่คบกัน ทำไมเราถึงใจแข็งไม่ยอมคืนดีกับเขา ทำไมเราถึงทำร้ายจิตใจเขาขนาดนั้น ทำไมเราไม่รักษาความรักดีๆเอาไว้กับเรา ทั้งหมดที่เรารู้สึกทำให้เรายอมรับกับตัวเองว่าเรายังรักเขาอยู่
จริงๆแล้ว เราไม่ได้ต้องการความรักที่เลิศหรูอะไรเลย แค่ผู้ชายคนนึงที่ไม่เจ้าชู้และเอาใจใส่ดูแลและให้กำลังใจเราคนเดียวมันก็พอแล้วสำหรับความรัก เราสลัดคนดีแบบนี้ออกไปจากชีวิตได้ยังไง ถ้าเราไม่บอกเลิกเขาวันนั้น วันนี้เราคงไม่ต้องมานั่งแอบรักแฟนเก่าตัวเองแบบนี้
จนถึงวันนี้ เรายังคงมีความรู้สึกดีๆอยู่เสมอ และเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และอาจจะเป็นอย่างนั้น ตลอดไป ...
แอบรักแฟนเก่าตัวเอง ใครเคยเป็นบ้าง
เรื่องก็คือ เรากับแฟนเก่าคบกันมาเกือบ 4 ปี เลิกกันเพราะเราเป็นคนบอกเลิก ด้วยความที่ตอนนั้นเราอาจจะยังเด็ก คบกันแบบเด็กๆ เราเป็นคนเอาแต่ใจนะ ค่อนข้างมากเลยล่ะ และติดแฟนมาก ต้องเจอกันทุกวัน เลิกเรียนเขาต้องมารับเราไปกินข้าวที่บ้าน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ แต่เขาเป็นคนซื่อๆ ไม่ค่อยเอาอกเอาใจ แต่ดูแลเราเป็นอย่างดี ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ ชอบวางแผนชีวิต เก็บเงินเก่ง ใช้เงินเป็น และเป็นคนขยันเรียนและขยันทำงาน และที่สำคัญไม่เจ้าชู้และรักเรามาก ตลอดเวลาที่คบกันไม่เคยทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงเลย
ตอนที่เลิกกันเราบอกกับเขาว่าเราใกล้กันมากเกินไป ขอห่างกันซัก 2-3 อาทิตย์ แต่จริงๆแล้วคือเราเบื่อ อยากมีชีวิตโสดๆเหมือนเพื่อน ชอบใครก็ได้ แอบชอบใครก็ได้ (เหตุผลหน้ากระโดดถีบจริงๆ) นั่นแหละค่ะ แล้วเราก็ขอเลิกกับเขาในที่สุด เราบอกเลิกเขาอยู่หลายครั้งมาก ทั้งด่าทั้งทำร้ายเขา ทำยังไงเขาก็ไม่ยอมเลิก เขายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม ไปรับไปเรียนพร้อมกัน กลับด้วยกัน ระหว่างนั้นเราทำร้ายจิตใจเขาทุกอย่าง โดยการพยายามบอกกับทุกคนว่าเราคบกันในฐานะเพื่อน ย้ำกับเขาเสมอว่าไม่ต้องมาทำดีกับเรา ไม่ต้องมาทำอะไรเหมือนตอนที่เราคบกัน และที่ร้ายแรงที่สุด คือบอกกับเขาว่าเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ แต่ทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจจากเราเลย เขากลับยิ่งดูแลเอาใจใส่เรามากขึ้นไปอีก จนฝึกงานเขาก็ยังตามไปฝึกงานที่เดียวกับเรา ตอนนั้นเราต้องไปอยู่หอค่ะ แต่อยู่กันสามคน มีเพื่อนสนิทที่เป็นเกย์อีกคนนึงอยู่ด้วยกัน ก็อยู่กันไปตามปกติค่ะ จนช่วงหลังๆของการฝึกงานเพื่อนที่เป็นเกย์ไม่ค่อยกลับห้อง(มันติดผู้ชายค่ะ) บ่อยครั้งที่เราอยู่ด้วยกันสองคน เขาพยายามขอคืนดีทุกวิถีทาง เวลานอนเราจะเอาหมอนข้างมากั้นไว้ตรงกลาง แต่พอตื่นเช้ามา เราจะเจอเขานอนกอดเราอยู่เสมอ จนมีอยู่ครั้งนึง เราทะเลาะกันแรงมาก (จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร) จนเขาถึงขั้นลงไม้ลงมือ แต่ไม่ได้ลงกับเรานะคะ ไปลงกับตะกร้าผ้า เขาเตะตะกร้าผ้าจนเป็นแผลใหญ่เลือดไหลไม่หยุด แต่ด้วยความใจแข็งของเรา เราไม่สนใจค่ะ ปล่อยให้เขาทำแผลเองคนเดียว จริงๆตอนนั้นก็แอบใจอ่อนนะคะ สงสารเขา สงสารมากจนแอบไปร้องไห้ แต่เพราะอะไรไม่รู้ถึงทำให้เราไม่ยอมใจอ่อนกับเขา และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่เขาพยายามขอคืนดีกับเรา ตอนนั้นรู้สึกเป็นอิสระมากแต่อีกใจนึงก็รู้สึกใจหายนะคะ มันรู้สึกเหมือนเขาไม่รักเราแล้วจริงๆ พอไม่มีคนมาคอยดูแลเอาใจใส่เหมือนเดิมแล้วมันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
