วันนี้ผมกับแม่ เข้าไปสรงน้ำพระ ไหว้พระ ทำบุญ วัดใน กทม. มีอยู่วัดหนึ่ง วันนี้มีพิธีสวดนพเคราะห์ช่วงสงกรานต์ มีค่าขันครู300บาท
ผมไปกับแม่สองคน 600บาท พอดีแม่อยากเข้าร่วมพิธี แต่คนรอบนี้เต็ม ผมเลยเข้าไปนั่งฟังกับแม่ เป็นการสวดพระปริตรต่างๆ สลับกับทางพราหมณ์
ผมมองเห็นพระท่านนั่งนับเงินมากมาย อยู่ๆความคิดผมก็แล่นเข้ามาว่า "เราเหมือนติดอยู่ในกับดักอะไรบางอย่าง ตอนตัวเองบวชก็ไม่เห็นพระต้องมาจับเงินและมีพิธีอะไรทำนองนี้" ผมเลยบอกแม่ว่ากลับกันเหอะ เราไปสวดเองก็ได้ นั่งสมาธิเองที่บ้านก็ได้  เลยทำทานเป็นค่าทราย ค่ากระเบื้องไปแทน ด้วยเงินบางส่วน แต่ความรู้สึกแม่ผมอยากเข้าพิธี ผมเสียดายเงินด้วยแหละครับส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งผมยิ่งเห็นพระนั่งนับเงิน ผนวกกับพวกวัตถุมงคลที่ขายในอุโบสถมีมากมายละลานตา เหมือนขายของที่ระลึกอะไรสักอย่าง และมีจุดทำบุญอะไรอีกมากมาย ศรัทธาผมเหมือนจะยิ่งลดน้อยลง จากนั้นผมก็พาลไปคิดถึงเรื่องยศถาบรรดาศักดิ์พระต่างๆกับผลประโยชน์ของวัดระดับพระอารามหลวงอะไรแบบนี้. ผมคิดอย่างนี้ผมจะเป็นบาปอกุศลไหมครับ

** เพราะผมเคยศึกษาพระไตรปิฎก ว่าบุญกุศลจะสำเร็จด้วย ทาน ศีล ภาวนา แต่การคิดแบบนี้กลัวจะไปปรามาสภิกษุสงฆ์ แต่ทำไงได้ ผมอดที่จะคิดไม่ได้ครับ