สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา ที่เราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะมาตั้งกระทู้เรื่องความรักในนี้ เพราะไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
เรากับเเฟนคบกันมาปีกว่าเเล้วค่ะ ตลอดเวลาที่คบเค้าเป็นคนน่ารัก ไม่เคยนอกใจ บอกอะไรให้ทำอะไรก็ทำตามใจเรา แต่เค้าเป็นผู้ชายนิสัยเเข็งกระด้างหน่อย คือไม่มุ๊งมิ๊ง ไม่หวาน ไม่มีของขวัญ ไม่มีเซอร์ไพรส์อะไร เค้าติดเพื่อนมาก เค้ารักการเรียน เค้ารักครอบครัว และเราก็คิดว่า เค้ารักเรามากๆเช่นกัน ทุกครั้งที่เรานัดเจอกัน เราจะเป็นคนนัดค่ะ เราจะหาเวลาว่างของเราที่ตรงกับเค้า จนบางทีเรารู้สึกว่าถ้าเราไม่เรียกเค้ามา เค้าจะมาหาเรามั้ย เคยคุยปัญหานี้กันเเล้ว เค้าก้บอกว่าให้เราเป็นคนคิด เป็นคนนัดเลยก้ได้ เราก็เลยทำเเบบนั้นมาโดยตลอด มีหลายครั้งนะคะที่เราก็น้อยใจบางทีเค้าดูอยากอยุ่กับเพื่อนมากกว่าเรา บางทีเค้าดูไม่ได้อยากเจอเราเท่าไหร่ แต่กลัวเรางอนเลยต้องมาเจอ บางทีเราทุ่มให้เค้า เราจัดสรรเวลาทุกอย่างแต่เค้ากลับบอกว่าติดนู่นติดนี่ เหมือนทุกอย่างเพื่อน เรียน ครอบครัวสำคัญกับเค้าหมด ยกเว้นเรา เราไม่ได้ต้องการไปรบกวนเวลาเหล่านั้นของเค้าเลยนะคะ เเต่เราเเค่อยากให้เค้านึกถึงเรา อยากมาหาเราบ้าง เรายอมรับนะว่าเค้ากับเราอยู่ด้วยกันจนไม่มีอะไรปิดบังกัน รู้ทุกอย่างกันหมด ซึ่งบางทีเราก็นิสัยเสียใส่เค้าบ้าง เอาเเต่ใจบ้าง บางทีเราก็คิดว่าเราผิดหรอ แต่บางทีเราก็คิดว่าคนที่เค้าเป็นเเฟนกันเค้าไม่อยากเจอกันหรอ เค้าไม่คิดถึงกันบ้างหรอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เราทะเลาะกันเป็นเรื่องราว เรายังคบกันเเละรักกันอยู่ค่ะ
เเต่ปัญหาที่เราอยากปรึกษาคือ เมื่อไม่นานมานี้ เราเห็นว่ามันจะปิดสงกราน์หยุดยาว เราเลยนัดเค้าไปเที่ยวกันก่อนกลับบ้าน ตอนนั้นเค้าไล่ให้เรากลับไปเลย เพราะเค้าอยากกลับบ้านเลย เราก็น้อยใจนะคะว่าหยุดตั้งนานเค้าไม่อยากอยู่กับเราหน่อยหรอ จนคุยไปคุยมาเค้าบอกเข้าใจวันผิด นึกว่าวันจันทร์คือวันที่13 เค้าเลยบอกงั้นอยู่เที่ยวกันก่อนก้ได้ เเต่เค้ามีติดนัดทำงานกับเพือนวันศุกร์ที่8ค่ะ เเต่เราว่างเเล้ว เราก็รอเค้าทั้งวัน จนตอนเย็นๆเค้าถามว่า เพื่อนที่ทำงานมาด้วยกันนัดจะไปกินร้านน้ำชากัน