พอฝึกงานจบ เราก็ห่างๆกันไปจนเราเรียนจบและมีแฟนใหม่ แฟนคนนี้ค่อนข้างเจ้าชู้ค่ะ เรามักทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงอยู่บ่อยๆ ระหว่างนั้นเราได้คุยกันบ้างทางแชทเฟสบุค เขาพยายามให้กำลังใจเราตลอด แล้วเราเลิกกับแฟนคนใหม่เพราะมันกินเหล้าบ่อยและเอากิ๊กมาเยิ้ยเราถึงห้อง เราร้องไห้จนตาบวมแล้วเราก็ตัดสินใจเก็บของทุกอย่างออกมาจากตรงนั้น ตอนนั้นเรานึกถึงใครไม่ออก มีแค่เขาคนเดียวที่เรานึกถึงในตอนนั้น เราโทรหาเขาและเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง และขอให้เขามารับเราที เขาก็รีบมาทันที ระหว่างทางเราร้องไห้ตลอดและขอบคุณที่เขาไม่เคยทิ้งเราไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหน เราพูดกับเขาว่านี่อาจจะเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำไม่ดีกับเขาไว้ก็ได้ เขาไม่ตอบอะไรแค่พยักหน้าเบาๆ จนเขาส่งเราลงที่หอเพื่อน ในใจตอนนั้นเรารู้ทันทีว่าเขาคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆ
จากวันนั้น เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเรารู้ว่าเขามีแฟน รู้อย่างนั้นแล้วเราก็ใจหายอีกรอบ ในใจรู้สึกเหมือนเขาคงตัดใจจากเราได้แล้วจริงๆ แต่เราก็ได้เจอกันบ้าง เวลาเพื่อนนัดเจอกันตามร้านเหล้า แต่เขาก็ไม่มีท่าทีเหมือนว่ายังรักเราอยู่เลย จนผ่านมาหลายปี ช่วงปลายปีที่ผ่านมา เรามาเจอกันอีกครั้งตอนที่ไปเที่ยวด้วยกันที่เกาะแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเราโสด แต่เขามีแฟนแล้ว วันแรกพวกเราไปถึงก็เล่นน้ำกันอย่างมีความสุข แต่เราสังเกตุว่าครั้งนี้เขาไม่ค่อยคุยกับเราสักเท่าไหร่ วันที่2 กิจกรรมของพวกเราก็ดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน มื้อเย็นของวันที่2 พวกเรากินข้าวเย็นกันที่ร้านอาหารร้านหนึ่งริมชายหาด และรู้มาว่าร้านนี้จะจัดปาร์ตี้ตอนดึกๆ พวกเราจึงอยู่ยาวจนถึงเวลาจัดปาร์ตี้ ยิ่งดึกเพื่อนๆยิ่งสนุกสนานกันใหญ่ แต่เราเองกลับรู้สึกไม่มีความสุขเลย เขาไม่คุยกับเราแม้จะมีจังหวะที่อยู่กันสองคนตอนที่เพื่อนลุกไปเต้น จนวันสุดท้ายที่เกาะ เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลยตลอดเวลาที่มาเที่ยว ระหว่างนั่งเรือกลับ เรามีเวลาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาถึงเฉยชากับเราขนาดนั้น มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำไว้กับเขา รู้สึกเสียดายความรักดีๆที่เขามีให้ตลอดเวลาที่คบกัน ทำไมเราถึงใจแข็งไม่ยอมคืนดีกับเขา ทำไมเราถึงทำร้ายจิตใจเขาขนาดนั้น ทำไมเราไม่รักษาความรักดีๆเอาไว้กับเรา ทั้งหมดที่เรารู้สึกทำให้เรายอมรับกับตัวเองว่าเรายังรักเขาอยู่
จริงๆแล้ว เราไม่ได้ต้องการความรักที่เลิศหรูอะไรเลย แค่ผู้ชายคนนึงที่ไม่เจ้าชู้และเอาใจใส่ดูแลและให้กำลังใจเราคนเดียวมันก็พอแล้วสำหรับความรัก เราสลัดคนดีแบบนี้ออกไปจากชีวิตได้ยังไง ถ้าเราไม่บอกเลิกเขาวันนั้น วันนี้เราคงไม่ต้องมานั่งแอบรักแฟนเก่าตัวเองแบบนี้
จนถึงวันนี้ เรายังคงมีความรู้สึกดีๆอยู่เสมอ และเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และอาจจะเป็นอย่างนั้น ตลอดไป ...