เรารู้จักกับแฟนมาสองปี แล้วคบกันอีกปีกว่าๆ เค้าเป็นคนติดเพื่อนประมาณนึงเลย แล้วก็งานยุ่งด้วย

ปกติเวลาของเราก็ไม่ค่อยตรงกัน แต่ช่วงแรกก็ยังหาเวลามาเจอกันได้ กินข้าวเย็นด้วยกัน ไปดูหนังกัน

ส่วนมากเวลาที่ไม่เจอกันก็จะไลน์คุยกัน แต่ไหนแต่ไรเรามักจะเป็นคนชวนคุย คอยถามนู่นถามนี่

บางครั้งเราก็เล่าเรื่องที่เราเจอมาให้ฟัง พิมพ์ไปยาวมากๆ เค้าก็จะส่งสติ้กเกอร์หรือตอบแค่สั้นๆแล้วก็ 555

พอจะเข้าใจอารมณ์มั้ยคะ เราก็พยายามเข้าใจว่าเค้าอาจจะไม่อิน หรือไม่รู้จะคุยอะไร ก็ผ่านๆไปจนนานวันเข้า

เราก็มีธุระนู่นนี่ไม่มีเวลามากมายมาสนใจแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่อยากคิดมากด้วย

เหมือนกับต่างคนก็ต่างชินๆกันไป จนไม่ค่อยมีเรื่องให้คุยกัน

เราเองก็ยังทักไปถามไถ่เรื่อยๆ เคยรู้สึกแย่มากๆจนต้องบอกเค้าว่า สนใจเราบ้าง

ตอนนั้นเค้าพูดขอโทษแล้วก็ปลอบๆเรา เหมือนมันจะดีขึ้นมานิดนึง แต่ผ่านไปสักพักก็เหมือนเดิม

ช่วงสี่เดือนที่ผ่านมา เค้างานยุ่งกว่าเดิมมาก เราก็เข้าใจ มีเวลาเจอกันอาทิตย์ละครั้งแค่กินข้าวด้วย

บางทีก็สองอาทิตย์ครั้ง แค่เวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมง เราไม่อยากจะชวนทะเลาะพยายามจะใช้เวลากับเค้าให้ดีที่สุด

ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมันก็ดี แต่หลังจากนั้นชีวิตเราก็ไม่ต่างจากตัวคนเดียว

เราเอาแต่น้อยใจว่าทำไมเค้าไม่สนใจ ถ้าเราไม่บอกรักบอกคิดถึงเค้าก็จะไม่บอกก่อนเลยเหรอ

มีเรื่องอะไรในหัวตีกันไปหมด เรารู้สึกแย่ อึดอัด พยายามที่จะไม่คิดมากพยายามจะเชื่อว่าเค้ารักเรา

แต่มันก็ห้ามความรู้สึกแย่ๆไม่ได้เลย เพื่อนเราบอกว่าถ้ารู้สึกว่าต้องพยายามต้องใืน มันคงไม่ใช่แล้วล่ะ

เราสับสน ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ใครเคยมีความสัมพันธ์เย็นชาแบบนี้บ้างมั้ยคะ แล้วผ่านมันไปได้รึเปล่า?

หรือเราควรต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง เราไม่ชอบแบบนี้เลย มีแฟนแต่เหงาเท่าดาวพลูโต T___T