ไปได้มั้ย เราก็เริ่มน้อยใจนะที่เรารอเค้าทั้งวันทำไมเค้าไม่รีบกลับมา แต่เราก็บอกไปว่าเเล้วเเต่ เค้าเลยบอกงั้นไปนะ ตอนนั้นเราโมโหค่ะ โมโหมาก เราก้ระเบิดเลยว่าไม่เห็นใจเราบ้างหรอเราก้รอเค้าคนเดียว แต่ถ้าเทอไม่ไปเพื่อนก็ยังไปกันได้ เค้าก้ง้อเรา เเล้วก้ไม่ไป กลับมาอยู่กับเรา จนเราออกไปหาอะไรทานข้างนอก เค้าเจอกลุ่มเพื่อนที่นัดเค้าพอดี เค้าเลยพาเราเดินเลี่ยงไป ตั้งเเต่กลับมา จากเหตุการณ์นั้น เรารู้สึกว่าอยู่ด้วยกันเหมือนไม่ได้อยู่ เค้าไม่ค่อยอะไร ไม่ค่อยสนใจเรา เหมือนต่างคนต่างเที่ยว เค้านิ่งๆ เราก็รู้สึกได้ จนต่างฝ่ายต่างเเยกย้ายกันกลับบ้าน เราเลยถามเค้าว่าระหว่างเรามีอะไรเปลี่ยนไปมั้ย เพราะเค้าเเทบไม่ค่อยเเชทมาหาเรา คุยก้คำตอบคำ เราก็ตามประสาเรา ดราม่าค่ะ เราบอกว่าเพราะเทอรักเค้าน้อยไปหรอ เทอเอาครอบครัว เอาการเรียน เอาเพื่อน เอาทุกอย่างยกเว้นเรา เค้าก้ตอบใช่มั้ง เค้าบอกเค้าไม่เเน่ใจว่าเค้ารักเรามั้ย หรือทำเพราะหน้าที่ เพราะเราดีกับเค้าทั้งที่เค้าก้ทำผิด ตอนนั้นใจเราตกวูบไป ทุกอย่างที่เราคุยกัน อนาคตเรา มันจะไม่ใช่เรื่องจรงิหรอ คำบอกว่ารักเรามากๆมันคือพูดไปเพราะหน้าที่หรอ เค้าบอกเค้าไม่รู้ว่ารักเรามั้ย แต่เค้าไม่หลงใหลเรา เค้าไม่ต้องการอยากเจอ ไม่ได้คิดถึงเรา เเต่เเค่ไม่อยากเสียเราไป ตอนนั้นทุกอย่างมันดับวูบค่ะ คนที่เราคิดว่าเค้ารักเรา คนที่เราจริงจังถึงขึ้นคิดถึงอนาคตด้วยกัน ทำไมเค้าพูดเเบบนี้ เค้าบอกว่าเราเค้าเปลี่ยนไปตั้งเเต่ ที่เราไม่ให้เค้าไปกินเลี้ยงกับเพื่อน ทั้งที่ทำงานมาด้วยกัน อยากมีความทรงจำร่วมกันกับเพื่อน เราก็ไปขัดเค้า เเล้วก็ตอนก่อนกลับสงกรานต์เค้าอยากกลับบ้านมากกว่า เเต่ก็กลัวเรางอน เลยไม่กลับ เค้าบอกเค้ารู้เเค่ว่าหน้าที่เค้าคือไม่อยากทำให้เราเสียใจ แต่ไม่รู้ว่ารักมั้ย เเล้วก็ไม่ได้ต้องการเรา ตอนนั้นเราพยายามตั้งสติเเล้วคุยกับเค้า ค่ะ
จนเราเคลียกันได้ว่าที่เค้าพูดมันคืออารมณ์ชั่ววูบที่โกรธเรา แต่เราก็ไม่เเน่ใจค่ะว่ามันจริงมั้ย ทำไมโกรธเเค่นี้ถึงทำให้เค้าตอบมาว่าไม่เเน่ใจว่ารักเรามั้ย เค้าพูดว่าไม่อยากเจอ ไม่ค่อยคิดถึง มันคืออารม์ชั่ววูบ หรือคือจิตใต้สำนึกเค้ากันเเน่ค่ะ เราทุก์ใจมาก เสียใจมาก เราทุ่มเทให้เค้าทุกอย่าง เรารักเค้ามากที่สุดเเล้ว ไม่อยากเสียเค้าไป แต่เราก็ไม่อยากให้มันคลุมเคลือ ไม่อยากเจ็บ เราควรทำยังไงดีค้ะ TT
