สวัสดีค่ะ จขกท.อายุ16ปีนะคะ 16ปีเท่านั้นค่ะ ยังเด็กมากมาย แต่!! ปัญหาที่จขกท.เจอนั้นมันเรื้อรังมากตั้งแต่จขกท.จำความได้เลยอ่ะ เอาล่ะเข้าเรื่องแล้วกันเนาะ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 10/4/59 จขกท.เนี่ยได้มีเรื่องกับอาม่าตัวเองแล้วมนุษย์ป้าที่ตลาดชอบกินเผือก(จขกท.โตมาในตลาดนะคะ ฝีปากก็ที่รู้ๆกันค่ะ ปากตลาดแต่ไม่ได้โทษว่าคนปากไม่ดีจะโตมาในตลาดไม่ใช่นะคะ) ด้วยตัวของจขกท.เองเป็นคนปากเสีย เสียแบบเสียมาก แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นคือ จขกท.อ่ะทำใบหน้ากวนๆใส่อาม่า คืออาม่าพูดบ่นแม่ เราก็พูด ไรๆบ่นไรม่าบ่นไร แล้วก็ทำหน้ากวน เราเล่นแบบนี้กับอาม่าประจำ แต่วันนั้นผีเข้าหรือไงไม่รู้อาม่าของจขกท.กลับด่า!!! ให้ตายสิคุณด่ากลางตลาดว่า สันดานเสียแบบนี้เพราะพ่ออึงไม่สั่งสอน อ้าว เท่านั้นแหละค่ะ อารมณ์พุ่งปรี๊ด นี่ก็เลยพูดไปว่า ขนาดคนในบ้านยังด่าขนาดแล้วคนนอกบ้านจะด่าขนาดไหน แล้วก็มีมนุษย์ป้าผู้ชอบเผือกกกก ยืนยิ้มเยาะมองสายตาดูถูกเย้ยหยัยมาทางจขกท. เอาสิคะ เราควบคุมอารมณ์ตัวเเองไม่อยู่แล้วทีนี้แหละค่ะจัดหนักจัดเต็ม ด่าด้วยคำว่าอึงตรูเต็มไปหมด แล้วมนุษย์ป้าบอกว่า อะไรนี่ยังไม่ได้ทำไรเลยมาด่าทำไม เราไม่รู้แหละวินาทีนั้นเราด่าอย่างเดียว มนุษย์ป้าผู้นี้ขายของถัดจากร้านเราค่ะ นางแขวะแซะเรามาตั้งแต่จำความได้ เราไม่เคยด่ากลับหรือทำอะไรนางกลับไปเลยครั้งนี้ครั้งแรก  ตอนเราไม่พูด นางปากดีมากขอด่า แต่พอเราด่าบ้างนางเงียบ??? คืออะไรคะ จะพูดว่าคนมีสติจะไม่เถียงกลับไม่บ้าไปกับคำด่านี่ว่าไม่ใช่อ่ะค่ะ ตลอดเวลา10กว่าปีที่อยู่ตลาดนี้มาไม่เคยมีวันไหนที่นางไม่แซะ แต่พอจขกท.พูดปากดีใส่บ้างทำไมไม่โต้??? เราก็เลยด่าอีก จะปากดีปากดีให้ตลอดสิ เอาง่ายๆคือวันนั้นด่าเต็มด่าแรงมาก ต่อมามนุษย์ป้าอีกท่านผู้ชอบเผือกเหมือนกัน ท่านนี้นางจะทำดีต่อหน้าแต่ลับหลังเอาเราไปนินทา นางเอาเรื่องเราไปบอกหมดเลยจ้าทั้งตลาดรู้หมดเราก็แบบเห้ยป้าาาา ป้าไม่เกี่ยวเรื่องนี้เลยนะจริงๆไมป้าทำแบบนี้ เรื่องมันผ่านมาหลายวัน จขกท.พยายามจะไม่คิดมากแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนอยู่ตลาดก็ทำตัวปกติแหละค่ะ แต่มันจะแว้บเข้ามาในหัว เราไม่สบายใจ จขกท.เป็นคนคิดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เราไม่อยากให้คนมองเราไม่ดีแต่เราก็ให้ใครมารักเราทุกคนไม่ได้ เรื่องนี้จขกท.ทราบค่ะ แต่เราอยากถามว่าทำยังไงเราถึงจะไม่หวั่นไหวต่อคำด่าคำแซะ ทำยังไงเราถึงจะไม่อารมณ์เสีย เราอยากทำให้คนที่เราไม่สนใจกลายเป็นฝุ่นแต่มันทำไม่ได้ เรื่องนี้เราอยากลืมก็ทำไม่ได้เช่นกันมันอาจจะได้แต่ต้องใช้เวลา จขกท.อยากเป็นคนที่แบบ มั่นใจแคร์แต่ตัวเองไม่ต้องแคร์ใคร ฉันอยากทำไรฉันจะทำแต่ฉันอยู่ในขอบเขตของฉัน จขกท.ก็สงสัยว่าเราไม่เคยยุ่งหรือนินทาใครทำไมเขาต้องมายุ่งกับเรา??? จขกท.เคยหนีปัญหาไปเรียนที่อื่นแต่ก็อยู่ไม่ได้สังคมแบบนี้เลย...เราเคยคิดว่าเป็นที่ตัวเราก็ส่วนนึง แต่เราไม่เคยยุ่งกับใครทำไมต้องว่าเราใส่ร้ายเรา เรางง!!!! เราอยากมีจิตใจที่เข้มแข็งไม่ต้องฟังคำคนอื่น เราไม่อยากคิดมาก เราอยากหลุดจากตรงสังคมแบบนี้ เราก็ได้แต่รอสามปีที่เราเรียนเราจะหลุดพ้น แต่ถึงตอนนั้นสุขภาพจิตเสียแน่ๆ ฮือออ มันเศร้านะคะกับการมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เป็นเด็กน้อยจนตอนนี้โตจะเป็นสาวยังมีอะไรแบบนี้อยู่ จบล่ะค่ะ ที่จขกท.อยากบอกอยากระบาย จขกท.รับฟังทุกความเห็นนะคะอาจจะมีแย้งบ้างแต่ก็อนุญาตให้ทุกคนสั่งสอนได้เต็มที่ อยากได้คำแนะนำของทุกคนจริงๆนะคะ ของคุณที่อ่านจนจบนะคะ ปล.จขกท.อาจจะเพิ่มบางประโยคที่คิดออกในภายหลัง