เพราะรักเราไม่เท่ากัน หรือเพราะเค้าไม่ได้รักเราเลย
เรากับเเฟนคบกันมาปีกว่าเเล้วค่ะ ตลอดเวลาที่คบเค้าเป็นคนน่ารัก ไม่เคยนอกใจ บอกอะไรให้ทำอะไรก็ทำตามใจเรา แต่เค้าเป็นผู้ชายนิสัยเเข็งกระด้างหน่อย คือไม่มุ๊งมิ๊ง ไม่หวาน ไม่มีของขวัญ ไม่มีเซอร์ไพรส์อะไร เค้าติดเพื่อนมาก เค้ารักการเรียน เค้ารักครอบครัว และเราก็คิดว่า เค้ารักเรามากๆเช่นกัน ทุกครั้งที่เรานัดเจอกัน เราจะเป็นคนนัดค่ะ เราจะหาเวลาว่างของเราที่ตรงกับเค้า จนบางทีเรารู้สึกว่าถ้าเราไม่เรียกเค้ามา เค้าจะมาหาเรามั้ย เคยคุยปัญหานี้กันเเล้ว เค้าก้บอกว่าให้เราเป็นคนคิด เป็นคนนัดเลยก้ได้ เราก็เลยทำเเบบนั้นมาโดยตลอด มีหลายครั้งนะคะที่เราก็น้อยใจบางทีเค้าดูอยากอยุ่กับเพื่อนมากกว่าเรา บางทีเค้าดูไม่ได้อยากเจอเราเท่าไหร่ แต่กลัวเรางอนเลยต้องมาเจอ บางทีเราทุ่มให้เค้า เราจัดสรรเวลาทุกอย่างแต่เค้ากลับบอกว่าติดนู่นติดนี่ เหมือนทุกอย่างเพื่อน เรียน ครอบครัวสำคัญกับเค้าหมด ยกเว้นเรา เราไม่ได้ต้องการไปรบกวนเวลาเหล่านั้นของเค้าเลยนะคะ เเต่เราเเค่อยากให้เค้านึกถึงเรา อยากมาหาเราบ้าง เรายอมรับนะว่าเค้ากับเราอยู่ด้วยกันจนไม่มีอะไรปิดบังกัน รู้ทุกอย่างกันหมด ซึ่งบางทีเราก็นิสัยเสียใส่เค้าบ้าง เอาเเต่ใจบ้าง บางทีเราก็คิดว่าเราผิดหรอ แต่บางทีเราก็คิดว่าคนที่เค้าเป็นเเฟนกันเค้าไม่อยากเจอกันหรอ เค้าไม่คิดถึงกันบ้างหรอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เราทะเลาะกันเป็นเรื่องราว เรายังคบกันเเละรักกันอยู่ค่ะ
เเต่ปัญหาที่เราอยากปรึกษาคือ เมื่อไม่นานมานี้ เราเห็นว่ามันจะปิดสงกราน์หยุดยาว เราเลยนัดเค้าไปเที่ยวกันก่อนกลับบ้าน ตอนนั้นเค้าไล่ให้เรากลับไปเลย เพราะเค้าอยากกลับบ้านเลย เราก็น้อยใจนะคะว่าหยุดตั้งนานเค้าไม่อยากอยู่กับเราหน่อยหรอ จนคุยไปคุยมาเค้าบอกเข้าใจวันผิด นึกว่าวันจันทร์คือวันที่13 เค้าเลยบอกงั้นอยู่เที่ยวกันก่อนก้ได้ เเต่เค้ามีติดนัดทำงานกับเพือนวันศุกร์ที่8ค่ะ เเต่เราว่างเเล้ว เราก็รอเค้าทั้งวัน จนตอนเย็นๆเค้าถามว่า เพื่อนที่ทำงานมาด้วยกันนัดจะไปกินร้านน้ำชากัน ไปได้มั้ย เราก็เริ่มน้อยใจนะที่เรารอเค้าทั้งวันทำไมเค้าไม่รีบกลับมา แต่เราก็บอกไปว่าเเล้วเเต่ เค้าเลยบอกงั้นไปนะ ตอนนั้นเราโมโหค่ะ โมโหมาก เราก้ระเบิดเลยว่าไม่เห็นใจเราบ้างหรอเราก้รอเค้าคนเดียว แต่ถ้าเทอไม่ไปเพื่อนก็ยังไปกันได้ เค้าก้ง้อเรา เเล้วก้ไม่ไป กลับมาอยู่กับเรา จนเราออกไปหาอะไรทานข้างนอก เค้าเจอกลุ่มเพื่อนที่นัดเค้าพอดี เค้าเลยพาเราเดินเลี่ยงไป ตั้งเเต่กลับมา จากเหตุการณ์นั้น เรารู้สึกว่าอยู่ด้วยกันเหมือนไม่ได้อยู่ เค้าไม่ค่อยอะไร ไม่ค่อยสนใจเรา เหมือนต่างคนต่างเที่ยว เค้านิ่งๆ เราก็รู้สึกได้ จนต่างฝ่ายต่างเเยกย้ายกันกลับบ้าน เราเลยถามเค้าว่าระหว่างเรามีอะไรเปลี่ยนไปมั้ย เพราะเค้าเเทบไม่ค่อยเเชทมาหาเรา คุยก้คำตอบคำ เราก็ตามประสาเรา ดราม่าค่ะ เราบอกว่าเพราะเทอรักเค้าน้อยไปหรอ เทอเอาครอบครัว เอาการเรียน เอาเพื่อน เอาทุกอย่างยกเว้นเรา เค้าก้ตอบใช่มั้ง เค้าบอกเค้าไม่เเน่ใจว่าเค้ารักเรามั้ย หรือทำเพราะหน้าที่ เพราะเราดีกับเค้าทั้งที่เค้าก้ทำผิด ตอนนั้นใจเราตกวูบไป ทุกอย่างที่เราคุยกัน อนาคตเรา มันจะไม่ใช่เรื่องจรงิหรอ คำบอกว่ารักเรามากๆมันคือพูดไปเพราะหน้าที่หรอ เค้าบอกเค้าไม่รู้ว่ารักเรามั้ย แต่เค้าไม่หลงใหลเรา เค้าไม่ต้องการอยากเจอ ไม่ได้คิดถึงเรา เเต่เเค่ไม่อยากเสียเราไป ตอนนั้นทุกอย่างมันดับวูบค่ะ คนที่เราคิดว่าเค้ารักเรา คนที่เราจริงจังถึงขึ้นคิดถึงอนาคตด้วยกัน ทำไมเค้าพูดเเบบนี้ เค้าบอกว่าเราเค้าเปลี่ยนไปตั้งเเต่ ที่เราไม่ให้เค้าไปกินเลี้ยงกับเพื่อน ทั้งที่ทำงานมาด้วยกัน อยากมีความทรงจำร่วมกันกับเพื่อน เราก็ไปขัดเค้า เเล้วก็ตอนก่อนกลับสงกรานต์เค้าอยากกลับบ้านมากกว่า เเต่ก็กลัวเรางอน เลยไม่กลับ เค้าบอกเค้ารู้เเค่ว่าหน้าที่เค้าคือไม่อยากทำให้เราเสียใจ แต่ไม่รู้ว่ารักมั้ย เเล้วก็ไม่ได้ต้องการเรา ตอนนั้นเราพยายามตั้งสติเเล้วคุยกับเค้า ค่ะ
จนเราเคลียกันได้ว่าที่เค้าพูดมันคืออารมณ์ชั่ววูบที่โกรธเรา แต่เราก็ไม่เเน่ใจค่ะว่ามันจริงมั้ย ทำไมโกรธเเค่นี้ถึงทำให้เค้าตอบมาว่าไม่เเน่ใจว่ารักเรามั้ย เค้าพูดว่าไม่อยากเจอ ไม่ค่อยคิดถึง มันคืออารม์ชั่ววูบ หรือคือจิตใต้สำนึกเค้ากันเเน่ค่ะ เราทุก์ใจมาก เสียใจมาก เราทุ่มเทให้เค้าทุกอย่าง เรารักเค้ามากที่สุดเเล้ว ไม่อยากเสียเค้าไป แต่เราก็ไม่อยากให้มันคลุมเคลือ ไม่อยากเจ็บ เราควรทำยังไงดีค้ะ TT